Kabanata 6

2 0 0
                                    

(I Do)

It's unbelievable. I couldn't even believe it. I mean... It was one of my fantasies with him that he'll ask me on a date someday. But not expecting reality.

Dati nangangarap ako na yayayain niya ako. Ngayon... Shit naman! Pwedeng kiligin?

Nung una, hindi ko pa alam ang isasagot ko. Should I immediately say yes? Or at least magpakipot man lang.

So what? He was asking me naman diba? Of course, I would grab it. Minsan lang naman mangarap, naging totoo pa.

When I woke in the morning, I couldn't still absorb completely what would happen today. And it's a special day for me.

Kagabi pagkadating ko. I let myself being imbecile then when I woke from my day dreaming. I screamed at the top my throat in so much thrill. Kaya ngayon umaga, namamaga ang lalamunan. I felt like I had a sore throat. Medyo magaspang rin ang boses ko sa sobrang paos.

I stared at myself in front of the big mirror inside of my walk-in closet. Hinalughog ko na lahat ng mga damit ko. Searching for a dress that would make me pretty in front of Hunter. For the first time, I feel conscious about my appearance. That I should be beautiful.

Wala naman kasi akong pakialam sa itsura ko. Somebody bullying me. Yeah... They'd let me felt out of the group. Kaya siguro sobrang baba ng kompyansa ko. But I wouldn't change myself or being conscious.

Iiyak ko na lang o ida-drama pero pagkatapos niyan wala na. Patuloy ulit sa susunod na araw.

Nakailang palit na yata ako ng damit pero wala pa rin nababagay. Naiiling na lang ako pagnakikitang mukhang tanga ang sarili sa damit.

Haist... Napatingin ako sa isang white na off-shoulder puff top. Ito yung damit na binili ni Olivia sa'kin nung mag-shopping kami. Maganda siya. Medyo naangat lang na nagpapakita ng kaunting balat sa tiyan. And I am comfortable to wear it. Though, it's perfectly fit on my body.

I couldn't believe that I would wear it. Kaya pinarisan ko na lang ng high waist na jeans at white shoes. Hinayaan ko na rin na ilugay ang kulot at mahabang buhok ko. I touched my face that starting to be smooth because of the skin care products that I continue to use. Medyo nawawala na rin ang kunting pimples ko sa noo.

I used lip therapy to make my lips glossy. Hindi na rin masyadong dry. I didn't remove my eyeglasses to see clearly. Wala rin naman akong contact lens.

Magpapasama ako kay Mommy minsan sa eyedoctor ko para magpabili ng contact lens. I want to remove this freaky glasses.

Kahit mamaya pa kami magkikita ni Hunter. Para akong shunga sa suot ko. At gandang-ganda sa sarili sa unang pagkakataon. Kaya ng makita ako ni Olivia, gulat ang itsura. Halatang hindi makapaniwala na suot ko ang damit na tinanggihan ko na bilhin.

Buong oras ng gawain ay ang isip ko nasa date na mangyayari sa'min ni Hunter. Mabuti na lang talaga bumalik na si Jason. Kaya hindi na ako nagluluto ngayon. Kung hindi, amoy usok ako. Amoy bawang at sibuyas na hiniwa rin.

"Himala yata at sinuot mo yan," biglang tanong ni Olivia ng dalawin ako sa classroom pagkabreak niya.

She glanced at the top I was wearing. Nakataas pa ang isang kilay niya sa'kin.

"Anong meron?"

I slightly shrieked and distanced myself when she firmly brushed her thumb on my cheek. Gulat pa siya at namamangha ng tingnan ang inlalaki niya.

"Woah! You wear bluish tint? Di nga, Jine?" she reacts with amused.

Nakaramdam bigla ako ng hiya. Shit talaga! Buong buhay na lang yata ako mahihiya!

A Goddess' HatredWhere stories live. Discover now