Başqa

Söz

Lainanın gelişi ile işler qarışmışdı.Aubrey özü de bilir ki günahkardır.Amma bele qaçmaqlada olmur.Men bele öyreşmemişdim.Hele ki qızlara qarşı.Ailemi itirdikden sonra kimim qalmışdı ki menim?!Elenanı da,Aubreyi de anam yerine bacım yerine qoymuşdum.
Bu deqiqe onunla yan yana oturubda danışmamaq hetta üzüme bele baxmaması çox canımı acıdırdı.Ona bir şeyler demek isteyirdim amma bacarmırdım.Nese bir şey meni uzaqlaşdırırdı ondan.Dediklerim ağlıma gelirdi.Çox mu ağır danışmışdım?!
Amma onlar menim sırf öz düşüncelerim idi.Laina olmasa bir başqasıda olsa eynisini deyerdim.Çünki men Elenanı Aubreyi tanıyanda uşaq idim.Onlar da hemçinin.Ne yeni indi??!
Gözelliyine göre mi sevdim onları?!
Bir balaca uşaq gözellikden ne anlayardı ki?!
Balaca uşağın gözel üzü saçları olmaz.Balaca uşağın gözel qelbi olar.Ve o qelbi böyüdükce itirer.Onun yerini 'gözellik' alar.
Men ise ailemi itirdim.O balaca qelbimle o çirkin üzümle anamı atamı itirdim.Gözel gözlü Anamı itirdim....
Bu heyatdan gederken de mene öz qelblerini hediyye etdiler.Buna gõre qelbimi itirmedim.Onların qelblerini de alıb yerleşdirdim içime...
Ancaq düşündümde kaş o itmiş qelbimle Ailem yanımda olardı.O zaman belkede bele olmazdım...
Derse qulaq asmırdım heç.Fikrimi toparlaya bilmirdim.Aubreyle indiye kimi bele bir şey yaşamamışdım.Nece bu qeder qatı ürekli ola bilir?!Heç mi narahat olmur bize?!!Gözlerini müellime dikmiş elece baxırdı.Aubrey ne zamandan bele derse qulaq asardı?!O normalda derslerini özü ederdi.Özû öz üzerinde çalışardı.Müellimden ise sadece başa düşmediklerini soruşardı.
Belli ki,menden qaçmaq üçün herşeyi edir.Işin qeribe yanı Elena da mene tavr almışdı.
Allahım,men sehv bir şey mi etmişdim?!Niye her zaman sehv başa düşülürem?!!Dediklerimi axırdan mı eşidirler neynirler başa düşe bilmirem.

Hah ders bitdi nehayet ki...Teneffüsde Aubreyle danışmaq isteyirdim,amma zeng olan kimi sinifden uçarcasına getdi.Elenanı bele gözlemedi.Elenayla da araları deymişdi?Dersden evvelde Elena onu axtarırdı.Amma Laina yerini demişdi.Tapa bilmemişdi göresen?!
En yaxşısının Elenadan soruşmaq olduğunu düşünerek Elenaya yaxınlaşdım.

-Elena?

-Beli,Nana?!

-Şey...Aubrey...Aubreyi niye seni gözlemedi?!Aranız deyib?

-Eslin... Sözünü tamamlaya bilmeden Lainanın içeri girdi.

-Nana,yardımına ehtiyacım var.' Dedi.

Ahhhh,Tam da zamanı idi yeni.Laina menden yardım isteyirdi,amma Elenanın da sözü bitmemişdi.
Lainaya dönerek :'Biraz..' demeyime icaze vermeden
Elena "Get" ayağa qalxaraq "yardımına ehtiyacı var" dedi.
Sifetim düşmüş halda Lainaya teref yaxınlaşdım.Qoluma girdi,sinifden çıxacaqdıq ki "Söz" deye seslendi Elena...
'Verdiyimiz sõzü unutma,Nana!' deye elave etdi.
Söz...Verdiyimiz söz...Daha balaca uşaq iken bir - birimize verdiyimiz söz.Elenanın o sözü meni keçmişlere apardı.Uşaqlığıma,o sözü verdiyimiz güne apardi meni.Iller õtmüsdü üzerinden.Ancaq hele de o sözümüzün üstündeydik...
Xatireler beynime,göz önüme keçmişin sehneleri gelirdi.

