New Beginnings and Painful ending. [COMPLETED]

Chapter 8

Who's that?

Sinakay siya neto sa sasakyan nakita ko ang saya ni acean ang mga ngiti na hindi niya kayang ibigay sakin.

Is that her boyfriend? Pag alis nila ay pinaharurot ko din ang sasakyan ko pa uwi sa bahay nagulat pa si dad pag dating ko.

Pero agad akong pumasok sa kwarto ko "I'm so really dumb na nag expect na gusto niya din ako,she's just friendly."
"nak?" hindi nako nagulat sa presence ni dad i hug him atleast now i have a shoulder to cry on.

"it's ok everyone getting rejected but atleast you try"
"but i didn't confess dad i just saw her with someone and i think that someone is special to her"

"he's really happy yes he smile to me pero hindi ko makita na totoo yon i was just expecting i was blind that i didn't notice it"

Pag ka tapos non ay lumayo nako sa kanya alam kong nag tataka na siya pero wala na akong pakialam siguro pag lumayo ako makaka move on ako

Acean POV

Galit ba si tristan sakin dahil hindi ko siya sinipot sa dinner non? Hindi ko naman sinasadya unexpected yon na dumating si Trevor sa bahay.

And now si tristan ay umiiwas sakin sa susunod kakausapin ko nalang

"Mitchyyy" pangungulit ko dito nandito kami ngayon sa bahay
si Trevor naman ay inaasikaso ang business nila hindi na siya bumalik nang Australia.

"hmm?" humarap siya sakin
"Can you help me?" nag pout ako
"with what?" balik na tanong niya
"I just want to say sorry to tristan" sabi ko "
" buy mo nalang siya nang favourite food niya then mag sorry ka" confident pa siya sa sinabi niya.

Bago ako pumunta nang school ay sinunod ko ang sabi ni mitch binilhan ko siya nang ice cream and fries,pag dating ko sa classroom ay wala siya pero ang bag niya ay nandito "para sakin ba yan? Wow it's my favourite" sigaw ni mitch kakarating niya lang tumawa lang ako "this is not for you this is for tristan" sagot ko "Wow ang effort" umirap siya.

Bumukas ang pintuan kaya na pa tingin ako kong sino yon pumasok si tristan at hindi man lang ako tiningnan lumapit ako at inabot yong food "for you sorry na i didn't expect na may visitor ako" nag pout pa ako para maniwala talaga siya nakita kong namula siya at umiwas nang tingin.

Kinuha niya ang plastic at nag thank you kaya umupo na ulit ako.

"Samahan mo ako bibili lang ako nang mga kailangan sa project natin" yaya ko kay tristan
"Sure" sabi niya kaya na pa ngiti ako
Marupok hinila ko ka agad siya sa isang store bumili ako nang illustration board at iba pang kailangan.

"kain tayo Street food" hinili ko siya papalapit sa mga nag titinda nang Street food na pa tingin naman ang ibang students kala nila pag nasa pang mayaman na school kana hindi  kumakain neto? Tiningnan ko rin sila at sila na ang umiwas nang tingin.

"Ace i don't eat like that" sinamaan ko siya nang tingin at pinilit na kumain nang isaw "just one bite it's safe to eat, dati i don't eat like this but one of my old friend pinilit akong kumain and it's delicious" pang kokombinsi ko dito.

"mukang yayamanin kayo ah" sabi ni kuya na nag bebenta "ah hindi naman po" sagot ko i don't really talk about kong gaano kami ka yaman  parerehas lang naman tayong tao dapat pantay pantay ang pag tingin mo sa isang tao hindi na kong mahirap siya you will disrespect him or her mama always says to me that keep your feet on the ground.

Nakita kong nasarapan na si tristan sa kinakain namin na tawa lang ako
Ako na din nag bayad nang pinag kainan namin.

"thanks for today i enjoy it" i smile and enter our house minsan lang ako mag ka doon nang kaibigan palagi kasi akong ni rereject haha.