PSİKOPATIN ÖPÜCÜĞÜ

Bölüm 4 ~Taciz~

Sıcak kahvenin sıcaklığını avuçlarımın içinde hissedebiliyordum.
Kupa bardağından kahve içmek benim olmazsa olmazımdı.
Ama beni burda şaşkınlığa uğratan şey,bir psikoloğun ofisinde fincanda verilen bir kahve değil de kupa bardağından verilen bir kahveydi.
Cemil Bey'e gözümü çevirdiğimde,sol eliyle kupa bardağını kavramış diğer eliyle de defterde birşeyler karalıyordu.Saçları,sağ tarafında ki hafif kelliği kapatmak için sağa doğru taranmış ve saçında tek bir beyaz tel yoktu.Cemil Bey defteriyle meşgulken,ben de bunu fırsat bilip yüzünü daha dikkatli incelemeye başladım.
Burnu oldukça yüzüne uyumlu ve yanağında olan gamzesi başlı başlına bir tatlılıktı.
Kirli sakallarından dolayı pek anlaşılmasada dikkatli bakınca belli oluyordu.
Siyah kaşları,dolgun dudakları ve alnında ki hafif kırışıklarla çok çekiciydi.
Uzun zamandan sonra ,kendi karanlığımın içinde kendimden başka biri dikkatimi , ilgimi çekmişti.Gözlerimi üstünden alamıyordum.Onu bana çeken anlam veremediğim bir duygu bir his vardı içimde.

Gözlerimi Cemil Bey'e dikmiş bakarken Cemil Bey'le bir anda göz göze geldik.Hemen kafamı sağa tarafa çevirdim.Çevirirken elimde olan kupa bardağını tamamen unutmuştum.Elimi rahatça aşağı doğru bıraktım.Ve elimden düşen kupa, yere çarpmasıyla, büyük bir sesle parçalanması bir oldu.
Sesin vermiş olduğu korkuyla cığlık attım.Cemil Bey'in ne yaptığını göremiyordum.Ellerim yüzümde birleşmiş ve donup kalmıştım.
Cemil Bey'in endişeli sesini hemen yanımda işittim.

"Ecrin hanım.Bir yerinize bir şey olmadı değil mi?"
Sakince elimi yüzümden indirdim.
Kekeleyerek

"Be-Ben nasıl oldu anlamadım.Birden elimden düştü.
İyiyim sorun yok.Ama bardağınız için çok üzgünüm."
Cemil Bey gülümseyerek yerine oturdu.

