The Complete Opposite

Chapter 13: Regrets

Chris' POV

Nakita ko si Camila mag isa sa canteen. Nagtataka nga ako kung bakit siya nandito. Wala namang pasok.

At alam kong nagtataka rin kayo kung bakit nasa school rin ako. Well, kasi, mas calm ako at mas nakakapag isip pag alone ako at quiet ang place. Kaya pumunta ako dito ngayon.

Pero, maniniwala ba talaga kayo sa sinasabi ko? Obviously, gagawin ko ang lahat para makuha si Camila. At pumunta rin ako dito para makita kung ano reaction niya sa binigay ko na "cloth"...

After walking around for 10 minutes. Nakita ko, nakuha niya na yung cloth. At nagataka siya. Ang cute niya talaga. Haha.

So, tinawag ko siya.

"Maid! Ano ginagawa mo diyan?!"
Hahahaha!!

"Bakit?! Ano problema mo?!"
Isu. Nainis ata yun.

Instead na sumagot ako pinuntahan ko nalang siya at umupo sa tabi niya at nagtanong.

"Okay ka lang ba?"
Napatanong ako kasi, nakita kong umiiyak na siya. Parang di niya nga alam na umiiyak siya.

"Okay lang ako..."
Akala niya ba uto uto ako para maniwala? Pft.

"Halatang okay ka lang."
Natatawa ako. Kaya nagsmile nalang ako at binigay sakanya panyo ko para punasan niya luha niya.

"Please wag ka muna sarcastic... Aalis na ako, may class pa."
Aist. Di niya ba alam na walang classes ngayon?

"Hindi ka ba observant? Walang bell na nagring, atsaka nakapost sa bulletin board na walang classes ngayon."

"B-bakit walng class??"
Ang cute niya pag nauutal siya.

"Yung mga teachers may charity work. At kahapon pa nila yun nipost.. Hindi mo lamang binasa?"
Phew....

"Hindi, umuwi na ako agad kahapon.."

"Kaya pala... Bakit parang may hinahanap ka?"
Nahalata kong may hinahanap siya kasi, ang mata niya kung saan saan nalang nakatingin.

"Oo meron, si Brad.. Pinapunta niya akong maaga ngayon.. Kasi may gagawin ata yun."
Aist. Si Brad nanaman. -.-
Iniwan nga siya dito hahanapin niya pa. Nakita ko naman hawak hawak niya yung cloth. Di ko nalang pinansin para di niya mahalata na ako gumawa.

"Aww kaya man. Halika na. Punta ka sa bahay.. Wala ka naman ata gagawin ngayon diba?"
Inaya ko siya, dahil, gusto ko siya icomfort. At gusto ko pa siya makasama.

"Wala.. Sige na. Let's go na nga."
Wow. Pumayag siya agad. Haha. Mabuti nga.

Bago kami pumunta sa bahay ko, may binili muna akong mga bagay. Aist. Di ko sasabihin kung ano basta meron.

30 minutes ata ako bumili. After, pumunta na kami sa bahay ko.

Binuksan ni Ate yung pinto at nag Hi kay Camila. After, kinausap niya ako...

"Chris, kung ako umamin ka na."

"Di pa ako handa ate."

"Kailangan mo to. At make it worthwhile ah? Sige aalis na ako."

"Sige bye..."

After nun, umalis na si Ate.

Pinakita ko sakanya yung escapade ko. Wala pa akong taong pinapasok dito. Not anyone.

Siya ang pinakaunang person na pinapasok ko. I really trust her.

After, nag usap kami. And that's when I realized.. Kailangan ko na umamin.

So I did. Di ko na ikukwento. Kasi, ang sakit alalahanin.

Agad agad nun tumakbo si Camila palabas. I knew in that moment, I regret my decision.

TANGA KO NOH?

Hindi ko na siya hinabol. Alam kong maabot lang to sa kaguluhan. Nakita kong umiiyak siya palabas. -.-

Ang galing ko talaga. Wew. :/

Di ko na siya hinabol dahil...
Mas magagalit pa yun. So instead, I stayed in the room. And watched TV.

(3 hours later)

"Chris??"
Si ate ata yun. So lumabas ako sa escapade ko at bumaba para batiin siya.

"Ate!"
Salamat at dumating siya.

"Anyare? Ba't parang umiyak ka? Okay ka lang ba? MAGKWENTO KA NGA!"
Haist naman.

So, nikwento ko kay ate yung nangyari. And she looked shocked.

"Chris, i'm sorry."

"It's not your fault naman ate Prim."

"Kahit na. I sugggested it."

Sa bagay. Pero, di ko kaya magalit sakanya. Siya lang nakakaintindi sakin at ayaw kong ipush away siya.

"Ate... Okay lang. Lalabas muna ako."

"Chris, saan ka pupunta?"

"Alam mo na kung saan."

Tinignan niya lang ako at nag sigh. At finally pinayagan niya na rin ako lumabas.

Thank God. I can't wait to go there....

PS:
Saan kaya pupunta si Chris?
And i'm sorry if the chapter was kinda lame. :(

Next chapter i'll do better!
Labyu guys! :)