3lukangdzaii in a Case

Chapter 5 : Memories brings back

Alas siyete singko nang nagsimulang umapoy ang mga kahoy na nasa gitna namin, oo nagca-camp fire kami.

"Si Lolo Dad, alam kong hindi na 'yon masiyadong malakas, alam kong nanghihina na siya, ayaw lang niyang masabihan ng ganoon kahit obvious na obvious na sa mga kinikilos niya" Sabi ni Dustin.

Napag-isipan kasi naming lahat na magopen-up sa isa't isa kumustahan lang ba ganon. Para naman malaman namin kung ano ang pinag dadaanan ng bawat isa sa'min at madamayan o matulungan man lang namin siya. Cause that's what friends for.

"Why?" I asked him habang iniikot ko ang marshmallow sa apoy na nasa harapan ko.

"Nung collage sila, siya madalas yung napagtritripan ng mga bullies sa school. They always call him lampa at mahina kaya simula nung nagkaroon ng malaking business ang buong family, doon siya bumalik at hinanap sila isa isa, hindi na 'yon naging mahirap kay lolo dad at pinakita sa kanila na ganoon na kalayo ang narating niya. Hindi siya gumanti physically sa kanila. His biggest success are his greatest revenge para sa mga taong nangmaliit noon sa kanya" Dustin said.

"Your lolo dad is the best, he's a good influencer" Sabi naman ni Frisha.

"Oo pero, mukhang hindi naman ata namana ni Dustin 'yun" mapang- asar na sabi ni Rhyz.

"Oo nga nohh, isipin mo nga naman, 'yung lolo dad mo noon ang target ng mga bullies tas ikaw naman na ngayon ang bully" singhal ni Eljie.

"Hoy, tayo noh!" napangiwi na lamang si Dustin at nginuya ang marshmallow niya.

"Ikaw Ezra, kwento ka naman" sabi ni Maissie.

"Oo nga"

Tumingin ako kay Ezra at napansin kong hindi siya naging komportable sa sinabi ni Maissie. Palagi siya ganito kapag nasa kanya na lahat ang atensiyon ng buong barkada. Napayuko siya at alam kong nag-iisip nanaman siya ng ipapalusot niya para hindi na siya makapag open-up. I seriously felt bad for her. She's always like this. Mas lalong hindi ata talaga siya okay kapag hindi niya nailalabas ang sama ng loob niya o kung ano mang nagpapabigat sa kanya. Lumapit ako sa kanya ang inakbayan siya.

"Heyy, palagi ka nalang ganito Ezra. It's okay kung hindi mo pa kayang sabihin ang lahat ng nararamdaman mo ngayon, hindi ka namin pinipilit. Pero 'di ba mas okay rin kung ilalabas mo lahat ng nandiyan? para kahit papano ehh mabawasan ang sakit jan. Jaan sa puso mo"
I told her. I looked into her teary eyes. Shookt, she's sobbing now.

"Everything will gonna be okay" I hug her. Sumunod na rin ang lahat at nag-group hug kami.

"I can't rigth now. Pass" she slowly said when we all finished hug her.

"M-my parents were divorced and I-i u-uhh" He doesn't even finished his words when he started crying like a baby. Napaka pogi pa rin talaga ni Rhyz kahit anong gawin niya.

Nabigla ako sa kwento ng buhay niya. Kinuwento niya lahat ng pinagdadaanan niya at dinamayan namin siya lahat. We hugged him too when he started crying again.

Tila bumilis ang takbo ng oras, natapos nang mag-open up sila Maissie at Eljie. Turns out, simple lang din pala ang pamumuhay nila, wala sa ibang bansa ang parents nila pero parehas na nasa ibang lugar daw, their parents are besties since highschool daw sila kaya naman pala magka-close din 'tong dalawang 'to ehh. Si Frisha naman, ayun okay lang din naman. Kapit- bahay ko lang naman siya kaya, pano namang hindi magiging okay 'yun ehh close na close ko 'to simula noon pa. Si ate Pina naman, ayaw nila na mag tomboy siya, ehh sino ba naman kasi nagsabing tomboy si ate Pina ehh hindi naman talaga, atsaka babae naman siya ehh. So far, so good naman daw. Keri lang naman niya, siya pa ba. Kahit palagi daw siyang napapagalitan dahil nagdadamit siya ng oversize t-shirt, wala na daw epekto sakanya 'yun, palagi naman daw kasi ehh. Atsaka aba! Napaka komportble kayang suotin ang mga malalaking t-shirts, porket ba ganon na ang pormahan eh lalake o tomboy na? I don't get it.