Yorumlarınız bekliyorum 💕
İyi okumalar 🦋
Bazen dünyada mutlu olmak için herşeyi yaparız ama bir türlü mutlu olamayız.
Yeni insanlarla tanışırız onlarla mutluluğu ararız, bazen ise yalnız kalıp kendinizi mutlu etmeye çalışırsınız, ülke ülke gezer ama bulamazsınız...
Dünyada sabırla dertleriyle baş edenlerin Allah katında değerli bir yeri olduğu söylenir. Cennetten bir parça sunulurmuş..
Yasin ne annesinden ne de babasından güldü ama asla bunu dışa vurmayıp içinde yaşadı acısını. Belki yalnız sandı kendini ama annesi hep yanındaydı..
Sonunda annesi ile buluşma zamanı gelip çatmıştı Yasinin...
Yasin gözlerini açtığında yeşil otların arasında olduğunu fark etmişti. Oturur pozisyona gelip etrafa bakarken ilerde çiçekler arasında oturan annesini gördü.
" anne! Annem! "
Annesi Yasini görünce ayağa kalkıp kollarını açmıştı. Yasin annesinin kolları arasına girerken kuşlar onların etrafında dönerek ve neşeyle ötüşmeye başlamışlardı...
Anne ve oğul birbirlerine kavuşurken, Gökhan ve Emre yoğun bakımda olan Yasinin haberini bekliyorlardı. Oysaki Yasin ait olduğu yerdeydi...
Yoğun bakımdan çıkan doktor ile Gökhan ve Emre doktorun yanına gitmişlerdi. Doktor kafasını iki yana sallamıştı.
" Yasin...YASIN! "
Emrenin acı çığlığı hastane koridorunda yankılanmıştı. Emre kendini yere atarken saçlarını çekmeye başlamıştı. Gökhan yanına gidip onu sakinleştirmeye çalışmıştı...
" ölmedi benim arkadaşım! Ölmedi! "
" Emre sakin ol! "
" Yasine öldü diyorlar hocam! Ölmedi benim kardeşim! "
" Emre! "
" ölmedi! Güçlüdür o! Ölmez, ölemez! Daha yapacağımız şeyler vardı bizim! "
Gökhan kriz geçiren Emreye sarılmıştı...
Hayat size her acıyı yaşattığı gibi sizi mutluda edebilir. Sadece sabırlı olun. Ne demişler sabır eden ermiş, muradına erermiş!
Hayatın sizi güçsüz düşürmesine izin vermeyin! Herşeyin kötü yönü olduğu kadar iyi yönü de vardır!
***
1 yıl sonra
Gökhan ve Emre, Yasinin mezarına ellerinde ki çiçekler ile gelmişlerdi. Emre çicekleri mezara dikerken Gökhan mezarı suluyordu.
1 yıl olmuştu..
Gökhan, en sevdiği öğrencisini kaybetmişti Emre ise kardeşini...
Yasinin ölümü üzerine Emre ve Gökhan daha çok bağlanmıştılar birbirlerine...
" kardeşim umarım gittiğinde yerde mutlu ve huzurlusundur...seni çok seviyoruz...biz asla unutmayacağız seni...sende bizi unutma be kardeşim..."
Gökhan, yere oturup mezar taşını okşarak konuşan sevgilisine bakmıştı. Yeni sevgili olmuşlardı ve hemen Yasine söylemek için gelmişlerdi...
Gökhan kafasını kaldırıp etrafına bakarken gördüğü Yasin ile Emrenin omuzunu tutup parmağı ile Yasini göstermişti. Emre gözünden düşen yaşlara engel olamamıştı...
Yasin gülümseyerek ikiliye bakıyordu. İkisine el sallayıp arkasını dönüp tozlar halinde yok olurken Emre Gökhana sarılmıştı..
" demiştim...ölmedi benim kardeşim..."
Selam❤
Bölüm nasıldı?
Bir kitaba daha veda ediyoruz 😋
Sizi diğer kitablarımda görmek isterim🦋
Sizi seviyorum 💝
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Öğretmen ( Tamamlandı )
Não Ficção" belki de beni etkileyen gülüşüydü...yalandan gülmüyordu çevremdekiler gibi...içten gülüyor...çok güzel gülüyordu..." BXB