Söz verdikleri gün:

Ibtidai sinifdeydiler.Aubrey ve Elena heyetde oynuyurdular.Olduqca kefleri yerinde idi.Sonra ağlamaq sesleri eşitdiler.Ikiside qorxmuşdu ve narahat olmuşdular.Ağlamaq seslerini izlediklerinde bir ağacın dibinde kolluqların arasında bir balaca ağ tenli qızı gõrdüler.Amma çox zeif ve balaca bir qız.Barmaqlarını üzüne tutub ağlayırdı.Elleri körpe uşağın elleri qeder nazik ve balaca idi.Ilk evvel yaxınlaşmağa çekinsedeler de,sonradan yaxınlaşdılar.
Qız onları görüb o narın elleri ile gözlerinden axan yaşları silmeye çalışdı.
Ilk evvel Aubrey yaxınlaşdı.Yere eyilerek eyniyle onun kimi oturdu kolluqların arasında ve
"Buyası ne gözey yeymiş,Eyena,hemişe buyda oynuyayığ, yaxşı?!" deyerek eli ile Elenanında oturmağını işare etdi.Qız helede gözlerinden axan yaşları silirdi.Elena eyleşdikden sonra diqqetle qızın üzüne baxıb elini qızın gözyaşlarına toxunduraraq maraqlı gözlerle dedi:
"Men daha evvel gõymüşdüm bunu."
Aubrey:
"Neyi?!Qızı?"
Elena:
"Yox,göz yaşlarını...'
Qızın evvelki halından eser-elamet qalmamışdı.Artıq gözleri Aubrey ve Elenaya zillenmiş,maraqla onları izleyirdi.
Aubrey Qızın üzünden öperek:
"Keşdi?!" deye sual verdi.
Qız da başını terpederek üzünde yüngül gülümseme yaratdı.
Elena elini uzadaraq:
"Men Eyena" dedi
Qız da elini sıxaraq:
'Men de Nanayam.Eyena ne qeşey adın vay kim qoyub' deye soruşdu
Elena:"Biymiyem"
Nana:Heç soyuşmamısan?!
Elena:"Ş-Şey men..
Aubrey:Of sıxıldım,geyin oynuyaq da.
Qızlar oynamaq da olsun,qefleten Elenanın baş ağrısı tutdu ve göz önünde şimşekler çaxdığını hiss etdi.Qızlar qoluna girib ne olduğunu soruşanda ise 'sadece o qeder fırranaraq oynadılar ki başının gicellendiyini ' dedi
Keçmiş haqqında ne ise xatırlamışdı amma nedense bunu o an demedi.Deye bilmedi belkede.
Elena ayağa qalxıb gülümsedi ve elini ortalığa ataraq:

"Qızlay,geyin söz veyey,noyuy oysun biy-biyimizden ayrılmayacağıq"
Bunu o ankı hislerine göre istemişdi belkede.Teklikden herşeyi içinde yaşamaqdan bezmişdi.Bezmiş olmalıydı.O yaşda biri üçün olduqca ağır idi.Indiye kimi heçne xatırlamır sadece xeste olduğunu düşünürdüse,bundan sonra heyatının acı gerçekleri ile üzleşecekdi.Üzleşmeli idi.
Qızlar da ellerini Elenanın elinin üstüne qoyub SÖZ dediler.O gün bu gün heç zaman bir-birilerine arxa çevirib getmediler.Arxa-arxaya mübarize apardılar heyatla...

