Phobia | MinSung

-12-

      Minho'nun evine geldiklerinde kapıdayken Jisung bir anda duraksadı.

"Şey, hyung, evde cidden kimse yok değil mi?"

"Evet, kimse yok. Hatta önümüzdeki bir hafta da olmayacaklar."

"Sen gerçekten evde tekken korkuyor musun? Yarın gece ne yapacaksın?"

"Tabi ki korkmuyorum, sana korkak biri olmadığımı söylemiştim. Ama eğer istiyorsan tabi ki gelebilirsin." Minho sonunda kapıyı açtığında içeri girmişlerdi. Jisung biraz etrafa bakındığında evin oldukça sade olduğunu görmüştü. Minho kapıyı kapattıktan sonra odasına doğru ilerlemişti, Jisung da peşinden gitmişti.

"Film izleyelim mi Jisung?"

"Ödev yapmayacak mıydık?"

"Hayır, yani bence yapmayalım. Ama sen istiyorsan yapabilirsin."

"Yok, ben de istemiyorum. Sen anneme öyle deyince"

"Anneni ikna etmek için öyle demiştim."

"He, anladım." Minho, Jisung'a güldükten sonra sorusunu tekrarladı.

"Ee, ne yapıyoruz? Film izleyelim mi?"

"Olur." Minho film açmak için bilgisayarı açtığında dışarıdan gelen gök gürültüsü sesiyle yerinden sıçramıştı.

"O neydi öyle?"

"Sanırım yağmur yağacak, o yüzden gök gürüldedi." Jisung perdeyi aralayıp baktığında yağmurun başladığını fark etti.

"Hatta başlamış bile."

"Öyleyse kalk, dışarı çıkalım."

"Bu havada mı?"

"Evet, ne güzel yağmur yağıyor işte."

"Peki."

Dışarı çıktıkları anda ıslanmaya başlamışlardı. Jisung bu yüzden üşümüştü ve titremeye başlamıştı bile. Minho onu gördükten sonra montunun önünü kapatıp şapkasını Jisung'a vermişti.

"Sen üşümüyor musun hyung?"

"Hayır. Ayrıca şemsiye de aldım, istersen açabilirim."

"İyi olur." Şemsiyeyi açtıktan sonra ikisinin üzerinde tutmaya çalışmıştı. Ancak baya rüzgar vardı ve bu yüzden zorlanıyordu. Jisung bunu fark etmesiyle diğer eliyle o da şemsiyeyi tutmuştu ve böyle yürümeye başlamışlardı.

"Nereye gideceğiz?"

"Bilmem, öyle yürüyelim."

"Tamam."

Bir süre yürüdükten sonra bir bank görmesiyle Jisung duraksamıştı.

"Biraz otursak mı? Zaten bank çok da ıslanmamış."

"Olur." Banka oturduktan sonra Minho cebinden çıkardığı şekerlerden birini Jisung'a uzatmıştı.

"Yanında hep yiyecek bir şeyler mi taşıyorsun hyung?"

"Evet, yani genelde taşırım. Stres olunca tatlı bir şeyler yiyorum ve geçiyor, o yüzden yanımda hep bulundururum. Bence sende bulundurmalısın."

"Bilmem ki, bana öyle şeyler pek fayda etmiyor."

"Nasıl yani?"

"Yani, ben stres olunca başka hiçbir şeye odaklanamıyorum. O yüzden çikolata falan pek işime yaramaz."

"Hiç denedin mi ki?"

"Hayır."

"O zaman bence dene, sonuçta denemekten zarar gelmez." Dedikten sonra Minho cebindeki şekerlerden bazılarını Jisung'un cebine tıkıştırmıştı. Jisung ona güldükten sonra teşekkür etmişti.