Şiir

Hoşça Kalınamıyor

yeşil gözlerinden topladığım ficus benjamin daniella
ellerimin çeliğinde çürüyor koridorun tenhalığında
öyle ki kıyısızlığımın bir adı yok
sokaklar bile târumar yokluğunda

inancımın kasıklarında yamalı bir düş ağrısıydı
ıslak saçlarını okşamak isteyen arsız sevincim
göçebe kuşlar havalanırdı ardımsıra
üşürdü anılarımızın parmak uçları
kangren olan bilincimin isli ağrısı
intihar girişimlerine sürüklenirdi

suratıma inen ayrılığın lehçesinden bir ağıttı
attığın o top değil de, gitmen acıttı
eflâtun sancılar saplandı bağrıma
kefâretine hasret biçilen bir ömür şimdi ahvâlim
lâl soğukluğu anılarımızın
efkârına gam düşüyor papatyaların
sevmiyor

dilimin çapraz sorgusunda yenik düşüyorum sana
dile gelmeyen yamalı kırgınlar çarptı yüzüme
merhabalar sakladım kıyıya köşeye
söylenilmiyor

çocukluğu üç kurşuna hibe edilmiş yitik bir alfabe üşüyor soluğumda
bir ninninin ezgisinde hüsrana uğruyor uykular
iyi uykular
hoşça kalınamıyor