HAYALLER

NE YANI O KIZLA AYNI EVDE MI KALACAKTIM :(

Bu yazın hiç bitmeyeceğini düşünmüştüm her şey çok zor çok sıkıcı ve bir o kadarda saçmaydı . Sadece anneannem vardı yanımda anne ve babam yoktu . Evet hem yetim hem de öksüzdüm . Annem ve babam pek anlaşamaz hatta sürekli kavga ederlerdi . Bundan pek de mutlu olduğum söylenemezdi hep çok korkardım . Annemle babamı pek hatırlamam ( kavgaları hariç) . Ben 4 yaşındayken ikisi de ayrılmış ve beni kabullenememişlerdi . Bana da hep anneannem bakardı ama bu yaz o talihsiz olay olana kadar . Evet bir kez daha kaybetme korkusu ile yıkılmıştım artık anneannem yoktu çünkü o da beni bırakıp gitmişti . Anneannem vefat etmişti . Nasıl yani artık onu görmeyecek miydim . Saçımı kim örecekti ? kim bana sarılacaktı ? Kim hasta olduğumda bana bakacaktı ?Kim bana sevgisini verecekti ? . Kendimi tutamadım ve bağırarak ağlamaya başladım biliyordum onu çok özleyecektim hem de çok . Peki şimdi ben nereye giderdim ? Gidecek ne bir yerim ne de bildiğim bir yer vardı . Anneannemin cenazesinde teyzem gelmişti . Onu çok görmemiştim anneme benziyordu ama annemi hatırlamıyordum kendimden nefret ediyordum nasıl olur da unuturdum annemi babamı nasıl ? Teyzem sarışın çok tatlı ve zengin bir kadındı beni her gördüğünde sevgisini eksiltmez bana öyle bir bakardı ki bazen o sevginin içinde boğolacağımı sanırdım . Bir de bir kızı vardı benimle aynı yaştaydı ama çok sinir bozucu ve değişik bir kızdı .

Anneannemin cenazesi bittikten sonra evde tek kalmıştım . Kapıyı kapattıktan sonra iyice kitledim . Anneannemin odasına gittim yatağının üstüne oturdum ve rafın üstündeki benimle birlikte olan mavi boncuklu çerçeviyi elime aldım . Birlikte kasabamızın festivalinde çekinmiştik . Benim elimde pamuk şekeri anneannemin elinde ise uçan balon vardı . Anneannem çok kıpır kıpırdı çocuk gibiydi . Ama bu kötü hastalığın üstesinden gelememişti gözümden bir damla yaş geldi . Kendimi anneannemin yatağının üstüne attım . Aslında fazla korkmuyordum yine de bir huzursuzluk vardı içimde . Sadece bu saatten sonra ne yapacağımı bilmiyordum .

Aradan tamı tamına 1 hafta geçmişti . Ne gelen ne giden vardı ve ben anneannemi çok özlüyordum bazı geceler beraber uyurduk , saçlarımı tarardı gözümden bir damla aktı uykumun geldiğini anladım ve tam ışığı kapatıp uyuyacağım sıra kapı çaldı . Korkmaya başlamıştım bu saatte kim gelirdi ki ? Kapıya doğru yavaş yavaş gittim ve kapıyı açtım karşımda teyzemi gördüm . Beraber salona geçtik . Bu saatte buraya geldiğine göre kesinlikle önemli birşey vardı . Teyzemin uzun yoldan geldiğini bildiğim için hemen mutfağa geçtim ve ayran yaptım . Dikkatlice içeri taşıdım ve sehpa çekip teyzemin önüne koydum . Teyzem oturduğu yerden doğruldu ve " Lafı uzatmayacağım seni İstanbul'a götürmeye geldim." deyince dona kaldım . Yerime oturduktan sonra teyzeme döndüm ve " Bak teyze ben anneannemimi bırakıp gelemem ben buraya aitim yapamam bilmediğim bir şehirde anlıyor musun ? dedim . Teyzem ise üzgün ve pişman dolu gözlerle " Ben de seni burda tek bırakamam aklım hep sende biliyorum hiç bilmediğin bir yer ama alışabileceğine inanıyorum beni kırma lütfen " dedi . Ayağa kalktı ve bana bir adım attı ve sıkıca sarıldı . Teyzemi hem kırmak istemiyordum hem de sanırım öyle daha iyi olucaktı . Gözümü açtığımda bir arabanın içindeydim. Sürücü ise teyzemde kafasını çevirdi bana güldü ve tekrar yola döndü . Kısa bir yolculuktan sonra araba durdu. Teyzem arabanın kapısını açacağı sırada bir adam geldi ve kapıyı açtı sonrada bana bakıp gülerken " Hoş geldiniz Tülin Hanım" deyince şaşırdım.

