Sabah çok geç kalkmıştım .Evet kalktım ama hala yataktaydım .Hiç halim yoktu , aslında bugün dışarı çıkıp hava almak istiyordum ama bırak dışarı çıkmayı yataktan kalkamıyordum . Bir ara kalkmak için doğruldum ama başım döndü ve gene kendimi yatakta buldum . Çok kötü hissediyordum kendimi hemen annemi aramalıydım .Annemin şuan mahkemede olması lazım .
Evet annem bir avukattı ve bence bu dünyadaki en iyi , en adaletli avukattı .Asla suçlu bir insanı savunmazdı . Bu hayattaki örnek aldığım tek kişiydi , ondan başka kimsem yok diyebilirim . Aslında birde babam vardı evet ama bizi umursamıyordu bile . Yıllar önce kendi seçimini yaptı ve kendi hayatını kurdu .
Ne onun hayatında bize yer vardı ne de bu saatten sonra bizim hayatımızda ona yer vardı . Nerde olduğu ,ne iş yaptığı , kimle evlendiği , yada kaç çocuğu olduğu hakkında hiçbir bilgim yoktu . Merak da etmiyorum açıkcası.Ben 2 yaşındayken annemi başka bir kadınla aldatmış . Annem öğrenince de terkedip gitmiş o kadınla bizi . Hiç düşünmeden arkasını dönüp gitmiş . Bana özellikle anneme çok büyük bir ihaneti bu . Yüzünü bile görmek istemiyordum öyle bir adamın . Baba kelimesini haketmiyodu o . Ona karşı hep bir kin vardı içimde .Ama annem hala unutmamıştı . Belki de hala seviyordu o adamı , anneme kızamam asla üzülmesini istemezdim hiçbir zaman .
Bizi sevmiyordu , bundan emindim .Ama annem hep bunun aksini söylerdi .Onun bizi sevdiğini hatta arayıp beni sorduğunu söylerdi .Böyle bişey olmadığını biliyordum ama anneme inanmış gibi yapıyordum .Çünkü oda benim üzülmemi istemezdi. Ve bende onu üzmek istemezdim
Sonunda kendimi topladım ve telefonuma ulaştım .Gözlerim bile bulanıklaşmıştı.Telefonu çevirdim. İnşallah mahkemesi bitmiştir diye içimden geçirirken annemin sesiyle irkildim
-Alo ??
Sesim kesilmişti cevap veremiyordum adeta
-Hilal kızım orda mısın ???
-Anne ben biraz kötüleştim de gelebilir misin ?
- Tamam kızım hemen gelicem sen yat ve kalkma sakın
Alışmıştım artık , kalbim tetikliyordu .Bıkmıştım artık , bıkmaktan öte yorulmuştum . Dayanıcak gücüm kalmamıştı. Umudum yoktu artık bu hastalıktan kurtulacağıma dair . Annem gelmişti nihayet önce ilacımı içirdi sonra çorba yaptı ama ağzımı açıcak halim yoktu biraz uykum vardı annem basımda oturuyordu .Tam uykuya daldım annemin ağlama sesini duydum . Evet sesi çok az çıkıyordu ama ağlıyodu biliyorum . Gözümü açmadım ama annem ağlayınca ben dayanamaz-
dım annem bu dünyadaki ağlaması gereken en son kişiydi .Onu üzdüğüm için kendimden nefret ediyordum .
Yaşamak istemiyordum ama biliyorum ki ölürsem buna annem dayanamazdı , şimdi buna daha çok emindim .İyileşmem lazımdı . Ölümden korkmuyordum aslında şimdide korkmuyorum aslında ama tek korktuğum şey bana birşey olursa annem dayanamazdı , tek başına yapamazdı . Onu bırakmamalıydım evet yaşamak için herşeyi yapmalıydım...
