Amethyst

Hoofdstuk 1 - Lune

Lune werd vroeg in de ochtend wakker, na de paar schaarse uren slaap die ze had gehad. Het was nog donker buiten en op de klok zag ze dat het pas half 6 was. Dit was Lune’s eerste nacht in dit huis en dat was ook de reden waarom ze zo slecht had geslapen, ze kon erg slecht tegen een nieuw bed en een nieuwe omgeving. Ze stapte uit bed en liep richting het grote raam op haar kamer en schoof het gordijn opzij. Het was midden in de winter en de maan verlichte het dikke pak sneeuw, het was adembenemend. Lune glimlachte, het maanlicht werkte op een of andere manier erg rustgevend op haar en ze hield van de winter, de kou en de heldere nachten. Lune’s lange goudblonde haar dat tot net iets boven haar borsten viel glansde in het licht van de volle maan en ook haar grijsblauwe ogen kwamen erg mooi uit. Ze bedacht zich dat ze maar beter nog even zou kunnen gaan liggen want morgen moest ze al haar spullen verhuizen.
Ze deed het grijze gordijn weer voor het raam en strompelde terug naar haar bed, ze deed een snoekduik richting haar bed en greep de teddybeer die ze van haar ouders had gekregen toen ze nog een klein meisje was. Ze staarde een lange tijd naar het plafond in de hoop moe te worden maar het gebeurde niet. Na ongeveer 20 minuten naar het saaie, witte plafond gestaard te hebben, besluit ze op te staan en opnieuw naar het raam te lopen. Ze doet het gordijn een klein stukje open en ze zag dat het begint te schemeren en de prachtig nacht begint te verdwijnen. Lune laat het gordijn een stukje open staan zodat er een straal maanlicht op haar bed geworden word en gaat weer liggen, het maanlicht schijnt precies in haar gezicht maar toch verhindert dit niet dat ze moe word. Voor ze het weet word ze wakker geschud door de sterke armen die haar niet al te aardig door elkaar schudden “Word eens wakker zeg, het ontbijt staat al klaar. Ik dacht dat je zei dat je niet van uitslapen hield?” Dat was Jonas, haar soort van huisbaas. Ze mocht bij hem inwonen zolang ze nog geen appartement in de stad had gevonden, hij was een oude vriend van Lune’s neef dus Jonas was niet helemaal onbekend voor haar. Jonas was een gewone normale jongen; blond haar, blauwe ogen en redelijk lang. Hij was ook gespierd en had een 3-dagen baardje wat Lune erg aantrekkelijk vond, het enige vreemde aan hem was de energie die om hem een hing. Ze kon het niet helemaal plaatsen, het voelde heel afstandelijk maar toch heel zachtaardig. Maar ook kwaadaardig en vreemd, ze wist niet wat ze ermee aan moest.
Jonas liep terug naar de keuken om het ontbijt af te maken terwijl Lune het slaapzand uit haar ogen wreef en haar, niet meer zo perfect zittende, haar in een knotje deed. Ze trok haar pyjama uit en pakte haar jogging broek en een warme trui. Langzaam liep ze naar beneden en ging op de bank liggen. Hoe kan ik nou ineens zo moe zijn terwijl ik vanochtend nog moeite had om in slaap te komen, vroeg ze zichzelf af. Na ongeveer 5 minuutjes riep Jonas haar voor het ontbijt en Lune slenterde naar de eettafel toe.

Jonas had een lekker ontbijt gemaakt. Het bestond uit harde bolletjes, roerei en allerlei soorten vleeswaren. naderhand deden ze samen even de afwas en daarna gingen ze weer hun eigen gangetje. Lune liep naar de hal toe om haar dozen te pakken en sleepte ze een voor een naar boven toe. Gelukkig waren ze niet heel erg zwaar en in minder dan tien minuten had ze alles in haar kamer staan. Ze had een grote kamer van Jonas gekregen, de op een na grootste had hij gezegd. De kamer was nu nog erg kaal,er stond alleen maar een bed, een kledingkast en een klein nachtkastje. In de dozen zaten alle spullen waarmee ze de kamer kon gaan opfleuren en haar kledingkast mee kon opvullen. Ze opende de eerste doos en stalde een voor een de spullen uit op het bed en ruimde alles op of vond een gepaste plek voor ze. In de derde doos vond ze een klein pakketje ingewikkeld in toiletpapier. Ze opende het pakketje en vond een Amethist. De steen de vorm van een staafje alleen de punt was een piramide vorm, vol verwondering keek ze naar de steen. Ze kon zich niet herinneren dat ze dit had ingepakt en dit was voor haar de eerste keer dat ze de steen zag. Voorzichtig legde ze de steen op haar nachtkastje neer en keek er nog even na, ze hield van de kleur van de Amethist en de glinsteringen maakte de steen alleen maar mooier.
 
Tegen het einde van de middag stond alles op z’n plaats, inclusief haar hele boeken collectie. Lune hield van lezen, ze hield ervan om zich helemaal in de wereld van het hoofdpersonage te bevinden en hun avonturen te lezen. Haar collectie had haar veel geld gekost maar uiteindelijk waren het wel haar favoriete bezittingen geworden.
Moe ging ze op haar bed liggen en keek opzij naar de Amethist, het had iets speciaals en ze wist niet wat en daar werd ze gek van. Ze was altijd al gevoelig geweest voor energieën van andere levende wezen, als sinds ze een meisje van 2 was. Nu was ze 19 en kon ze veel meer energieën uit elkaar houden en wist precies wat ze inhielden. Bij de Amethist voelde ze ook een energie maar eentje die ze nog nooit eerder had gevoeld. Ze had überhaupt nog nooit bij een steen een energie gevoeld. 