Aklımda bir sürü soru vardı bunlara daha sonra cevap arayacaktım ama bir an duraksadım bir eve bir de üstüme baktım o evin yanından bile geçemezdim sanırım. O sırada omzumda bir el hissettim arkama döndüm ve teyzemin sıcacık gülümsemesiyle karşılaştım yanıma geldi ve"Bu kadar sıkıntı etme yemek yedikten sonra alışverişe çıkarız "dedi. Kendimi teyzeme yük olmuş gibi hissetmiştim ve mahcuptum .Bu sözlerin vermiş olduğu huzurla evden içeri girdim kuzenim yani Lara bana tip tip bakıyordu teyzeme dönerek bu kızın burada ne işi var bakışı attı .Sanki ben çok istiyordum anlamıyordum . Bir kere benimle konuşsa anlardı ama o anlamak istemiyordu . Teyzem kısa bir uyarıdan sonra bana odamı gösterdi . Ama burası oda değil prenses odası gibiydi kocaman bir yatak vardı başının üstünde de tüller duvara asılı kocaman bir kitaplık ve içinde bir sürü kitap, çalışma masası ve bir de büyük dolap vardı ama ben en çok kitaplığa sevinmiştim anneannem de bana bu yaz yaptıracağını söylemişti her hafta kitapçıya gider bana kitap beğenip alırdı . Bir an gözlerim doldu ve yorgunluğum da bastırınca gözlerim kapandı .

Kapımın çalma sesiyle irkildim " anneanne kapıyı açabilir misin ?" dediğimde jeton düşmüştü. Artık bir anneannem yoktu ben teyzemde kalıyordum bu düşüncelerden uzaklaşarak " Girebilirsiniz " dedim yataktan doğrularak . İçeriye siyah etek beyaz gömlekli bir kadın girdi çok tatlı gözüküyordu birde sanırım elbiselerden rahatsız gibiydi bana döndü ve " sonunda biri beni anladı " dedi ve güldü . Sanırım bakışlarımdan anlamıştı . Bende gülmeye başladım . Kadın ciddi tavrına büründü yani bürünmeye çalıştı ve " Su Hanım teyzeniz sizi kahvaltıya bekliyor. " dedi. Ben de kadına döndüm ve " Bana su demeniz yeterli " dedim sevecen bir tavırla. O da güldü ve çıktı bende banyoya gittim elimi yüzümü yıkadım dişlerimi fırçaladım yanımda getirdiğim sarı pantolonumun üstüne beyaz tişörtümü giydim kısa beyaz converselerimi giydim ve aşağıya indim . Lara ve teyzem kahvaltı masasında oturmuş bir şeyler konuşuyorlardı ama Lara'nın canı sıkkın olduğu belliydi beni görünce " Geldi işte size iyi eğlenceler " dedi ve masadan kalktı . Giderken de bana omuz atmayı unutmadı tabi . Teyzeme döndüm ve " Ben sanırım burda olmam doğru değil yani Lara beni sevmiyor ve sevmek de zorunda değil " dedim . Teyzem ise üzgün bir ton da " Alışma süreci diyelim sadece " dedi .

Kahvaltımızı yaptıktan sonra hazırlanıp arabaya bindik teyzem radyodan müzik açtı ve söylemeye başladı . Bende camdan dışarıyı izliyordum hiç bilmediğim bir şehir , hiç görmediğim bir yerde nasıl yaşayacaktım ben resmen sonu olmayan bir yolda koşuyor gibiyim koşuyorum koşuyorum ama hiçbir çıkışı ulaşamıyorum. Tüm bunları düşünürken teyzemin sesi ile irkildim "hadi geldik" dedi ve bana geldiğimiz yeri gösterdi . Kocaman bir alışveriş merkezine gelmiştik teyzem elimi tuttu ve içeri soktu. İçeri de bir sürü mağaza vardı her yer de çok güzel şeyler vardı teyzem bir mağazaya girdi ve sepeti doldurdu ben ise boş boş etrafa bakıyordum . Sonunda bitmişti çıktığımızda elimiz aşırı doluydu . Hemen arabanın bagajına her şeyi yerleştik .