როგორც იქნა გათენდა. სიმართლე, რომ ითქვას, ჯიმინს წესიარად არც კი, სძინებია. ისევ იგივე კითხვები აწუხებდა დაც წინა ღამით: რა ჩაეცვა? სად მიდიოდა? ვისთან? რატომ? და ა.შ. და აი, დადგა დრო, როცა გაიგებს ყველაფერს! დილას ადგა, საწოლი გაასწორა, ტანისამოსი გაამზადა, სააბაზანოში შევიდა, მოწესრიგდა, ჩაიცვა და დროის გასაყვანად თაროდან ერთ_ერთი წიგნი აიღო. დრო იწელებოდა. ჯიმინს კი ინტერესი კლავდა. ის ის იყო ბიჭუნას უნდა ჩასძინებოდა, რომ ოთახში ჯინმა და ნამჯუნმა შემოანათეს:
_აბა წავედით წიწილა?(ნამჯუნი)
_კარგი რა ჰიონ რა!(ჯიმინი)
_რა?(ჯინი)
_სად ხართ ამდენ ხანს? კინაღამ დამეძინა!(ჯიმინი)
_წიწილა, ბოდიში მაგრამ ჩვენი ბრალი არაა. მასპინძლებმა დააგვიანეს ჩამოსვლა!(ნამჯუნი)
_ვიინ?(ჯიმინი)
_ოოო! წამოდი და ნახავ!_დაასრულა თიარა ჯინმა, ჯერ ჯიმინას ქურთუკს ჩაავლო ხელი. შემდეგ კი, თვითონ ქურთუკის პატრონს და გააბუნძულა გარეთ. მანქანაში სიჩუმე იყო . გზა კი გრძელი და ულევი. ჯიმინს ნერვებმა ისევ უმტყუნეს და წამოიძახა.
_და მაინც! სად მივდივააართ?(ჯიმინი)
_აიიიიშ. ჯიმინააა მოითმინე_თქო(ჯინი)
_კარგი! კარგი!... მალე მაინც მივალთ?(ჯიმინი)
_ასე ოც, ოცდაათ წუთში!(ნამჯუნი)
_მაშინ მე წავუძინებ!(ჯიმინი)
_კარგი მაგრამ ძაანაც არ გაჰყვე!(ჯინი)
_კარგი ჰიონ!(ჯიმინი)
გზად, საცობში მოყვნენ. ამიტომ ჯიმინამ, კარგად გამოძინება შესძლო. დაახლოებით საათ ნახევარში კი დანიშნულების ადგილს მიუახლოვდნენ. დიდი ღობე იყო, ბევრი არა, მაგრამ მაინც საკმაოდ ბევრი მცველებით, ჭიშკარი გაიღო და წინ ძალიან საინტერესო სანახაობა გადაიშალა: ლამაზი მწვანე მდელო, ლამაზი აყვავებული ხეები და ყვავილები, ულამაზესი საშვალო ზომის მდიდრული სახლი, უსაყვარლესი ძაღლები ეზოში დარბოდნენ და თამაშობდნენ. გარეთ ერთი ქერათმიანი, ლამაზი, სუსტი, მაღალი, მოხდენილი ქალი იდგა. გვერდს კი ასევე მაღალი, ცოტა დაკუნთული, შავ თმიანი, სუსტი, სიმპატიური მამაკაცი უმშვენებდა. ჯიმინი მანქანიდან ფრთხილად გადმოვიდა, უკან კი ნამჯუნი და ჯინიც მოყვნენ:
YOU ARE READING
შეიძლება მიყვარდე?🦋🌹
Romanceგაფრთხილება: 🔴იქნება ინცესტი🔴 🔴სმათები🔴 🔴ცენზურის დარღვევა🔴 🟣რესურსები ჩემი არ არის🟣 🟣ფიკში მომხდარი ამბავი არარეალურია🟣 ❗თუ არ მოგწონთ წაკითხვას არც არავინ გაძალეებთ❗ დავიწყოთ😉🔮
