"Απρόσμενος Έρωτας.."

6o Part❤

'Σήκω! Σήκωωωω',κάποιον άκουγα να μου φωνάζει αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος..

Κοιμόμουν ακόμα..Ανοιξα τα μάτια μου και είδα τη γιαγια μου να μου έχει ανοίξει τέρμα τις κουρτίνες και να τραγουδάει κάτι τραγούδια της εποχής της..Φυσικά και δεν τα ήξερα..:Ρ..Το φώς του ήλιου κυριολεκτικά με τϋφλωσε αφού εϊχα συνηθίσει το μαύρο της νύχτας..

-Ρεεεε γιαγιάαααααα!,της είπα αγουροξυπνημένη..-Είναι Σάββατο σήμερα..Δεν έχω δουλειά και με ξυπνας απ'τα χαράματα;;-Δεν έχεις ψυχή τέλος πάντων; Είμαι πτώμα στην κούραση..Άσε με να κοιμηθώ λίγο παραπάνωωωωω!!!!,βάζοντας το μαξιλάρι πάνω στο πρόσωπο μου για να εμποδϊσω το εκτυφλωτικό φως του ήλιου να τσούξει τα μάτια μου.....

-Άστα αυτάα Ειρήνη μουυ..-Σήμερα καθε τέτοια ώρα ξεχνάς τι κάνουμε;;,έιπε η γιαγιά και με σκούνταγε πέρα-δώθε για να ξυπνήσω..Κοιτάω το ρολόι το οποίο έδειχνε 7:30 ώρα και προσπαθούσα να θυμηθώ τι κάνουμε κάθε Σάββατο τέτοια ώρα..

-Οχχ!,αναφώνησα..Το είχα ξεχάσει τελείως..Φανταστείτε πόσο κυρασμένη ήμουν που ξέχασα μια τέτοια μέρα...Κάθε Σάββατο λοιπόν,έχουμε καθιερώσει με τη γιαγιά να περνάμε μαζί την ώρα μας..Δε λέω μου άρεσε αυτό γιατϊ είχαμε χρόνο να τα λέμε και να ερχόμαστε πιο κοντά,αλλά απο τη μέρα που ξεκίνησα να δουλεύω,το μόνο που ήθελα ήταν 5'λεπτά παραπάνω ΰπνο...Δεν χόρταινα..Νύσταζα..Δεν μπορούσα όμως να κάνω αλλιώς..Τη γιαγιά μου την έχω σαν δεύτερη μάνα..Μου έχει σταθεί πολύ τον τελευταίο καιρό..Και πραγματικα δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα κάνω όταν χάσω και αυτήν, όπως και τους γονέίς μου..

-Έλαά Σήκωωωω!,φωνάζοντας κυριολεκτικά μεσα στ'αυτί μου..Νόμιζα ότι θα μου σπάσει το τύμπανο...Μη μπορώντας να κάνω αλλιώς,σηκώθηκα με βαριά καρδιά,γύρισα και κοίταξα για μια τελευταία ματιά το κρεβατάκι μου και ένοιωσα Σα να με φώναζε-Ελα εδώ Ειρήνη,μη φεύγεις!!,..Ανοιγόκλεισα για μία φορα τα μάτια μου διώχνοντας κάθε σκέψη και κατευθήνθηκα στο μπανιο...Η γιαγιά πήγε στην κουζίνα φτιάχνοντας το πρωινό μας..Πλήθυκα,χτενίστηκα,έβαλα ένα τζιν απλό και μια μπλούζα άσπρη με μια ζακέτα Adidas..Επιασα τα μαλλιά μου κότσο που ήξερα οτι της άρεσαν της γιαγιάς ετσι τα μαλλια μου..Φωτίζονταν το προσωπό μου,έλεγε..

Κατέβηκα δυο-δυο τις σκάλες και πήρα θέση στο τραπέζι...Το πόσα φαγητά εϊχε φτιάξει η γιαγιά δεν λέγεται..Λες και είμασταν σε μπουφέ ξενοδοχείου..Μα καλα; Τι ώρα ξύπνησε για να τα φτιάξει όλα αυτά; Ρώτησα τον εαυτό μου ξϊνοντας το κεφάλι μου ως ένδειξη απορίας..Την έβλεπα όμως τόσο χαροϋμενη που όντως χαιρόταν αυτή τη μέρα μαζί μου..