Derslerden Aşk

Benimki mi?

Gözlerim tamamen uykuya teslim olmak üzereydi.Sıramda hiç de rahat değildim ama uyku tüm güzelliğiyle kapımı çalmıştı.Gözlerim yavaş yavaş kapanıyorduki zilin o kurtarıcı sesiyle kendime geldim.Normalde tarih dersinde hiç uykum gelmezdi ama dün gece hiç uyuyamamıştım.Ve bu yüzden ders bitmek bilmedi.Her neyseki dersimiz biyolojiydi.Biyoloji dersi biricik aşkım Ömer Arslan'ın dersi.O benim öğretmenim.Ve ben ona çok aşığım.Tabi bundan Ömer'in haberi yok.(zaten olmamalı da.)Ama bu dönem sanırım beni fark etmeye başladı.Yani öyle hissediyorum.Ne zaman ona baksam bana bakarken yakalıyorum.Ve utanıyorum gerçekten.Ben bu derin düşüncelerden Nurgül'ün "Kankaaaaaaaaa!"diye haykırmasıyla ayrıldım.Ve ona dönüp "Efendim kankaların bitanesi "dedim.Sesimdeki imayı anlamıştı.Ona beni uykumdan neden uyandırdın tipinde bir bakış attım.Konuşmamı beklemeden "Dersimiz Biyoloji kanka mutlu olman gerekirdi.".dedi.Gönlümü almayı gerçekten çok iyi biliyordu."Evet kanka yaşasın yaa "dedim.Ve gülüşerek kızların yanına geçtik.Onlarda oturmuş sohbet ediyorlardı.Tam ağzımı açmış konuşacakken zil çaldı ve ağzım öyle kaldı.Bu halime kahkahalarla gülüyorlardı.Bende gülüyordum aslında.Öğretmenler zilinin çalmasıyla yerlerimize geçtik.Ve kapıdan içeri tüm yakışıklılığıyla Ömer girdi.Üzerindeki siyah kadife ceketi ve mavi gömleğiyle bugün ayrı bi güzel olmuştu.Bizlere selam verip oturun dedi.Tabiki tüm ders boyunca onu izledim.Ders sonlarına doğru bize bir yazı yazdırdı.Yazımı hızlıca yazıp ona baktım.O da bana bakıyordu utanıp kafamı çevirdim.Dayanamayıp ona baktığımda gülümseyerek bana bakıyordu.Tam bende ona gülümseyecektimki zil çaldı ve masal bitti.Ben toparlanıp kızların sırasına doğru ilerliyordumki bana seslendi."Özge.Seninle biraz konuşabilirmiyiz?"dedi ardından kızlara dönüp "özel olacak "dedi.Sanırım kızlarda durumu anlamış olacak ki gülümseyerek dışarı çıktılar.Ve kapıyı kapattılar.Çok heyecanlıydım sanki kalbim yerinden çıkacak gibiydi.Ama herşeyden önce benimle neden konuşacaktı,neden bu kadar özeldi?Ben bu sorularla cebelleşirken onun sesiyle irkildim."Evet Özge seninle konuşmamız gereken önemli şeyler var."Bu cümle içimi korkuyla kaplamıştı.Ve ardından tekrar konuşmaya başladı."Özge sanırım bana karşı olan hislerini anladım"Ne,nasıl anlardı şimdi ne yapmalıydım.Hemen kendimi toplamalı ve de cevap vermeliydim.İnkar etmiycektim çünkü onu uzaktan sevmek zordu.Derin bir nefes alıp şöyle cevap verdim "Anlamanıza sevindim"cesaretim karşısında gözleri kocaman olmuştu."Yani gerçekten bana aşık mısın?" Dedi soru ifadeli yüzüyle .Tek bir hamlede "Evettt! "dedim.Ve de devam ettim "İlk dönemin başlarından beri sizi seviyorum.Hemde çok." Şaşkın yüzü ile bana bakıyordu.Konuşmaya başladı."Bak Özge bana olan duyguların sadece bir hayranlık hissi."bu sözü hiç beklemiyordum kalbim gerçekten de çok kırılmıştı gözlerim doldu ve ağlamaya başladım."Duygularımı bu kadar küçümseyeceğinizi düşünmemiştim."dedim tam cevap verecekti ki ağlamalarıma engel olamadım hıçkıra hıçkıra ağlayarak kapıya doğru yöneldim bana sesleniyordu ama onu duyamayacak kadar üzgün ve öfkeliydim.Beyza ben çıkana kadar kapıda beklemişti.Kapıyı hızla açmamla biraz korkmuştu o kadar çok ağlıyordum ki kimseyi göremiyordum.Peşimden Ömer geliyordu.Ben ve Beyza ise resmen ondan kaçarcasına koşuyorduk.Beyza neler olduğunu merak ediyordu sürekli soruyordu ben ise sadece ağlıyordum.Çok hızlıydık Ömer bize sesleniyordu ki bir anda sersemledim ve ayağım burkuldu ve Beyza ile merdivenlerden aşağıya savrulduk.Karşımda sadece Ömer'in korku dolu bakışları vardı.Ve yavaş yavaş gözlerim kapandı.