Akşın beş yaşından beri boynundan asla çıkarmadığı hayat ağacı kolyesiyle yine peşindeki mavi gözlü Emir'den kaçıyordu. O her zaman aksiyonu seven ve kendine güveni olan bir kızdı. Ama büyümeyi sevmeyen biriydi. Etrafındaki kişilerinde büyümesini se...
Selamm! Çok uzuunn bir aradan sonra tekrar buradayım. Çok ama çok özledim yazmayı ve karakterlerimi. Ve hayalet okuyucularımıahashjdj
Umarım beğenirsiniz✍🏼 Oy ve yorum yaparsanız çokk mutlu oluruumm. İyi okumalarr<3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
10. Bölüm: Berke.
*Bu kadar endişe iyi değil. İnsanı yiyip bitirir... Ve geriye kalan sadece bitik ruhun olur.*
Gözlerimi bilmem kaçıncı alarmla açabildiğimde saat 10.47'ydi. Alice üstümde uzanmıştı. Gülümseyerek elimi uzatıp başını okşadım. Böyle yaptığımda mırladı ve ben okşamaya devam ederken kendini çevirip sırt üstü yayıldı. Bu beni daha çok sev demekti. Genelde iki başını okşadığım da direkt şımarıyordu. Açtığı yumuşak karnını severken patileriyle benim bileklerime kenetlenmişti yine.
"Burda kalıp seni biraz daha sevmeyi çok isterdim yumağım ama gitmem lazım"
Hava kapalı gözüküyordu. Kendimi zorlayıp kalktım. Yüzüme ılık suyu çarpıp kuruttuktan sonra mutfağa yöneldim kahve için. Kahvaltı yapasım da hazırlayasım da hiç yoktu bu yüzden dışardan simit alırım diye düşündüm.
Sıcak kahveyi termusuma doldururken Alice ayaklarımın arasında dolanıyordu. Bugün Su'yun da dersi vardı ve sanırım benden yarım saat önce çıkmıştı. Tezgahta açık bırakılmış kahve de bunu doğruluyordu.
Hazırlanıp en son siyah montumu da üzerime geçirdikten sonra kapıyı kilitleyip binadan ayrıldım.
-
Soğuk havadan kurtulup okulun içine girdiğimde sıcaklık vücudumu rahatlattı. Bugün Emir yoktu, kafede ki bazı işler yüzünden gelemeyeceğini söylemişti. Koridorda yoldan aldığım elimdeki simiti yerken bir yandan da telefonumdan sosyal medya hesaplarımı kontrol ediyordum. Anasayfamın hemen üstünde en başta Akın'ın hikayesini görünce hemen tıkladım. Yatakta oturmuş vaziyette, elindeki kahve fincanını odasının havuz manzarasına doğru tutarken bir fotoğraf paylaşmıştı. Fotoğrafa bir süre baktıktan sonra diğer hikâyeye geçmek için kaydırdım. Ama iki saniye sonra tekrar Akın'ın hikayesine geri döndüm çünkü bir şey fark etmiştim. O bir kadın bacağı mıydı?
Yatağın hemen kenarında gözüken beyaz bir bacak vardı. Çok küçük bir kısmı gözüküyordu ama bunun bir erkek bacağı olmadığından emindim. Fotoğrafı parmağımla biraz daha yakınlaştırdım, daha detaylı bakabilmek için telefona iyice eğilirken yanımdan bir ses işitmem bir oldu. İlk önce gözlerimi telefondan ayırıp benimle beraber yürüyen siyah botlu ayakkabılara baktım.
Sese döndüğümde bu kişiyi tanıyordum.
"Selam."
Bu bizimle beraber profesörün onayını alan birde çok özgüvenli -yürek yemiş olan- şu çocuktu. Yüzündeki sevecen bir gülümsemeyle elleri cebinde yüzüme bakıyordu. Çocuğa mal mal bakmayı kesip dudaklarımı araladım.
