Moordspel

Mijn kans

'Goed, dan niet!' gilt Tess en ze slaat de deur van haar kamer hard dicht. Het is vandaag haar 18e verjaardag, en in plaats van dat haar ouders het vieren, zijn ze zoals altijd weer kwaad om niks. Tess kan niet wachten tot ze hier eindelijk weg kan. Het zou fijn zijn om een dag door te brengen zonder dat er tegen haar geschreeuwd wordt en zonder dat iemand haar slaat. Boos zit ze op haar bed en denkt na. Ze kan beter even naar buiten, want van opgesloten zitten wordt ze alleen maar kwader. Tess trekt het eerste beste paar schoenen aan dat ze ziet liggen en stampt naar buiten. Met een harde klap gooit ze de voordeur dicht. 'Doe normaal!' hoort ze haar moeder nog schreeuwen. 'Hou je gore bek!' schreeuwt Tess nog terug en ze rent de tuin uit. Ze loopt zomaar ergens heen. Ze zou nog liever onder die brug daar gaan wonen dan terug naar haar ouders. Tess heeft al meerdere keren hulp gezocht, maar elke keer tevergeefs. Haar ouders zijn zo goed in manipuleren en de boel omdraaien dat psychologen er keer op keer intrappen en Tess als een probleemkind zien, jeugdzorg vindt de situatie niet erg genoeg en online zelfhulp helpt echt niks als je zelf niet de oorzaak van het probleem bent. Bovendien zou niks daarvan nu nog een optie zijn; als je 18 bent, sta je er alleen voor. Dat hebben haar ouders maar al te vaak verteld. Het is nu Tess versus de wereld. Tess dwaalt een beetje rond in de wijk en vraagt zich af wat ze nu moet doen. Een rugzak inpakken en nooit meer terugkomen? Dan moet ze wel eerst naar huis en haar ouders weer zien. En dan blijft het grootste deel van haar spullen achter, en ze weet wat er dan mee gaat gebeuren: haar ouders zullen alles gewoon weggooien alsof het niks is. Haar kamer zou binnen twee dagen omgebouwd zijn tot een kantoor of een fitnessruimte, alsof er nooit een kind heeft geslapen. Haar ouders hebben het Tess altijd kwalijk genomen dat ze te weinig ruimte in huis hadden. Alsof Tess ervoor had gekozen om geboren te worden, had dan een condoom gebruikt. Tess loop de supermarkt in en koopt een flesje water en een voorverpakte sandwich. Tenminste kan ze het nu een paar uur uithouden. Nadat ze heeft afgerekend loopt ze naar het advertentie prikbord. Er hangt weinig bijzonders. 'Kinderwagen te koop', 'hondenoppas gezocht', 'ik zoek een bijbaan na school'. Die laatste twee zouden elkaar eens moeten bellen, denkt Tess. Haar ogen gaan langs alle advertenties en dan stuit ze ineens op iets interessants. Het is een flyer in plaats van een geschreven standaardbriefje. "Geldproblemen?" luidt de kop. "Meld je nu aan voor Moordspel. Samen met 19 andere deelnemers zoek je uit wie de moordenaar is. De beste speler wint een bedrag van maar liefst €100.000!*" Dat lijkt Tess wel wat. Met zo'n bedrag zou ze wellicht een huisje kunnen huren, of desnoods een kamer. Alles is beter dan bij haar ouders wonen. Ze trekt de flyer van het bord af en leest de achterkant. Je bent minimaal 3 weken van huis, staat erop. Het is bijna te mooi om waar te zijn. Tess zoekt naar de asterisk, er moet vast een addertje onder het gras zitten. Tot haar teleurstelling ziet ze dat er een stukje van de onderkant is afgescheurd. Daar had het vast gestaan. Maar wat maakt het uit? Snel scant ze de QR-code en Tess geeft zich op. Dit is nu de beste kans om bij haar ouders weg te komen.