Bütün bunlar Nananın gözünün önünden keçerken Laina da hereketsiz dayanmışdı.Elena sinifden çıxmaq isteyende Laina onu qolundan tutub saxladı ve :
"Men getmeliyem sen yox" deyerek elini çekdi.
Elena ise ' Sen özünü ne zenn edirsen?!!Sen kimsen ki men senden yana yerimi deyişim?!Her şeye burnunu soxma!Indi ise çekil Aubreyi tapmalıyam....' deyerek qapıdan çıxdı.
Nana hele de hereket etmirdi.Elena Nanaya en özel günlerini xatırladaraq en pis yarasını deşmişdi.Çünki...Çünki Nana hemin gün ailesini itirmişdi...
Ona yarasını xatırlatmaqla beraber, o yaranın qabıq qoymasına kömek edenlerinde onlar olduğunu yada salmışdı...
Amma görünürdü ki Nanaya Elenanın düşündüyünden daha çox tesir etmişdi.Ki Lainanın beyaqdan
"Nana...Nana?!Yaxşısan?!" Sualına heçbir reaksiya vermeden elece dayanmışdı.
Elena belke de bunu gözlemirdi.Amma onun da fikrince biri Nananı özüne getirmeliydi.Canını acıdaraq olsa bele...
Elena sinifden çıxar-çıxmaz Aubreyi axtarmağa getdi.Amma harada tapacağını özü de bilmirdi.Ilk evvel ağlına bufet geldi.Oraya enib baxsa da ,Aubrey orada deyildi.Qarşısına çıxan tanışlardan soruşsa bele,heçkes onun yerini bilmirdi.Tek bir yer qalmışdı...
Klausun yanı...
Gözleri Klausu gezse de tapa bilmedi.Leonu tapmağın en yaxşı yol olduğunu fikirleşerek bufetden çıxdı.Leo heyetdeydi.Oturmuş elece nese fikirleşirdi.Ilk evvel Elena onun yanına getmeye nedense tereddüd etse de yaxınlaşdı.

"Şey,Leo biraz vaxtın var?!!"

"Ah gel ,Elena.Elbette var:)"

"Bizim qızlar..."

"Küsübler ve sen arada qalmısan he?!"

"S-Sen haradan bildin?!"

"Çaresizliyin üzünden gõrsenir,gözel gözlüm"

"Doğurdan?!O qeder belli olur?!"

"He vallah" deyerek altdan-altdam gülümsemeye başladı.
Elena Leonun ayağına basaraq:
"Yaaa....Klaussss!!!!!!"

"Hahaha Klaus yaa:)"

"Men de onu axtarırdım.Daha doğrusu Aubreyi.Mektebde baxmadığım yer qalmadı.Bir tek onun yanı ağlıma geldi.Harada olduğunu bilirsen?!"

"Gözelim,haradadılar bilmirem amma biryerde olduqlarını bilirem."

"Mektebden getdiler?!"

"He.Klaus zeng etdi.Aubrey yaxşı deyilmiş.O da kehvi düzelsin deye bir yerlere aparacaq yeqin"

"Biryerler deyende?!"

"Ahahah Ay Elena:)Yeni hava almağa; biraz söhbet etmek yaxşı geler Aubreye"

"Hmm,yaxşı" deyerek yanına oturdu Leonun.Başını arxaya söykeyib gözlerini semaya dikdi...

"Bax,Leo..." deyerek elini Leonun qoluna apardı.
"Ulduzlara bax.Sema aydındır amma hele de hava da gõrsenirler.Ay onları terk etse de onların her gün geri dönecek ümidi ile gözleyirler....Onlar,onlar insanlar kimi deyiller.Satqın vefasız sedaqetsiz deyiller."
dedi.
Leo ayağa qalxıb oturacağın arxa tәrәfinә keçib Elenanın başının üstünә keçdi.Başını әyәrәk Elenanın gözlәrinin tam qarşısında dikәldi.
"Bәs bu gözlәr?!Bu gözlәr sәdaqәtlidir mi?!Hәr gün sәni görmәk ümidi ile parıldayar mı?!Sәni yox etmәyә çalışan 'Günәşin' qabağında õzünü sipәr edir mi? " dedi ve Elenanın yanağına kiçik bir öpücük qoydu....