Entering the 21st century

Part-6(Z+U)

Zawgyi

သုႏၷရတို႔သံုးေယာက္ သမိုင္းသြင္နဲ႔ေနလာတာ
တစ္ပတ္ပင္ျပည့္ေတာ့မည္။
သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကတတ္ေျမာက္လြယ္သူေတြမို႔
ဒီဘက္ေခတ္မွာအဆင္ေျပစြာ ေနထိုင္တတ္သည္။

သို႔ေပမယ့္ ေတာသားၿမိဳ႕တက္ကေလးေတြလိုပင္
တစ္ခါတစ္ေလ သူတို႔ေၾကာင့္ရယ္ရေမာရ
ေအာ္ရႏွင့္ သမိုင္းသြင္ခမ်ာ ကေလးသံုးေယာက္အေမႀကီးလိုပင္။

မွားလို႔...မွားလို႔ တစ္ေယာက္ကိုေတာ့
သားဖအဇုန္ထဲမသြင္းႏိုင္ပါ။ ၾကင္ယာေတာ္ဇုန္ထဲသာထည့္သြင္းခ်င္သည္။ ၾကင္ယာေတာ္ သမိုင္းသြင္တို႔ဘာတို႔ေပါ့ ခြီး...ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ေတာ့ဟုတ္ေနတာဘဲ။

မိမိအိမ္ေ႐ွ႕စံေလးနဲ႔ကေတာ့ ေဒၚကလ်ာcompanyထိ လိုက္ရန္႐ွာတဲ့ေန႔က
သူ႔ရင္ခြင္၌ ခိုဝင္ၿပီးခ်ိန္မွစ အရင္ကထက္
ပိုၿပီးရင္းႏွီးလာသည္။

မရင္းႏွီးလို႔လည္းမရ မရင္းႏွီးရင္ ရင္းႏွီးေအာင္
လုပ္သည္က သမိုင္းသြင္ေပ။
လူခ်င္းနီးၿပီးရင္ ရင္ဘတ္ခ်င္းနီးေအာင္လည္း
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး႐ွာ ဖလစ္တတ္ေအာင္
လုပ္အံုးမွပါေလ။

သူတို႔ေခတ္မွာ တစ္ၿမိဳ႕လံုးကခ်စ္ေၾကာက္
႐ိုေသရတဲ့ အိမ္ေ႐ွ႕စံက သမိုင္းသြင္ကိုေတာ့
႐ွက္ေလသတဲ့။

ဟိုတစ္ေန႔က သုႏၷရ တို႔အခန္းမွေရခ်ိဳးခန္းက
စိုင္းမူႏွင့္ဧကေရခ်ိဳး ​ေနေသာေၾကာင့္
ေရခ်ိဳးခန္းကမလြတ္။
ဘယ္လြတ္မလဲ စိုင္းမူႏွင့္ဧက ကေတာ့မ႐ွက္တတ္သူေတြမို႔
ေစာင့္လည္းမေစာင့္ႏိုင္ၾကလို႔တူတူခ်ိဳး
ၾကသည္တဲ့ေလ။

ထို႔ေနာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမ်က္ႏွာသစ္
ေျခလက္သန္႔စင္ေနတုန္း သုႏၷရက
ဝင္လာၿပီး မ်က္ႏွာကလည္း ဇီးရြက္ေလာက္သာက်န္သည္။
ဘာျဖစ္တာလဲဆိုေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းဖယ္ေပးဟုသာ
တစ္ဖြဖြေျပာေနတာေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးမလို႔လား
ဒါဆိုခဏေစာင့္ဆိုလည္းမဟုတ္
ခ်က္ခ်င္းဖယ္ေပးသာေျပာေနသူေၾကာင့္
အတင္းေမးေတာ့မွ
ျဖဴေဖြးေနတဲ့မ်က္ႏွာထက္တြင္ တစ္ေျဖးေျဖးနီျမန္းလာၿပီးေနာက္ေတာ့
အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ျဖင့္
'မ..မစင္ စြန္႔ခ်င္လို႔ပ သ..သမိုင္းသြင္ရယ္'တဲ့ေလ
မ်က္ႏွာကနီစုတ္ၿပီး ႐ွက္ေနတာသိေပမယ့္
စခ်င္တဲ့စိတ္ေလးေၾကာင့္ 'က်ြန္ေတာ္ကသြားဘဲတိုက္ေနတာ ခမ်ားကလည္း ေအးေဆးေပါ့'ဆိုေတာ့