You Owned me

Chapter 4 (Bumbed)

Nakapag buntong hininga ito matapos niyang compute-in ang mga bills niya at ipapadala sa pinas.

Sa susunod na buwan pa niya matatanggap ang  sahod na may increase.

Dahil doon ay nagpasya siyang magbaon na lang ng lunch para makatipid.

Nagmamadali ito sa paglalakad dahil malelate na siya sa unang klase niya. Mahirap sumakay ng bus sa umaga. Rush hour at kailangan niyang makipag unahan  sa mga kasabayang estudyante sa pag sakay.

Halos takbuhin na niya papasok sa school ng may nabangga ito.

Pareho silang napaupo. Mga librong hawak ay nagkalat sa lupa.

"Perdóneme, señor. No quise chocar con usted." (Excuse me, sir. I didn't mean to bump into you.)

"No, está bien" ( No it's okay)

Lumapit ito sa kanya at inalalayan siyang makatayo. Siya na rin ang nagpulot ng mga libro.

Inabot iyon ni Monica at ngumiti ito ng bahagya. Bigla niyang naalala na nagmamadali nga pala siya.

Tumignin siya sa kayang relo at tumingin sa lalaki.

"Lo siento, debo irme ahora." (Sorry. I have to go now.) aniya

Tumango ang lalaki "Si" aniya

Naglakad na ito paalis sa lugar.

"Wait"  pahabol aniya pero nakaalis na ito.

Naiwang nakatingin si Juan Pablo sa papaalis na  dalaga.

Isang ngiti ang gumuhit sa kanyang labi.

Inayos niya ang kanyang suot at nagpasya na itong sumakay sa kanyang sasakyan.

"Jorge, I'll assign you a task. Find out who this woman is." utos niya sa kanyang driver.

"Yes sir" sagot ni Jorge

Habang tinitignan ang mga folders ay bigla itong napangiti. Itinigil niya ang ginagawa at tyaka sumandal sa shovel chair.

Bumalik sa kanyang balintataw ang nangyari kaninang umaga. Hindi mawala sa isip niya ang dalaga.

"I'm guessing you ran into a girl." ani Tio habang naglalakad palapit sa table ni Juan Pablo at tyaka umupo at mataman na tinitigan ito

"I can say you are right this time" ani Juan Pablo na nagniningning ang mga mata at tumingin sa glass wondow

"hey, wait... What?" nagtatakang tanong ni Tio

"That girl" ani Juan Pablo

naka kunot ang noo ni Tio habang hinihintay ang sunod na sasabihin ni Juan Pablo

"I'm not sure, but there's something in that girl. I just felt different, and I can't stop thinking about her." ani Juan Pablo na may pagtataka.

"Le encanta el sonido de su voz, ¿verdad?" (You are in love with the sound of your voice, aren't you?)

"Tal vez" (maybe) aniya ng may ngiti sa mga mata nito

Napailing na lang si Tio dahil ang kaibigan ay ngayon lang niya nakita ng ganoon ka aliwalas ng mukha.

Hapon ng dumating si Jorge dala ang isang brown envelop.

Inilahad niya ito kay Juan Pablo.

inabot niya iyon at nagmadaling binuksan.

"Monica Serrano" mahinang sambit nito habang binabasa ang CV nito.

"Pinay pala siya." aniya ninasa niya lahat lahat, wala siyang nilaktawan.

"Gracias Jorge" aniya

Tumango ito at tyaka umalis.

Ibinalik niya ang laman ng envelop at inilagay sa drawer.

Tumayo ito at nagmadaling lumabas.

" No Jorge,I'll drive. "Please depart." aniya

Nagpunta siya ng school. Hindi niya naabutan  ang pakay niya dahil nag under time ito dahil sa preparation sa outdoor activity niya bukas.

Dismayado itong bumalik sa sasakyan.

Nagtungo na lang ito sa bar na pagmamay ari kanyang kaibigan na si Fred.

Maaaga pa at kunti pa lang ang mga naroon.

Mabilis lumipas ang oras. Maya maya ay napupuno na ang bar ng mga tao.

May  magaganda at sexy na mga babae ang lumapit at umupo sa couch na okupado niya pero lahat sila ay pinagtabuyan niya.

"Please excuse me, handsome, but may I have this seat?" malanding tono ng di kulay gintong buhok na babae.

"Please get out of my way." ani Juan Pablo

Nagtaas ng kilay ang babae.

"Freak!" aniya ng babae at inis na umalis.

"Hey, jerks, why are you being so harsh on those chicas?"

"Not interested!"

"Juan Pablo Rojas?" sambit ni Fred na hindi makapaniwala

Naupo ito sa tabi ni Juan Pablo"Ano ang dahilan aber?" tanong ni Fred

Si Fred ay Half Filipino half spanish tulad ni Juan Pablo.

"I want to tell you something dude.(Hindi niya maitago ang saya na nararamdaman niya) I may sound funny but I think I've found the one; she's my girl.,estoy segurado... " diretsyahan niyang sabi

"wooooah teka nga seryoso?..... Estás segurado de eso?" (Oh, are you sure about that?)

"Si, Estoy segurado!"

Ang lapad ng ngiti ni Fred. sumandal ito sa couch at hinihimas ang baba habang nakangiti

"Ang tanong, alam ba niya. Kilala ka ba niya. Sino ba yan?" sunod sunod na tanong ni Fred

"Woooah dude isa isa lang.... Hindi niya alam kasi di pa kami magka kilala"

"Teka, you mean hindi kayo magkakilala?" naguguluhan ito

"Yeah... But I know a little about her already.....Jorge helped me" pahabol niya

"Oh I see.... So paano si Odeza?"

"She's nothing compare to Monica" aniya. Napangiti siya ng banggitin niya ang pangalan nito.

"oh shoot. she's already yours (natawa siya ng mahina)and at Monica pala ang pangalan niya. Curious tuloy ako kung ano  itshura niya at ganito na lang ang epekto nya sa isang Juan Pablo Minero Rojas na never pang ngumiti sa buhay niya." pangboboska ni Fred

"kapag nalaman ito ni Odeza tyak na uusok ilong nun" dagdag ni Fred

"That isn't my issue. I told her right away that we were just friends; if she can't accept that, it's not my problem. ani Juan Pablo at

"Siya lang naman itong makulit at nagmamahal sayo"

"Yeah, but I've never loved her, never in my life and she know that."

"bakit ba ang hirap mo siyang mahalin, maganda at sexy naman siya"

"I don't know, may be hindi siya pasok sa standards ko"

"and this girl name "Monica" pasok sa standards mo?"

"She has already altered my standards."

"All right" Napailing si Fred sa naririnig sa kaibigan. Hindi siya makapaniwala na fanito ang ikinikilos ni Juan Pablo samantalang ang kilala niya ay hindi madaldal. Hirap niyang ngumiti pero ngayon nag iba sa isang iglap.