"Size birşey olmadı ya önemli olan bu.Şimdi Emine Hanım'ı çağırırım o halleder."
Eline telefonu aldı bir kaç tuşu tuşlayıp
"Emine Hanım odamda bir bardak faciası oldu.Gelip temizlemeniz gerekiyor" deyip karşı tarafın söylediklerini dinledi ve telefonu kapattı.Parmaklarını birbirine kenetleyerek
"Ecrin Hanım hikayenize devam etmek ister misiniz?"dedi.
Kendimi dik bir pozisyona getirerek
"Elbette.Devam edebiliriz".
Tam söze başlayacakken kapıdan içeri ,siyah yazması saçına dolanmış,orta yaşlarda bir bayan girdi.
Kendine has şivesiyle
"Uyy noldi haburda.Heryer cam kirığı.Haçan bi yerinize bisey olmadida? " deyip elindeki süpürgeyle cam kırıklıklarını süpürmeye başladı.Kadının doğallığı beni gülümsetmeye yetmişti.
Kadın süpürürken bir yandan bana bir şeyler anlatıyordu.
"Cemil Bey oğlum adam gibi adam.Ha böyle uşak bulamazsun hiç bir yerde.
Kıymetini bil kızım"deyip yeri paspaslamaya geçti.
Cemil Bey gülümseyip
"Emine abla yanlış anladın.Bu benim hastam.Bugün hasta alım günüm unuttun mu?Hadi işini hallette biz de işimize dönelim"
"Afedersin Cemil Bey oğlum unutmusum.Size iyi konuşmalar"deyip alelacele odadan dışarı çıktı.
Cemil Bey kalemi ağzına götürüp konuşmamı bekledi.
Olayları gözden geçirerek anlatmaya başladım.
"Cici babamın o telefonundan sonra içimde korkuyla sadece koşuyordum.Koşarken anneme bir şey olmaması için içimden bildiğim tüm duaları okuyordum.
Uzun kırmızı saçlarım,koşarken terden ıslanmış ve yağlanmıştı.Üstümde ki gömlek vücuduma yapışmıştı.
Apartmanın önüne geldiğimde kalbimin göğüs kafesimden fırlayıp cıkacağını düşünüyordum.Nefes nefese kafamı aşağa eğip parmaklarımla tüm zillere basıyordum.
Nasılsa megafondan "kim o? " diye sorduklarında
"Ben" cevabı yeterli geliyordu kapı açtırtmaya.
Soruyu beklerken birden kapı açıldı.O hızla apartmanın merdivenlerini ikişer ikişer atlayıp çıkıyordum.Yedi katlı binanın en üst katında biz oturuyorduk.
Nihayet kapının önüne gelmiştim.
Kapıya tüm gücümle vuruyordum.Kapıyı açan Melih'ti.
"Ne oldu?Kötü bir şey mi var ?" diye sordum korkulu bir şekilde.
Cici babam suskun bir şekilde parmağıyla icerdeki odayı işaret etti.
"Konuşsana be adam.Ne oldu?Annem nerde?Yoksa.."
Deyip elimi Melih'in göğüsüne koyup ittim ve odaya doğru koştum.
Odadan içeri girdiğimde oda bom boştu.Anlam veremedim.Arkamı döndüğümde Melih karşımda belirdi.Kapıyı üstümüze kapattı.
"Ne yapıyorsun sen?Ne demek oluyor bu?" deyip kafamda ki sorulara cevap arıyordum.
Melih parmağını ağzına götürerek
"Şiii.Sessiz ol.Annene bir şey olduğu yok.Senin buraya gelmen için söyledim öyle"
"Peki neden?Okuldan beni buraya getirtecek kadar ne vardı?Korkudan kalbim çıkacaktı.Delirdin mi sen?Annem nerde?"
"Ecrin annen faturaları yatırmak için evden çıktı ve komşuya uğrayacak.Uzun bir süre evde yok.
Evde bir tek biz varız."
"Ne söyleyeceksen çabuk söyle okula gideceğim"
"Ben anneni artık sevmiyorum.Aklımda bir tek sen varsın.Hep seni hayal ediyorum.
Seni seviyorum." deyip elini saçıma doğru uzattı.Şok olduğum sırada hiç bir tepki veremedim.
Parmaklarını saçlarımın arasında gezdirirken o iğrendirici sesiyle sözlerine devam ediyordu.
"Ecrin'im,benim ol.Annenin haberi olmaz bu durumdan.Sende istiyorsun biliyorum" deyip yakınlaştı.
Üstümde ki şokluktan sıyrılıp elimle Melih'i ittim.
"Ne saçmalıyorsun sen?Allah belanı versin.Hemen çekil yoksa avazım çıktığı kadar bağırırım."
Melih tatlı dil yılanı deliğinden cıkarır atasözünü uyguluyordu.
"Prenses sakin ol.Karşında sana aşık olan bir adam var.Yaşına uygun olmasamda seni mutlu ederim."
"Son kez söylüyorum.Hemen gitmeme izin vermessen cığlık atıcam."
Melih sinirli bir halde " Eee yeter artık be"deyip eliyle ağzımı kapattı ve üstüme çullandı.Sert bir şekilde ikimiz de yere kapaklandık.Kulağıma eğilip o iğrendirici sesiyle fısıldamaya başladı.
"Tatlı dilden anlamıyorsun madem bende zorla sahip olurum.Benim olucaksın"deyip ellerini vücudumda gezdirmeye başladı.
Ellerini vücudumda gezdirdikçe kendimden iğreniyordum.Kaçmak için debelensemde,bir türlü üstümde ki heriften kurtulamıyordum.
Çığlıklar atıyordum ama ağzımı kapatmış olan o koca elinden ses geçmiyordu.
Orda kendimi çok çaresiz hissederek hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.
Bir eliyle ağzımı kapatırken diğer eliyle gömleğimi yırtma çabası vardı.
Elini ağzımdan çekerek,bu seferde dudaklarını dudaklarımla birleştirdi.
Ne kadar kurtulmaya çalışsamda olmuyordu."