CURSED 4

10 2 0
                                    


Hello, @MayTosaque Thanks for following ^^


---------


"Audreyana, kaya naman pala masyadong galit sa iyo si Laila dahil mas maganda ka sa kaniya." Saad ni Josefin ang kapit bahay namin at kaibigan ko dito sa baryo na pinamunuan ng Ama ko. Sa narinig ay agad ko siyang ginawaran ng masamang tingin dahil sa masama niya pananalita tungkol sa pinsan ko. Kahit pabiro niya iyon pero hindi ko iyon nagustuhan.


"Huwag kang magsalita ng ganiyan Josefin, magada si Dina sa ibang paraan." Masamang loob na saad ko sa kaniya.


Kaya mas lumala ang galitsa akin ni Dina dahil sa mga salitang ito. Lagi kasi kaming ipinagkukompara ng mga tao at ng mga magulang niya dahil sa kaniyang ugali at lalo na sa pang pisikal na anyo. Naging mapanghusga ang kaniyang mga magulang at hindi ako sang-ayon doon pero dahil masbata ako ay tuahimik nalang ako dahil wala lang din akong magagawa.


"Audreyana, pasensya na nakakainis lang kasi dahil sinisiraan ka niya sa mga kapit-bahay natin." Nakikisimpatiya niyang paghingi ng tawad.


Napabuga ako ng hangin sa pagkadismaya at napangiti ng mapait. Ilang beses ko nang tinangka na kausapin ang pinsan ko ngunit sinisiringan lang niya ako kapag sumagot na pinapakitag ayaw naa yaw niya sa akin. Niintindihan ko aman ang pinag-dadaanan niya ngunit minsan ay sumusobra na siya. Lagi ko alang pinapalampas dahil baka pag isinumbong ko siya kay Ama ay makarating iyon kina tita Denshia at tito Solomon na siyang mga magulang ng pinsan ko. Si Ama at si tita Denshia ay magkapatid, siya ay nakababatang kapatid ni Ama.


"Hayaan mo na, Josefin." Bubuka na sana ang kaniyang bibig pero di niya ituloy, sa halip ay iiba niya ang usapan.


"S'ya nga pala, May bagong lipat tayo na kapit bahay! Bali-balita ay napakakisig daw ng anak nito na hindi nalalayo sa edad natin!" Nai-engganyong pahayag ni Josefin ngunit inilingan ko nalang ito sa pinagsasabi niya. Si Josefin basta mga makikisig ang paguusapan ay masiyadong aktibo.


"Wala akong panahon sa ganiyan, Josefin." Hindi interesadong pahayag ko.


"Ayan ka na naman e kaya hindi ka nagkakanobyo kahit na 'sa tamang edad ka na kasi napakailap mo sa lalaki." Gusto kong tumanggi sa pang-aakusa sa akin ng kaibigan ngunit napagtanto ko rin na tama siya.


Sa lugar kasi namin ang mga lalaki ay takot na humarap kay Ama dahil napaka istrikto ng mukha niya lalo na ang ugali pero mahal niya kami kaya ni kahit may umakyat ng panliligaw sa akin ay talagang tinatakot niya. Kaya mas lalo din akong nawalan nang interes sa mga lalaki dail alam kong imposibleng mangyari na may papasa sa gusting magyari ng Ama ko.




-------------

I wiped the sweat from my brow with my shoulder before continuing to lift the broken chairs and tables after wiping it off with a white towel that had turned dark brown due to the dust. I returned to a leftover chair and lifted it once more, taking a deep breath before pouring my strength into placing it on the upper chairs that had been arranged. As a result, I immediately slumped. I've been cleaning for three and a half hours. I want to finish it as soon as possible so that I may study for our midterm. I still need to clean out the CR. It's been three days, and I can guarantee that I finished cleaning the entire room in that time.


