Bir Figürde Sen Olsan Hayatımda

7. Bölüm - Kabin

^^Merhaba arkadaşlar elimizden geldiği kadar erken yazmaya çalışıcaz.Evet çok geç oldu ama bıraktık sanmayın başladık ve bitirene kadar bırakmicaz.Aslında biz bu hikayeye sadece hevesimizi gidermek için yazmaya ve birazda gerçek hayatımızda olanlardan bahsetmek için...Bizim için vote felan önemli değil sadece aklımızdakileri döküyoruz ama tabiki vote ve yorum herkes gibi bizde isteriz.Keyifli okumalar.^^Çook sevdiğimiz bir sanatcı dinlemenizi öneririz.

Bölüm Şarkısı : SoMo - Eyes Like Sky

Sabah uyandığımda bir geceyi daha kabus görmeden geçirmiştim.Bu beni mutlu etmişti.Büyük değişimler yaşıyordum.Bugün okula değilde doktoruma gitsem iyi olacaktı.Saate baktığımda yelkovan ve akrebin sabahın 9 unu gösterdiğini, zaten okula gitmek istesemde, çoktan geç kaldığımı söylüyorlardı bana. Bende yatağımdan doğrularak banyoya doğru ilerledim.Yaklaşık 45 dakikadır banyo yapıyordum 3 kere saçımı ve 2 kerede vicudumuyıkamam tam tamına 45 dakikamı almıştı.Banyodan çıktıktan sonra dolabımın önünde dikilerek kıyafet seçmeye başladım.Günlük, bir elbise seçtikten sonra onu üstüme geçirdim. Ardından saçlarıma ufak dalgalar vererek yüzüme hiçbir dokunuşta bulunmadan ayakkabılarımı giydim.Telefonumu ve kulaklığımı çantama attım. Evden çıkmak için aşağı indiğimde babam evde yoktu.Takmamaya çalışarak evden çıktım.Bir taksi çevirdim ,gideceğim merkezin ismini verdim.15 dakikanın sonunda merkeze gelebilmiştik,ücreti ödedikten sonra girişe doğru ilerledim.Oradaki görevli kadına doktorumun ismini vererek işimi hallettim.5 dakika sonra kadın içeri geçmemi söyledi teşekkür ederek doktorumun o odasına giriş yapmıştım.Yıllardır korkularımı, kabuslarımı, kaybetmeye çalıştığım bu odaya tekrar giriş yapmıştım.

"Hoşgeldiniz, küçük hanım."

"Hoşbulduk."

"Konu neydi?"

"Bazı korkularımı yenmeye başlıyorum sanırım.Birde iki gece oldu ve bu iki gecede hiç kabus görmedim."

"Bu çok iyi, anlatmak istediklerini dinliyorum."

"Ben birini karşısında asla dans edemezdim.Hatta yemek bile yapamam biri beni izlerken asla hiçbir şey yapamam ama onun yanında yaptım."

"O kim?"

"Poyraz. O gece Elif'in intihar ettiği o gece bana yardım eden kişi."

"Ona karşı olan duygularını öğrenebilirmiyim?"

"Ben ne hissettiğimi bilmiyorum.Yani bazen ondan nefret ediyorum.Bazen o...ne bilim bazı hareketleri, açıkçası...hoşuma gidiyo ama tam olarak ne hissettiğim konusunda emin değilim."

"Anlıyorum.Beni gelişmelerden haberdar et mutlaka ne hissettiğinden emin oluncaya kadar bana olanları anlat.Ama fikrimi sorarsan ona aşık oluyorsun, bu senin için iyi birşey, dediklerimi hatırlıyorsun değil mi?"

"Ona aşık olmam imkansız böyle bişeyi hissetsem bile kendime bunu inandırmam çok zor olur. Dediklerinizide hatırlıyorum evet."

"Eğer oda sana aşık olursa zaten kendini inandırman zor olmaz."

"Bilemiyorum."

"Kabus görmediğini söyledin oda onunla tam anlamıyla tanıştıktan sonra mı oldu?"

"Sanırım evet."

"Hmm."

"Kabuslarım artık yok denilicek kadar az ama Elif...Elif bir an bile aklımdan çıkmıyor onun yalnızlığını bir an olsun aklımdan çıkaramıyorum."