O gece kabusum oldu. Beni karanlığa sürükledi.
Sürükledi...
Ama yılmadım. Yılamazdım ben güçlü bir kadın olmalıydım.
Ayağa kalktım.
[İlk defa FAMALE adıyla yazılmış kitaptır]
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-"Sorgulamadan küçük kızı cezalandırdılar neden demediler. Aslında küçük kızın suçu yokdu o sadece sessizdi."-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yirmi7-Ay Düşmüş Elektrik Tellerine
FAMALE "KADIN"
2.Bölüm "Çığlık"
-"Herkes suçunun bedelini ödemeliydi."-
4 yıl önce...
Sarsak adımlarla yolda yürüyordum. Elimde tutuğum paltoyu kendime bastırdım. Paltoyu evi ararken bulmuştum. Kimin olduğu umrumda değilde alıp çıkmıştım. Çantam omzundan düşmeye zorluyordu ama tutuyordum. Ana yola doğru yürüdüğümü düşünüyordum. Otostop çekecektim. Telefonumu kırmıştı birisine ulaşamayayım diye ama umrumda değildi. Kaybedecek birşeyim yoktu.
Yola vardığımda boştu. Deli gibi susuzdum, kuru dudaklarımı dilimde yavaşça ıslatım. Omzumdaki çantayı fırlattım. Paltomu yavaşça omzumdan geçirdim. Yere oturup çantamı dizime koydum. Etraf hala ıssızdı umarım yokluğumu fark edip aramaya çıkmazdı. Çıkarsada direnemezdim,yorgundum. Bedenim bitap ve titrekdi. Hava soğuk olmasa bile donuyordum.Bir tebessümle çantamı açıtım. Cüzdanımı çıkarıp annemle olan fotoğrafımıza baktım. Gülüyordu annem ben de gülüyordum, mutluyduk. Şimdi mutlu olabilecekmiydik böyle.
Hızlı hararetli bir motor gürültüsü ile başımı kaldırdım. Bir beyaz bir Toyota araba yaklaşıyordu. Bacakladıma gelen kuvvetle kalktım ve yolu adımladım. Elimi kaldırdım. Ama durmadı, hızla geçti. İçimde büyük bir hayal kırıklığıyla tekrar soğuk betona oturdum. Parmaklarımla oynamaya başladım. Elim soğuk ve cansız görünüyordu. Parmaklarımın uçları kızarmış sanki kan akışı olmuyordu. Elimi zorlasam da bükülmüyordu. Saçımı kullağımın arkasına doğru itirdim. Hafifçe gözlerimi yumup,rüzgarın akışına bıraktım kendimi.
Yüksek gürültülü bir ses duyunca açtım gözümü. Gürültülü bir şey geliyordu. Sanırım kamyoneti tekrar doğrulup yola çıktım. Ezmesi umrumda değildi. Sonuçda kaybedicek birşeyim yoktu. Yemiştim hayatım silesi, yeterince. Sanki kamyon çarpsa çok mu? Kamyon asi bir hırlama gibi ses çıkarıyor. Yanınıma geliyordu. Süratı düşmüştü biraz yavaş geliyordu. Bir süre sonra durdu. Yavaş ama acaleci bir tavıra kamyonetin kapısını açtım.
