Bir Figürde Sen Olsan Hayatımda

3.Bölüm - Gerçekten İyi Misin?

Multimedyada Poyraz varr.

Merhabalar :) Uzun aradan sonra geldik. Bölüm yayın günümüzü cumartesi olarak belirledik fakat ufak sıkıntılar nedeniyle bugün yayınlamak zorunda kaldık. Kusurumuza bakmayın. Değerlisiniz unutmayın. İyi okumalar. İnşaallah beyenirsiniz. Vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Hadi öptük bay :)

Babam benim ağlama sesimi duymuş olmaliki iki kere kapıya tıklattıktan sonra içeri girdi. Hemen yanıma gelip bana nolduğunu sorar sormaz ona doladım kollarımı. Gerçekten sıkılmıştım bu kabuslarımdan artık yorulmuştum gerçekten. Elifin intiharının üzerinden 2 hafta geçmişti ve ben bu 2 haftadır o yaşadığımız korkunç anları kabuslarımda tekrar yaşıyordum. Korkunçtu. Gerşekten korkuyordum. Kollarımı babamdan ayırdığımda bana tekrar ''Noldu kızım.'' dedi. Bende ona ''Yine aynı kabus baba yine aynı olay biliyorsun işte.'' diyip babama ufak bir tebessüm yolladım oda bana gülümseyerek ''Zamanla atlatıcaz kızım zamanla beraber atlatıcaz.'' onuda anlamaya çalışıyordum ne kadar belli etmesede onunda kızını kaybetmesi onu ne kadar yıkmıştı halbuki. Annemde onu bırakıp başkasıyla kaçmıştı. Annemden sonra bunu yaşaması gerçekten kötü. Annemi sadece fotoğraflardan tanıyordum babam ondan hiç bahsetmezdi bize bahsetmemeyede devam ediyor. Haliyle haklıda kim onu terk edip başkasıyla kaçan birini kızlarına yada herhangi birine anlatmak isterdiki. Kimse...

Babamdan başka kimsem yoktu onunda benden başka o yüzden birbirimiz için oldukça değerliydik. Ama onunla hiçbir zaman baba-kız ilişkimiz olmadı. Babam yaşadıkları yüzünden işlerini baya aksattığı için şirkette büyük düşüş gerçekleşdi. Babamda bu aralar bu düşüşleri düzeltmek için çoğu zamanını çalışarak geçiriyor. Yani böyle pek fazla gezip dolaşıp konuşamıyoruz. Babamı odadan gönderdikten sonra saaatime baktım saat daha çok erkendi...

Yatağımdan kalkıp banyoya doğru ilerledim ve ılık suda kısa süreli bir duş aldım. Çıktığımda dahada rahatladığımı hissettim. Zaten beni rahatlatan şeyler arasında ılık suda banyo vardı... Dans etmek vardı... Sarılmak vardı... Böyle şeyler işte...

Okul formalarımı üstüme geçirdikten sonra aşağıya mutfağa indim. Tabak çanak seslerini duyabiliyordum babam kahvaltı hazırlıyordu. Mutfağa girdiğimde herşeyin hazır olduğunu gördüm. Babam çoktan yemeğe başlamıştı bile yemek boyunca ikimizde konuşmamıştık. Hergün olduğu gibi...

Babam ''Hazırsan çıkalımmı?'' diye sorduğunda ''Hazırım gidelim.'' dedim. Üst kata tekrar çıkarak çantamı, telefonumu, kabanımı alıp aşağıya tekrar indim. Kabanımı hemen üstüme geçirdim çantamıda omuzlarıma attıktan sonra ayakkabılarımı giydim. Arabada bekleyen babama doğru hızlı adımlarla ilerlemeye başladım. Hava okadar soğuk değildi. Fakat kara bulutları görebiliyordum gökyüzünde... Mavi sandığım gökyüzü şimdi simsiyahtı...

Arabaya bindim ve okula doğru yol aldık. Yolun yarısında telefonum çaldı. Ekrana baktığımda ''Herşey'' yazısını gördüm ve gözlerimi devirerek telefonu cevapladım.

''Efendim Beste.''

''Nerdesin kızım sen dünden beri telefona cevap vermiyorsun. Hepimiz çok merak ettik seni. İyimisin. Bir sorun yok dimi. Bak varsa bide bana söyl-''

''Tamam kızım sakin ol bi. Dün neredeyse tüm gün uyumuşum bakamadım telefonlara, neyse okula geliyoruz zaten şimdi konuşuruz.''

''Tamam. Bekliyoruz.''

''Tamam'' deyip telefonu kapattım ve tebessüm etmeyide unutmadım en azından beni gerçekten merak eden arkadaşlarım vardı. Bu beni mutlu ediyordu herzaman... Okula geldiğimizde arabadan inip kafamı arabanın pencerisinde içeri sokup babama;