Hastaydım , evet çok hastaydım . Kalbimin yeterince gücü yoktu beni ayakta tutmaya .Yorulmuştum artık bu hayattan hiçbirşey yapmak istemiyordum , ben istesem bile kalbim buna izin vermiyordu zaten .Bu yüzden herşeydeen nefret etmiştim , herkesten ...
Kimsenin yüzüne söylemesemde sağlıklı olan herkesten nefret ediyordum .Üstelik onlar sağlıklarının değerini bile bilmiyorlardı . Hastalığım okula gitmeme bile engel olmuştu artık .
Evet şuan bir üniversite öğrencisi olmalıydım .İlaçlarla dolu bir odada olmak yerine , kitaplarla dolu bir sınıfta olmalıydım . Artık ilaçlarımı bile içmiyordum nasıl olsa bir işe yaramıyordu.
Evet belki de ölücektim . İşte en zoru da bu korkuyla yaşamaktı . Her gece 'acaba yarın uyanabilecekmiyim' korkusu vardı .
