Amethyst

Proloog

"Edelstenen hebben speciale krachten, dat is algemeen bekend maar voor sommige mensen zijn deze speciale krachten net iets specialer dan voor de meeste mensen" dit is wat Lune's moeder haar vertelde als klein meisje. Op dat moment dacht ze alleen nog maar ging om een leuk verhaaltje en niet om een wijze levensles

Vanuit de hemel keken ze op haar neer. twee vrouwen, allebei beeldschoon. De ene was zo wit als de maan en de ander zo zwart als de nacht. "Waarom volgen we haar?" Vroeg de zwarte vrouw. "Je moet echt een wat vaker luisteren naar vader" zei de witte vrouw. De zwarte vrouw trok een lelijk gezicht en keek weer naar beneden. Ze zagen een meisje wegrennen van een roedel wolven. De angst in haar ogen deed de zwarte vrouw genieten. "Dit vind ik nou leuk."
Lune rende en rende maar de wolven kwamen steeds dichter bij. Ze wilde niet opgeven, niet nu. Ze haalde het laatste beetje kracht uit haar benen en sprinte met het laatste beetje energie vooruit. Ze kon het nooit winnen van een roedel wolven. Ze werd op de grond gesmeten door een van de wolven en de wolf ging boven haar staan. De wolf hijgde in Lune's gezicht en z'n adem stonk naar verrot vlees, Lune werd er misselijk van. De wolf trok zijn lippen op en gromde naar haar, gek genoeg was Lune niet meer bang. Ze was rustig en keek de wolf vol haat in z'n ogen aan. De wolf deed een paar stappen terug maar bleef grommen en ondertussen kwamen de andere wolven van de roedel steeds dichter bij haar. Lune sloot haar ogen om te wachten op haar einde.

Badend in het zweet werd Lune wakker. Ze had weer gedroomd over die twee vrouwen en dit keer leek alles nog echter. Ze ging rechtop zitten in bed en deed haar uiterste best om helder te worden. De wolven waren zo echt en de stank uit de bek van dat beest was ondragelijk geweest en toch was het allemaal maar een droom?
Na een paar minuten riep haar moeder naar boven "Lune ben je wakker? We gaan zo weg!" Weg? Waarheen? dacht Lune. Toen herrinerde ze zich het weer. Vandaag zou ze naar zweden gaan om bij die oude vriend van haar neef in te gaan wonen. Langzaam stapte ze uit bed en bedacht bij zichzelf dat dit misschien wel de laatste dag kon worden uit haar tot nu toe normale leven