Ayrıca beğeneceğini düşündüğünüz kişileri de buraya etiketleyebilirsiniz.
Keyifli okumalar<3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bütün dünya bir oyun sahnesidir. Kadın erkek bütün insanlarda yalnızca oyuncudur. Her birinin giriş ve çıkış zamanları vardır.
Çoğu insan geçmişi ile yüzleşmek yerine kaçmayı seçer. Çünkü eskiden yaptığı hataların gün yüzüne çıkması onu feci derecede korkutur.
Eller çoğu zaman günahkârdı. Ama gözlerden kimse bahsetmiyordu.
Bu odada bulunan herkes de öyleydi. Kimse masum değildi ve günahlarının bedelini ödemek için yeniden beraberlerdi.
Kimse bilmiyordu ne olacağını.
Gözlerini karanlığın esaretinden kurtarmış olan bir kaç kişi etrafını incelemeye koyulmuştu.
Birbirlerine olan nefretlerinin, haddi hesabı yoktu.
Tanıdık simalar, birbirine bakarken herkesin kafasının içinde sesler yankılanıyordu.
Sandalyenin üstünde uyuyan genç kadın, bir anda gözlerini açtı. Sırtında ki ağrısı, uyanmasına sebep olacak kadar kötüydü. Şuan bu halde durması bile sağlığı için zararlı iken, Tanrı bilir kaç saattir bu haldeydi.
Göğsünün altında hissettiği sızı ile nefes almaya çalıştı. Mide bulantısı artarken 'sakin olmalıyım' diye geçirdi içinden.
Gözlerini bir anda karşısında dikilmiş olan gözlere dikti. Yutkunmaya çalıştı. Ama sanki tükürüğü boğazında kalmıştı. Gözlerinin kesiştiği kahveleri unutması imkansızdı.
Gözleri onun kahveleriyle buluştuğu zaman kendisini garip hissetti. İçinde ki huzursuzluk artarken etrafında bağlı olan kişilere baktı. Şaşkınlığı giderek artarken, ağzından küçük bir nida yükseldi. Uyanmış olan kişilerin çoğu ona bakarken gözlerini başka bir yöne çevirmeye çalıştı.
Ona bakan kişilerde gözlerini gezdirirken üstünde ki nefret ve kin dolu bakışları umursamamaya çalıştı. Sessiz bir insandı, eskisi gibi olan neşesi yıllar önce yok olmuştu.
Herkes kaçmayı seçmişti, gerçeklerle yüzleşmemek için. Ama kader ya da geçmişinde yaptıkları hatalar onları yine aynı yerde tutuyordu. Birbirlerinden ayrıldıkları yerde elleri ve ayakları bağlanmış bir şekilde duruyorlardı.
Kimsenin sesi çıkmıyordu. Etrafı incelemeye çalışırken yalnızca görebildiği şeyin tanıdık bir kaç eski yüz ve odada bulunan bir kaç mekanizmaydı.
Elleri ipin esaretinden sıkılmış bir şekilde dururken yukarıdan gelen bir sesle kafasını yeniden yukarıya çevirdi.
Gözleriyle etrafında ki kişileri süzerken hepsini tanımadığını söylüyordu kendi kendine.
Kulaklarını dolduran robot ses ile dikkatini yeniden oraya verdi.
"Hepiniz uyandığınıza göre başlayalım." kıkırdama sesleri gelirken herkes anlamaz bakışlarla birbirine bakmaya başladı.
"Ne sikim saçmalıyorsun?" aralarında ki sessizliği bozan ilk kişi Jin olmuştu. Genç adam, kendinden emin bir şekilde kimseyi aldırmadan sesin geldiği yöne bakmaya başladı.
Kıkırdama sesleri kesilirken yeniden o robot sesi duyuldu odada.
"Anlamadınız galiba ama neyse." kafalarında ki soru işaretleri artarken herkes gelecek olan sözcükleri bekliyordu.
