Hande;
Buğra'nın gözleri hala Defne'ye odaklanmıştı. Öyle kötü bakıyordu ki, bende korkmuştum. Defne durumu açıklamaya çalışıyordu.
"Inan ki önemli değil. Bizim okuldan biri. Ama neden burada bende bilmiyorum!?!"
Defne'nin sitem eden sesini, Selin'in sorgulu sesi bastırdı.
"Madem okuldan neden hiç görmedim?"
Allah kahretsin. Selin bunu neden yaptın? Buğra Selin'e
"Ne yani yalan mı diyorsunuz kızlar? Size yardımcı olmaya çalışıyoruz!?
Devreye girme vakti gelmişti. Korayla göz göze geldim ve hemen gözlerimi devirdim.
"Durup dururken yalan neden söyleyelim? İyi misin Buğra? İnanmıyor musun? Peki ya sen Selin? Çocuk daha yeni geldi ya okula.."
Selin'e göz kırpıp, fazla sorgulama yoksa kötü şeyler olcak bakışı fırlatarak acılı gözlerle baktım. Defne şoke olmuştu.
"Tamam ama burada ne işi var?"
Diye duyduğum soruyla hemen Buğra'ya döndüm.
"Valla bilmiyoruz"
Defne, ben ve Nur aynı anda demiştik. Selin hala sorgulayıcı bir şekilde bakıyordu. Nur bize katıldığında daha güçlü hissetmiştik kendimizi. Osmanlı Devleti gibi hissettik. Gövdemizi öne çıkardık.
Buğralar
"Neyse o kadar önemli değil bu gece burada kalıp, nöbet tutacağız."
"Peki"
"Hadi şimdi odanıza çıkın kızlar"
Diyen Koray'a zoraki gülümsedim ve bütün kızlar yukarıya , büyük salona geçtik. Herşeyi konuşma vakti geldi çattı.
Selin ve Ceren bize öyle itici bir bakış fırlattılar ki hemen konuşmaya başladım. Defne konuyu ne kadar açmamı istemese de.
"Bu çocuk biraz takıntılı. İlk başta bana çok yakındı. Daha sonra Defne'ye yakınlaşmaya başladı. Ama inanın evi nasıl buldu bilmiyoruz."
"Tamam kızlar ama bizim başımız da dertte. Anca beraber kanca beraber. Şimdi bu çocuk hakkında ayrıntıya girin bakalım ?"
Diyen Zeynep'e konuyu ayrıntılı olarak anlattım.
O sırada aşağıdan Murat'ın sesi duyuldu ve Selin'e kafamla işaret yapıp, inmesi gerektiğini kastettim.
Selin merdivenlerden koşarak indiğinde Defne'ye dinlenmesi gerektiğini söylemiştim ve hemen onu odasına götürdüm. Buğra'yla daha yeni yeni kaynaşıyorken..
Onu odasına götürdükten sonra radyoyu açtım. "Sıla- Zor sevdiğimden" çalıyordu. Hepimiz sessiz sessiz oturmuştuk ki Koray beni çağırdı. Tam da en sevdiğim, nakaratta..
"Hemen geliyorum"
Saat bayaa geç olmuştu ama bizi bırakmadılar. Tüm gece tüm gün boyunca bizimleydiler. Hemen yanına gittim
"Evet geldim. Acıktınız mı?"
"Yok biz hallederiz de pizza ister misiniz? Yani sen yiyebiliyor musun?"
"Siz alın ben zaten pizza sevmiyorum."
*çarpıldı*
"Eğer sevmiyorsan sipariş veriyorum o zaman."
'Hangi aptal pizzayı sevmez' diye mırıldandım.
"Bir şey mi dedin?"
"Yok ne diyeceğim."
