KARKIND102: Rebounded Love

KARKIND102:AdLy

Dedicated to malditangchx

Alysa's Pov

"Lysa, he's here again."

"Oh? Anong gagawin ko?"

Then tinuloy ko lang yung pagcopy ng mga lectures na sinulat nila the day that I'm being excused.

"Hindi mo man lang ba sya pupuntahan? He's been there everyday."

"Hayaan mo sya. Wag mo nalang pansinin. I don't care about him anymore."

Tama. After that night, nawalan na ako ng gana sa kanya. Wala na akong paki. It's been two weeks at tingin ko naman totally wala na akong care sa kanya. Pero bakit ganoon? Kahit parang wala na akong paki at masama ang loob ko sakanya bakit ganoon pa rin yung nararamdaman ng puso ko para sakanya? Bakit sya pa rin yung tinitibok ng baliw kong puso? Naobsessed na ba ako sakanya?

Aish! Hindi bagay magdrama sa magandang tulad ko. Ah basta. I'll gonna forget about that dumb guy. Bahala sya sa buhay nya. I don't care about him na. Hahanap nalang ako ng bagong crush. Maghabol sya na parang aso kung gusto nya.

Napansin kong wala na pala sa tabi ko si Erika kakadrama ko sanyo. Tss. Baka pinuntahan nya nanaman yung balasubas na manhid na lalaking yun. Sinabi nang wag nalang pansinin e.

Bahala na nga.

Maya maya bumalik na si Erika.

"Lysa, may letter sya for you."

"Tapon mo nalang."

Pero deep inside gustong gusto ko na iyong kunin at basahin. Pero hindi! Not anymore Lysa. Wag ka ng magpakabaliw sa kanya. You don't deserve to be hurted like that. Wala kang ginawang masama nagmahal ka lang pero ano? He hurted you so much.

"Ano ba Lysa?! Bakit antigas tigas mo na? You know what? I can see Adrian's sincerity through his eyes! Hindi sya mageeffort na araw araw kang puntahan at magbalak manghingi ng sorry sayo kung wala kang halaga sa kanya so don't be stubborn! Wag ka magpakabata na ang gusto mo e yung susulsulan ka pa ng lollipop para lang wag umiyak. Act with your age Alysa! Pansinin mo yung efforts nya. From the beginning eto naman ang gusto mo diba?! Yung magexist ka sa mundo nya. Yung mapansin nya yung presensya mo. Eto na to! Your wish come true pero anong ginagawa mo? You're wasting all of these because of your stubborness."

Napatayo ako sa inasal at sinabi ni Erika sa akin. This is the very first time na sinigawan nya ako to think na softspoken ang bestfriend ko. Pero mali, hindi nya ako naiintindihan. They are not in my position para pagsabihan ako na umaakto akong bata. Nasaktan ako. Sobra akong nasaktan. As in ang sakit sakit talaga. Para akong sinaksak ng itak with matching pukpok pa ng martilyo para bumaon. Ang sakit lang talaga e. Pero hindi nila yun maintindihan!

"Stubborn? Isip bata? Ganyan ba ang tingin mo sa akin Erika? Pwes mali ka! I'm trying to be brave here dahil kung childish at stubborn ako siguro matagal na akong hindi pumasok at nagkulong nalang sa kwarto ko para umiyak ng umiyak at mag emote ng mag emote! Pero no! I faced every single day of my life na nasasaktan pero hindi pwedeng ipakita sa iba. I've been hiding my feelings for a long time kasi ayokong magmukhang mahina pero ano? Ako pa ngayon ang isip bata at matigas?! You don't know what I'm feeling so don't act as if you know a thing!"

After kong isigaw lahat ng nararamdaman ko ay parang hindi ko na kinaya. I break down. Humahagulgol na rin ako.

Pare parehas silang walang alam sa nararamdaman ko ngayon. The pain. I swear to God kahit sinong tao hindi gugustuhin ang masaktan ng ganito. Para ka ng pinapatay habang nabubuhay ka pa.

Naramdaman ko nalang yung mahigpit na yakap ni Erika. Buti nalang dalawa lang kami sa room dahil uwian na.

"Sshhh...Sorry. If I said those words. Gusto ko lang naman ilabas mo yang nararamdaman mo e. Don't hide it. I'm here. I'm your bestfriend remember?"