Yuhu Gezegeni

-1-

"İnsan acılardan kaçmak için ya uyur ya da gerçekten kaçar."
.
"Ders çalışmamız lazım Milan hadi dedikoduyu yarından sonra yaparız."

Görüntülü adamdan Milanın sevgilisinden bahsetmesinden sonra onu nihayet susturmayı başardım ve zafer dolu bir şekilde gülümseyerek telefonumu dik duracak şekilde masanın üstüne koydum.

Milana dersini çalış diyerek öldürücü bir bakış attıktan sonra son sınavımız için ders çalışmaya başladık.

"Çok susadım bir an önce su bulmam lazım diyerek ayağa kalktım. Evdekiler olmadığı için atlayıp zıplayarak mutfağın kapısından geçecekken aniden sağ kolum gözümün önünde kayboldu. Şaşkınlıkla sağ kolum adeta portaldan içeri girer gibi yok olurken hala yerinde duran sol koluma baktım ve olanları anlamayarak çığlık atmaya başladım. "

Rüyamdan uyanıp aniden sandalyemden kalkınca sayı saymayı bilmeyen çocuklar gibi tek tek parmaklarımı ve kolumu saydım.

Milan görüntüleri aramadan bana garip garip baksa da belli etmemeye çalışıp sakin kalmaya çalıştım.
"Hey Sadie sen iyi misin? "

Masamda her zaman duran mavi küçük şişemi ararken ister istemez sesim endişeli çıktı.
"Sanırım değilim. Meşhur su şişem var ya cam olan onu arıyorum. Büyük ihtimalle mutfakta kaldı. Ben onu alıp geliyorum bekle beni."

Aynadan dağılmış koyu mavi saçlarımı toplayıp son zamanlarda bu tarz rüyaların ne anlama geldiğini düşünürken Milan konuştu.
"Bu aralar iyi değilsin daha demin yine uyudun. Neyse seni bekliyorum. Bunları biraz sonra konuşuruz. "

Görüntülü aramadan son kez Milana baktıktan sonra mutfağa gitmek için ayaklarım geri geri gitmeye başladı.

Evet az önceki rüya daha doğrusu tatlı kabusum diyelim biz ona ondan sonra mutfağa gitmek benim için cehennem gibi olacaktı.

Bilinçaltımı sakinleştirip kendimi mutfağa gitmek için hazır hissederken elimi mutfağın kapısından ileri doğru ilerletirken gözlerimi kapattım.

Umarım bir şey olmaz, karşıma aniden bir şey çıkmasın yoksa döverim.

Gözümü kapatıp az önceki rüyamda gibi bir şeyler olmasını beklerken yaklaşık bir dakika beklememden sonda hiçbir şey olmadığını fark ettim. Neyseki evde bunları yaparken yalnızım hpska annem olsaydı büyük ihtimalle bu deli ne yapıyor derdi.

Mutfağın kapısından ileri adım atıp hiçbir olmadığını ve bana zarar gelmeyeceğini anlayınca rahat nefes alarak masada duran meşhur mavi şişemi aldım.

Şişemi alıp az önceki olanlardan sonra kendimi iyi hissetmek için su içip şişenin kapağını açarken aniden etrafımdaki her şey değişti. Mutfak, mutfak olmaktan çıktı ve adeta savaş gemisi gibi bir yerdeydi.

Olayın şokuyla ne olduğunu düşünüp etrafıma bakarken mavi şişemin elimde olmadığını fark ettim.

Neredeyim, neler oluyor ve bu tarz soruları kendime sorarken ileride duran pembe saçlı hemen hemen benim yaşlarımda birini gördüm.

Onun elinde benim kıymetli şişemi görüp garip garip bakarken o ise elindeki şişemi havaya kaldırdı.
"İstediğin bu sadece mavi küçük su şişesi mi?"
Dedikten sonra daha demin açtığım şişenin kapağını tekrardan kapattı ve ortadan kayboldu.