I rested for a minute the back of my head on the wall while sitting on the table beside where I put my bag. Looking at the ceiling my thought wandered about what happen yesterday at the classroom. Though masaya ako na kinausap ako ng kaklase ko kahapon, hindi ko pa din mapigilan na magtaka. Wala akong naalala na may ginawa akong masama para tawagin ako ni Alessia na malandi dahil all my life I was distant to everybody and don't even go near to them, so why suddenly blurted that I am a flirt? And to the case of the Dean's daughter, what did I do wrong? Why does she do that? Bakit ang hilig ng ibang tao na magtanim ng masama sa isang taong wala namang ginawa sa kanila? At higit sa lahat, why did Wayze acting differently towards me? I'm not assuming, I'm just uncomfortable for him acting weird lately though I don't really care but it's bugging me.


Nang makapag pahinga na ako, I stood up and prepare my things to go home. Panghuli kong sinuod ang hood ko matapos kong itali ang maitim at tuwid na buhok. I locked the door after a while at nagsimula na akong maglakad paalis ngunit ganun nalang angpagkabigla ko nang may bumangga sa akin. Nakasuot din ito ng hood na black halos lahat ng suot niya ay itim. Napahinto ito saglit upang sumulyap siguro pero bago pa man Makita ang kaniyang hitsura ay tinalikuran na ako nito. Ni hindi man lang nag sorry. Napa-iling nalang ako sabay ayos ng bag ko na muntik nang malaglag sa balikat ko dahil yung isang strap pa lang kasi ang nakasabit sa balikat ko.


Too much for this day, mahilig yata mambundol ang mga tao ngayon. And that man seem suspicious.


Madilim na ang paligid at tanging ilaw lang ng hallway ang nagbibigay liwanag sa madilim na pasilyo. I checked my wristwatch and I saw that it was already 8 in the evening at tahimik na din ang paligid, only the metallic clang of crickets dampening the atmosphere and it was peaceful but it feels odd. I'm not sure what's causing my heart to race so fast, and I'm not happy about it. Until I hear a feeble scream and I know it's a woman. "Audrey, maybe you're just hallucinating!" It almost appears to be pleading for help, but I'm not sure. But it's possible that what I heard was just a type of insect, who knows?


I just shook my head. You're just paranoid, Audrey.


I just decided to keep walking when I heard the desperate scream again, this time with more force. Fear gripped my entire being, not for myself, but for the person asking for help. I didn't waste any time and dashed to the dark side of the campus where the screaming was coming from. That voice came from the side of the structure that was heavily forested.


Because of the immensity of the forest, my hood was taken away by a branch, and I didn't have time to fix it because it was too hooked and might make a noise if I forced it. All I did was remove my hood and cautiously run as not to attract attention.


I'm not sure why I'm doing this. What should I do if my suspicions are confirmed? What am I going to do to protect myself against those people ano ang gagawin kong panangga upang iligtas ang babae? It was as if I had lost all hope, however, someone was calling in my head to keep going with what I was doing, and that was what wailed out in my heart.


I don't think my conscience will be willing to leave the person looking for help if I don't pay attention to it. Bahala na. I quietly prayed to the Lord to guide me through whatever happened tonight. If it's true that it's a girl who needs help, I hope that even if she's the only one saved, even if I'm not completely saved, there's no reason for me to stay in this world anyway. Sa dinami ng pagtatangka ko sa buhay ko hindi iyon nagtagumpay. So hopefully now, hopefully, this is what I've been waiting for.

I was right. It's a girl and she was being harassed by the students here in our school. Agad akong binalot ng puot at galit. This type of scene makes my blood boil. I was looking at the 3 boys intently and I can even feel my eye burning in desire to bury them 10 feet below the ground. How can they take advantage of that of a helpless woman? I never leave my eyes to the three of them as if something working for it, there seems to be a strange force in wanting to get out of my eyes and blazing because of the anger of the three men who were doing nasty things about the poor girl.



Hello po! Sa mga nagbabasa nito, I really hope you did guys enjoyed it! So until next UD ulit hehehe.


L.M.

AUDREY'S CURSETahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon