Bazı anlar pes ettiğim oldu. Artık düzelmez dedim. Bazı şeyleri düzeltmeye gücüm kalmamıştı. Her şeyi bırakmıştım artık, sosyal hayatı, ailemi her şeyi bırakmıştım ve en kötüsü kendi hayatımı unutmuştum. Geç fark ettim gerçekleri. Hayatın aslında ne kadar güzel olduğunu geç fark ettim. Fark ettiğimde ise büyümüştüm. Zamanıda daha geri alamadım. Ve o an anladım ki, üzülmeye vakit yok. Yaşadığımız şeylere üzülmek sadece vakit kaybı. Ömrünüzden bir günü geri alıyorsunuz. O bir gün size geri gelmeyecek. O gün sizin ömrünüzden alacak. Peki kaybettiğiniz günler geri gelecek mi? Tabii ki gelmeyecek.
Sadece kendinize kötülük yapacaksınız. Yaşamamız gereken güzel günler gidecek ve yerini kötüleri alacak. Her üzüldüğünüzde pes ederseniz zaten hayatı yaşamanın bir anlamı kalmaz. Bir yerden vurulduğunuz da hemen pes etmek aslında güçsüzlüğümüzün sebebidir. Sonuçta sadece mutlu olmayacağız. Mutlu olmak için önce acıyı öğrenmemiz gerek. Her ne olursa olsun. Bu en ağırı da olabilir. Önemli olan mutlu sonlara bakmak. Peki mutlu sonlar sizce var mı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIRIK KALPLER
Short Storyİnsanın en güzel zamanlarıdır çocukluk. Çocukken büyümek istersiniz, büyüdüğünüz zaman ise çocuk olmayı. Ya da büyüyün en fazla ne olabilir ki?