Opnieuw werd ze wakker gemaakt door Jonas, deze keer vanwege het avondeten. Ben ik nou al weer in slaap gevallen? Dacht ze bij zichzelf. Dit is gênant en Jonas vind me vast een sukkel, hij heeft me nu al twee keer wakker moeten maken op de eerste dag in het huis. Ze stapte uit bed, wankelde op haar benen en na een paar seconde kreeg ze allemaal zwarte vlekken voor haar ogen. Lune viel bijna om maar kon nog net snel op het bed gaan zitten. Ze deed haar ogen dicht en drukte op haar voorhoofd, dit was niet de eerste keer dat zoiets gebeurde ze had dit namelijk vaak als ze te snel opstond maar dat was op zich niet echt iets raars. Ze probeerde opnieuw op te staan alleen deze keer wat langzamer, zonder om te vallen of duizelig te worden lukte het haar nu wel om op te staan. Lune voelde zich nog steeds wel een beetje zwak, niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk al nam dit niet serieus aan en ging ervan uit dat het door het slapen kwam. Ze liep de kamer uit en Jonas kwam achter haar aan zonder ook maar een woord te zeggen. Toen ze beneden in de woonkamer kwam en naar de keuken wou lopen rook ze een overheerlijke lucht, Jonas had haar lievelingseten gemaakt en ze kon hem wel zoenen op dit moment eigenlijk op elk moment maar vooral op dit moment. Jonas haalde de pizza’s uit de oven en Lune zat al afwachtend op haar stoel, Lune had altijd al van pizza gehouden en at dit ook het liefst elke dag. De pizza was heerlijk, wel iets anders dan ze gewend was maar alsnog ze at hem dus ook gulzig op. Ze had het middag eten overgeslagen omdat ze te druk was op haar kamer dus kwam de pizza nogal hard aan op haar maag. Voordat ze het wist lag ze op de bank met buikpijn maar dat was het allemaal waard.

Die avond besloot ze wat films te gaan kijken. Naast lezen was films kijken ook een hobby van haar. Diep in de nacht, tegen 3 uur leek het haar een slim idee maar eens haar bed op te zoeken. Ze slenterde de trap op met haar deken om haar een geslagen als een cape. Ze was erg moe en haar ogen waren zo goed als dicht, ze kon alleen de volgende traptrede zien en wat er verder om haar een gebeurde interesseerde haar niet. Eenmaal boven aan de trap zag ze het licht van de kamer van Jonas nog branden. Langzaam en zo stil als ze kon sloop ze naar zijn kamerdeur, Wat doet hij nog wakker op dit tijdstip? Hij heeft zelfs tegen mij gezegd dat hij erg moe was en ging slapen. Lune was verward en keek door de kier van de deur Jonas’ kamer in. Het was een grote rommel, er lagen overal stukjes papier op de grond en Jonas lag tussen de rommel op de grond met zijn ogen op het plafond gericht. Wat was hij aan het doen? Dicht bij de deur lag een van de stukjes papier; ‘Amethist’ stond erop. Amethist...waarom had Jonas een stukje papier tussen alle andere lege papieren liggen waarop ‘Amethist’ stond? Jonas had Lune nog steeds niet gezien en hij keek ook nog steeds naar het plafond. Ze besloot een smoes te verzinnen en naar binnen te gaan, Lune moest weten wat dit te betekenen had. Waarom ben ik altijd zo nieuwsgierig? Ik loop gewoon naar binnen en zeg dat ik op zoek ben naar de aspirines omdat ik hoofdpijn heb. Lune deed de deur voorzichtig open en verwachte een reactie van Jonas. Niks. Ze liep verder en toen ze dicht bij hem was zei ze zachtjes zijn naam ‘Jonas?’. Ze keek opnieuw naar de stukjes papier op de vloer en kwam tot de ontdekking dat op alle papiertjes hetzelfde stond, Amethist. Lune wilde terug rennen naar haar kamer maar bedacht zich dat er nu geen weg terug meer was. Ze liep nog verder totdat ze bij Jonas’ ontblootte bovenlijf stond, hij was er gespierd en had een totale six-pack. Maar dat was niet waarvoor ze hier was. Jonas reageerde totaal niet op haar aanwezigheid en even schoot de gedachte door haar hoofd dat hij haar misschien niet kon zien omdat ze onzichtbaar was, ze had te veel boeken gelezen. Jonas’ ogen bewogen niet maar zijn borst bewoog in een normaal ritme op en neer waardoor Lune gerustgesteld was. Ze boog naar het gezicht van Jonas toe en fluisterde opnieuw zijn naam. Ze kende hem nauwelijks en vond dit ontzettend raar om te doen. Op het moment dat ze weer ophoog wou komen begonnen Jonas’ ogen weer te bewegen en zijn mond ging open en hij slikte het speeksel in zijn mond weg. ‘Amethyst, jij bent amethist.’ Jonas herhaalde deze zin steeds opnieuw en Lune werd er bang van. Ze draaide zich om en rende weg, bij de deur pakte ze haar deken en rende zo snel als ze kon naar haar kamer terug om daarna de deur achter zich dicht te slaan. Ze hoorde Jonas nog steeds de zin herhalen en Lune werd er steeds banger van. Ze drukte haar kussen tegen haar oren aan en hield de teddybeer dicht tegen zich aan, haar bangheid nam plaats voor een onrustige nachtrust.