Şiir

Çok Yakışır Dilimize İntihar

dudağında yedi kıtayı birleştiren kız
hüznüm dişil
göğsümde doğurgandır kederim
zamanın koynunda yirmi dört piç
ve bir acıdır artık yıllar, aylar ve günler
yeşil gözlerinde
bana bir vatan
bahşet

gözlerimde pıhtılaşan hafızamın platonik kalabalıkları oldukça müstesna
kavlatıyor aklımın köşelerini
girintili çıkıntılı
dön geriler
tezler
çalkantılı antitezler
gelse keşkeler

sensiz geçen senli cümlelerimin gebe kalışına
kendimden usulca gitmeleri koyuyorum
delik deşik cebime
tan vakti çökerken bu kambur şehre
bir fincan kahvenin kırk yıllık hatrına saklanmışsın
bir satır bile hatırım kalmamış aynı bardaktan içmeye

starbucks'ın sabah senfonisi fazla manidar
iki karamel makiyato
kaldırımın üstünde pespaye bir insan hiçliği
dudaklarının kıvrımında koca bir kentin cinayeti
çok yakışır dilimize intihar

doğmamış şiirlerimin atası
şimdi hangi literatür inandırır bana varlığını
sahipsiz sözcüklerim var üstlenilmeyecek kadar acı

seni seviyorum
ölümü özlüyorum