"Özür Dilerim "

142 4 2
                                    

Gözlerimi sıkıca kapatmıştım.Başımda çok büyük bir ağrı vardı.Canım gerçekten çok yanıyordu.Gözümü açtım bir tarafta Beyza bir tarafta ben vardım.Beyza'yı çok merak ediyordum ağlama sesleri geliyordu.Başımıza tüm öğretmenler toplanmıştı.Beyza yavaş yavaş ayaklandı ve onu bir yere götürdüler. Ben ise başımda Ömer ve birsürü hoca ile bekliyorduk.Neden benide götürmüyorlardı diye düşünüyordum çok fazla gürültü vardı başımda da bir ton insan.Ömer telaşla bana sesleniyordu ben ise resmen kendimden geçmiştim.Ve tekrar gözlerimi kapattım.Gözlerimi kapattığımda sadece onun sesine odaklanmıştım birşeyler söylüyordu. Sanırım telefonla ambulans çağırıyordu.Neyseki canım çok yanıyordu ve onu dinleyecek kadar da kendimde değildim.Yer gerçekten çok soğuktu,ve çok üşümüştüm. Yavaşça doğrulmaya çalıştım ama başım kanıyordu ve kanı görünce kendimi tutamayıp ağlamaya başladım.O sırada Ömer konuşmasını bitirdi ve beni kucakladığı gibi götürdü.Ceketini üzerime örtmüştü.Bu az da olsa üşümemi engellemişti.Başımda bir sürü öğretmenle merdivenlerden iniyorduk.Ki o sırada Nurgül'ün "Özge Özge iyi misin?"seslerini duydum.Canım kesinlikle çok korkmuş olmalıydı.Merdivenlerden indiğimizde birkaç tane sağlık görevlisi vardı.Beni bir sedyeye aldılar.Peşimden Ömer de ambulansa binmişti.Ben ise serumun etkisiyle uzun bir uykuya dalmış gibiydim.Gözlerimi açtığımda bir kenarda Nurgül bir tarafta da Zübeyde vardı.Ve uyuyorlardı.Birden kapı açıldı içeriye annem ağlamaklı yüz ifadesiyle geldi."Kızım çok korkuttun bizi kendini nasıl hisediyorsun?"konuşacak halim yoktu.O yüzden elimle iyi işareti yaptım.O sırada babam ve Ömer de kapıdan içeri girmişti.Ömer'i görünce içimdeki tüm hasta kelebekler havalanmaya başladı.Babam bana gülümseyerek bakıyordu,Ömer de öyle.Ben Ömer'le bakışırken babam gelip beni öptü ve konuşmaya başladı."Tatlım senin için çok endişelendik."dedi.Konuşmama fırsat vermeden "Ne kadar iyi arkadaşların ve öğretmenin var geceden beri senin başından ayrılmadılar."daha sonra kızlara döndü ve "E haliyle de çok yoruldular"dedi.Kızların haline bakınca yüzümde bir tebessüm oluştu başım ağrımasa onların bu haline kahkahalar atabilirdim.Nurgül Zübeyde'nin kafasına tüm gücüyle sarılmış ,Zübeyde ise acıların çocuğu gibi uyuyordu.Ben onlara bakıp kıkırdarken annem "Kızım biz doktoru çağıralım"dedi ve gittiler.Ömer ve ben (kızları saymazsak ) yalnız kalmıştık.Ömer bana doğru dönüp "Beni çok korkuttun Özge "dedi.Ben ise hiç konuşmadan onu dinliyordum ki tekrar konuşmaya başladı"Bana bu kadar kızacağını düşünmemiştim,özür dilerim.Seni incitmek istememiştim,pişmanım.Beni sevebilirsin. Bu beni rahatsız etmez"dediğinde şaşırmıştım.Zaten o rahatsız olsada olmasada onu sevmeye devam edecektim.Ve "Annemlerin haberi varmı ?"dedim."Hayır merak etme bir hikaye uydurduk."dedi ve güldü.O sırada kızlar uyandı.Nurgül bana şaşkın bakıp boynuma atladı.(Ah Nurgül Ah canımın acıyacağını hiç mi düşünmedin.)Tam bağıracaktım ki Ömer onu üstümden aldı.Nurgül tam konuşmaya başlayacaktı ki kapıdan doktor ve annem girdimDoktor birşeyler söyleyip "Ertesi gün taburcu olabilirsin"dedi.Annemde derin bir nefes aldı.Tüm gece boyunca kızlarla sohbet ettik.Ben çoğu kez kestirdim ama onlar hala konuşuyorlardı.Ki birde aklıma Beyza geldi.Zübeyde'ye dönüp "Beyza nasıl ?"dedim.Zübeyde gülümseyerek "O çok iyi merak etme sadece kolunda bir çatlak var o kadar dün gece.taburcu oldu."dedi.Bu duruma sevinmiştim.Ve yavaş yavaş uykum geldi.Ve gözlerimi kapattım.Sabah gözlerimi açtığımda yatağın karşındaki saatten saatin çok erken olduğunu anladım.Kafamı sola doğru Ömer bir sandalyede uyuyordu.Onu izlerken uykuya dalmıştım.Gözlerimi açtığımda annem babam teyzem ve daha birçok kişi başımdaydı.Sonra odadan çıktılar.Ve benim üstümü değistirmeye yardımcı olmak için annem kaldı.Birden insanların Ömer'i göremediğimi fark ettim.Annneme dönüp "Ömer hoca nerde anne?"dedim.Annem"Sabah çok bitkin gözüküyordu bizde eve gitmesi için ısrar ettik.".Canımın için beni sabaha kadar beklemişti.Neyseki hastaneden çıkıyorduk ve ona bolca teşekkür edebilirdim.Sonunda hastaneden dışarı ilk adımımı atmıştım.Tertemiz havayı içime çektim.Ve arabaya binip evimize doğru yola çıktık.

Derslerden AşkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin