"အား..ကျွတ်~ကျွတ်"
ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက်နိုးလာတော့ခါးတွေအတစ်ကုန်နာနေပြီဖြစ်သည်။ဝိုးတားဝါးတားမြင်ကွင်းကနေသေချာကြည့်လိုက်တော့သူခုရောက်နေတာ၀မ်ဘုရင်ရဲ့အိပ်ဆောင်ဖြစ်နေတယ်..နေပါဦးမနေ့ကငါစာကြည့်ဆောင်မှာမဟုတ်ဘူးလားဘယ်လိုဖြစ်ပြီး..
System-နိုးလာပြီလားhost
ရှောင်းကျန့်-အော်ညည်းကိုအခုမှလိုင်းတက်လာတယ်ပေါ့
System-hostကလဲမနေ့ကliveကြည့်လိုက်ရပါတယ်ဟီးဟီး
ရှောင်းကျန့်-ဘာliveလဲငါပိတ်ရိုက်လိုက်ရ!
System-မဟုတ်လို့..
ရှောင်းကျန့်-ပါးစပ်ပိတ်!တော်ပြီ..တော်ပြီငါမျက်နှာသစ်တော့မယ်..ညည်းလဲသွားတော့
System-ဟုတ်!(စိတ်ပုပ်တဲ့host)
ရှောင်းကျန့်-နင်ဘာပြောလဲငါသိတယ်နော်
System-heheသွားပြီဘိုင့်
ချက်ချင်းline outသွားတဲ့systemကိုကြည့်ပြီးရှောင်းကျန့်နှာခေါင်းရှုံလိုက်တယ်..အလကားသုံးစားမရတဲ့system! ဒါနဲ့အခုမှရှောင်းကျန့်သတိထားမိတယ်သူမနက်နိုးကတည်းက
မျှန့်မျှန့်ရှိမနေ..အရင်ကဆိုနိုးတာနဲ့မျက်နှာသစ်ပေးဖို့စားသောက်ဖို့လုပ်ပေးမဲ့ရံေခြွေတာ်တွေမှတစ်ပုံကြီးခုတော့ဘယ်သူမှမရှိပဲသူတစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေတယ်ခေါင်းကုတ်လိုက်ပြီးအသင့်ပြင်ထားတဲ့ရေတွေနဲ့မျက်နှာသစ်ကာ၀တ်ထားတဲ့အဖြူရောင်အကျီကိုချွတ်ပြီးဗီရိုထဲကတွေ့ရာတစ်ထည်ဆွဲထုတ်ကာ၀တ်လိုက်ပြီးအပြင်သို့ထွက်လာလိုက်တယ်နာနေတဲ့ခါးကြောင့်အကြောတစ်ချက်ဆန့်လိုက်ကာမျက်နှာကြီးကို
စူပုပ်နေမိတယ်အဲ့တာဟိုဘုရင်စုတ်ကြောင့်!
အထိန်းတော်ကြီး-အဲ့တာကိုဟိုဘက်ထားလိုက်!..လိုက်ကာတွေကိုဟိုဘက်ရွေ့လိုက်..
လျှောက်သွားရင်းကြားလိုက်ရတဲ့အသံကြောင့်ရှောင်းကျန့်စပ်စုချင်စိတ်လေးများပေါ်လာကာအသံလာရာခန်းမဘက်သို့သွားလိုက်တော့တွေ့လိုက်ရတာအလုပ်ရှုပ်နေတဲ့အထိန်းတော်ကြီး
ရှောင်းကျန့်-အထိန်းတော်ကြီး!
အထိနတော်ကြီး-အာ..ရှောင်းမိဘုရားပါလားဂါ၀ရပြုပါတယ်
