Moordspel

De kennismaking

De casting is afgerond. Omdat de twintig uitgekozen spelers drie weken met elkaar zullen doorbrengen, is er een extra kennismaking georganiseerd, die op het terrein van Moordspel plaatsvindt. Met een speciale bus worden alle spelers erheen gebracht. Het terrein ligt zeer afgelegen, de laatste drie uur van de rit is er buiten geen huis of mens meer te zien. Grauwe lucht, kale bomen, mist. De bus stopt even en rijdt dan weer verder. Een groot hek is zojuist geopend en sluit weer zodra de bus erdoorheen is gereden. Met een machtig geluid valt het hek weer dicht. De bus staat midden op een groot, kaal plein. De spelers stappen uit. Schoenen kraken op de zandkorrels die op de tegels liggen. De laatste speler stapt uit, de bus keert om en hij rijdt weer weg. Een man van de organisatie steekt zijn armen in de lucht. Langzaam maar zeker houdt het geroezemoes op en alle aandacht gaat naar de man.

'Welkom allemaal. Jullie zijn uitgekozen om deel te nemen aan Moordspel, omdat wij vinden dat jullie de geldprijs het meest verdienen. Onthoud dat er desalniettemin maar één speler kan winnen. Binnen hebben jullie allemaal je eigen kamer, waar je een trainingspak zult vinden met je naam erop. Dit is de enige kleding die buiten je kamer is toegestaan. Trek dit aan en we ontmoeten dan in de Hoofdhal voor enige kennismakingsspelletjes.' De man gebaart met zijn arm dat de spelers mee moeten lopen en ze lopen door een ander hek het gebouw in.

Viktor kijkt naar de namen op de deuren. Rianne Terlouw, Veronique Bakker, Alex de Leeuw... Pas de allerlaatste deur nodigt hem uit om binnen te komen: Viktor de Jong, prijkt de deur. Viktor opent de deur. De kamer is best klein, maar in elk geval beter dan thuis. Er staat een fris uitziend bed, een kleine kast en een bureautje waar een notitieblok met pen op ligt. Viktor loopt de kamer in en ziet dat er ook nog een kleine en suite badkamer is. Op de dichte wc deksel ligt zijn outfit. Het trainingspak is wit en zijn naam staat in zwarte letters op het T-shirt en het vest, voor- en achterkant. Viktor hoopt dat het wit wel schoon blijft, al zullen er vast weinig fysieke opdrachten komen kijken bij een spel waarbij het hoofddoel vragen stellen is. Viktor trekt het pak aan en verlaat de kamer. In de gang ziet hij 'Alex de Leeuw' en 'Paul Dijkmans' lopen en hij volgt ze naar de Hoofdhal.

Er staan 21 stoelen opgesteld in een kring. De meeste mensen zitten al; Alex, Paul en Viktor zijn de laatsten. De hal is erg groot en elk geluid galmt door de ruimte. De man van de organisatie schraapt zijn keel. 'Nogmaals welkom. We beginnen even met een namenrondje en vertel even waarom je meedoet. Mijn naam is Baas voor jullie. Wil jij beginnen?' Zijn hoofd draait naar de speler rechts van hem, Liz van der Aa. Aarzelend kijkt Liz de kring rond. 'Nou, uh, ik ben dus Liz en ik ben hier omdat ik het geld nodig heb om schulden af te lossen.' Een paar mensen knikken instemmend. Als iedereen zich heeft voorgesteld, gaat de deur ineens open. Een groep mensen in zwarte uniformen komt binnen en stellen zich keurig op. 'Dit zijn de Onderbazen,' zegt Baas. 'Gedurende het spel zullen zij alles in de gaten houden. Ze beantwoorden geen persoonlijke vragen of vragen die tot de oplossing van het spel kunnen leiden. Oh ja, ze zijn gewapend,' voegt Baas er nog subtiel aan toe. Geschrokken kijken de spelers elkaar aan. 'Geen zorgen,' zegt Baas, 'het is alleen voor situaties die wij gevaarlijk achten. Uiteraard staan er nu ook 24/7 Onderbazen rondom het gebouw, zodat niemand gedurende het spel het terrein verlaat.' De spelers zijn niet gerustgesteld en beginnen met elkaar te smoezen. Baas zegt niks. Hij staat op, zegt iets tegen een Onderbaas en hij verlaat de hal. Onderbaas knikt. Hij stampt met zijn voet, doet een stap naar voren en iedereen is stil. 'Jullie mogen hier zo lang blijven als jullie willen. Van half 6 tot 7 uur 's avonds kan je terecht in de Eethal, evenals van half 7 tot 8 uur 's ochtends. Lunch wordt elke ronde na de eliminatie verzorgd. Morgen om 12 uur 's middags spelen we op het Speelplein de eerste ronde, dat is waar jullie zijn binnen gekomen. Ben erbij. Veel plezier.' Onderbaas zet weer een stap terug en laat de spelers nog met elkaar praten. Onrust zaaien werkt prima als kennismakingsmiddel; niemand zit nog alleen, handen worden geschud. De eerste vriendschappen zullen ontstaan.