𝒕𝒆𝒂𝒓𝒔 𝒂𝒍𝒘𝒂𝒚𝒔 𝒘𝒊𝒏 °𝒕𝒂𝒆𝒏𝒏𝒊𝒆

11

♡

Ağlayarak evinin anahtarını çantasından bulmaya çalışıyordu. Gözyaşlarından hiçbir şey göremezken işi daha da zorlaşmıştı bir sürenin sonunda çantayı yere fırlattı, evlerinin dış kapısına yaslanıp yere çöktü.

Yüzünü dizlerinin üstüne koyup artık hıçkırarak ağlamaya başlamıştı. Biraz önceki olaydan dolayı öyle utanıyordu ki nefes alamayacak kadar ağlamasına sebep olmuştu.

Ağlamasının tek sebebi arabada yaşananlar değildi üstelik. Anlamıştı Jennie, Taehyung asla onun olmayacaktı.

Düşündükçe kalbine bir ağırlık oturuyor gibi oluyordu. İstiyordu onu. Bu yaşına kadar her istediğini babası almıştı onun için, başarılı bir öğrenciydi Seul'un en iyi okullarında okumuştu, çok güzeldi ve istediğini istediği saniye elde ederdi. Hepsinin farkındaydı ve şimdi ona ulaşamamak delirecek gibi hissetmesine sebep oluyordu.

Hala soğuk mermerin üzerinde elinden geldiğince sessiz ama sürekli ağlamasına devam ederken koşarak birisinin ona doğru geldiğini hissetti.

Başını kaldırmak gibi bir niyeti yoktu muhtemelen rezidansın uzun koridorundaki bir dairede oturan birisiydi.

"Jennie! Nerdesin se-"

Abisinin sinirli ve art arda cümleleriyle bile başını kaldırmamıştı dizinden. Abisi titreyen ve hıçkırıklarıyla sarsılan bedenin ağladığını henüz farketmiş hemen yanına eğilmişti.

"Jennie?" Onu öyle gördüğü için öyle korkmuştu ki titreyen ellerini kardeşinin saçlarına getirdi.

"Jennie iyi misin?"

Kafasını kaldırmasını istemişti iyi mi diye görmek istiyordu. Aklından bin bir türlü senaryo geçerken kalp atışları iyice hızlanmıştı.

"Kafanı kaldır,"

Yüzünü görmek ve iyi olduğunu bilmek istiyordu sadece.

Kız abisinin endişeli sesiyle kafasını kaldırıp yüzüne bakmadan göz yaşlarını sildi. Abisi fiziksel olarak iyi olduğunu görmüş ama rahatlayamamıştı. Belli ki mental olarak büyük bir yaraya sahipti kardeşi.

Elini kollarına getirdi buz gibi olmuş bedeniyle kalkıp cebinden anahtarını çıkardı ve titreyen elleriyle kapıyı açtı.

Kıza yardımcı olup yatağına götürdü, yüzünü nazikçe tutup yukarı kaldırdı. Gözleri ağlamaktan şişmiş kardeşini görünce içine bir yük oturmuş gibiydi.

Bir an önce ne olduğunu öğrenmek istiyordu.

"Jennie? Noldu sana?"

Cevap vermemesi onu iyice endişenlendiriyordu.

"Jennie nolur anlat bana. Biri bir şey mi yaptı, canını mı acıttı? Söyle bana lütfen."

Kız abisinin boynuna kollarını sarmıştı, tekrar hıçkırıkları gün yüzüne çıkarken çıkarmam kendini frenlemedi dakikalarca ağladı abisinin omzunda.

Abisini iyice telaşlandırmamak adına biraz sakinleştikten sonra konuşmaya başladı kısılmış sesiyle.

"Gitmek istiyorum." Hıçkırıklarıyla zar zor konuşabilmişti.

"Tamam güzelim istediğin yere götürürüm seni." Alelacele konuşmuştu Namjoon, o an kardeşinin iyi olması için her şeyi yapardı.

Kafasını iki yana salladığını hissetmişti abisi.

"Ben tek başıma,"

"Gitmek istiyorum, çok bunaldım abi. Yapamıyorum daha fazla, yoruldum."

"Tamam, git güzelim. İyi olacaksan istediğin yere gidebilirsin."

Kız abisinden ayrılıp yanağına bir öpücük kondurdu. "Özür dilerim seni korkuttum."

Abisi dolu gözlerini yavaşça kapatıp açtı ve güven verici gülümsemesini dudaklarına yerleştirdi. Saçlarını okşarken konuştu.
"Önemli değil güzel kardeşim. Şimdi iyi misin biraz daha?"

Kız gülümseyip kafasıyla onayladı onu.

"Bana anlatmak ister misin Jennie?"

Kız kafasını olumsuz anlamda yavaşça salladı. "Önemli bir şey değil abi. Sorun yok, iyiyim."

Namjoon kızın saçını öptü. "Çok korktum seni bulamayınca, bir de ağlarken görünce... Taehyung beni arayıp seni bulduğunu söyleyene kadar deliriyorum sandım. Bir daha sakın o telefonunu açmamazlık yapma Jennie."

Taehyung kelimesini duyar duymaz gözlerinin dolmasını engelleyememişti. Gözlerine tezat gülümsedi.

"Özür dilerim abi, söz bir daha yapmam."

"Birlikte uyumak ister misin?"

Jennie kafasını sallayınca abisi sırtını yatağın başlığına dayamış ve göğüsünü patpatlamıştı. Jennie abisinin göğüsüne yerleşip kollarını beline dolarken abisinin elleri saçlarını okşamaya başlamıştı bile.

Bütün gece uyuyamayan Jennie göğüsünde yattığı abisinin en yakın arkadaşını düşünmüş ve ağlamamak için uğraşmıştı sadece.