ေကရဲ႕လူသား(ကေရဲ့လူသား)completed

part 2

ေဘးအိမ္ကအန္တီ....
အန္တီေခ်ာေခ်ာ
အရပ္က၆ေပေလာက္ရွိမယ္၊
ဝတ္လိုက္ရင္ထဘီ
အဲ့ေလာက္ႀကီးအိုစာတာမဟုတ္ေပ့မဲ့
လူႀကီးတစ္ေယာက္ပါပဲ၊
ေကမ်က္လံုးထဲမွာစိတ္ဝင္စားေစတဲ့အန္တီတစ္ေယာက္ေပါ့
ေက်ာင္းကမဖြင့္ေသးတာမို႔နရီေထြးတို႔ေအးေဆးလွသည္၊
'အန္တီေရ!´
ကေလးမအသံၾကား၍ထြက္ၾကည့္ေတာ့ဖုန္ေတြသဲေတြသစ္႐ြက္ေတြႏုင့္ေပလို႔ေခါင္းကလည္းဖုန္ေၾကာင့္ျဖဴလို႔မ်က္ႏုာမွာလည္းဘာေတြေပလာမွန္းမသိေပ
'ေက၊ဘယ္ေခ်ာင္ထဲတိုးလာတာလဲ´
ႏုာေစးေနသည္ထင္ပ့ရဲ႕ႏုာေခါင္းကတရံႈရႈံ
'ဘယ္ေခ်ာင္ထဲတိုးလာတာလဲလို႔´
'ဟိုးအပင္ေပၚကေၾကာင္ေလးေလေအာက္ျပဳတ္က်ၿပီးေျခေထာက္နာေနတာခ်ံဳထဲမွာေအာ္ေနလို႔ဝင္ေကာက္တာ´
'အဲ့ေတာ့´
'အန္တီခဏေခၚထားေပး´
'အန္တီေၾကာင္မခ်စ္ဘူးေက´
'ေၾကာင္ေလးကေျခေထာက္နာေနတာ၊ခ်စ္စရာေလးၾကည့္ဦး´
အတင္းလိုရာခရီးေရာက္ရန္ေၾကာင္ေျခေထာက္နာေနတာကိုထည့္ထည့္ေျပာေနသည္၊
'ေနမေကာင္းဘူးလားေက´
'ေကႏုာေစးရံုပါ၊ဘာမွျဖစ္ဘူးေအးေဆး´
'ေက၊ႏုာေစးေနရင္အိမ္မွာေနေလ၊ဘာလို႔အျပင္ေလ်ွာက္သြားေနတာလဲ၊´
'ေကသိတာေပါ့၊ဒါေပမဲ့အိမ္မွာမေနခ်င္လို႔´
'ဘာလို႔လဲ´
'ေကအိမ္မွာမေနခ်င္လို႔ေလ´
လည္သည္၊သူမမေျပာခ်င္လ်ွင္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာေနတတ္သည္၊
'ကဲ၊အထဲဝင္လာ´
'အန္တီတစ္ေယာက္တည္းေနတာလား´
'အင္းထိုင္ေခ်၊´
ေၾကာင္ေျခေထာက္ကိုေဆးထည့္ရန္နရီေထြးလက္စြဲေတာ္ဆရာခိုကိုယူလာသည္၊ကေလးမရွိေတာ့ျပန္
'ေက!ေက!´
ေနညက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္ထဲကေဘစင္မွာမ်က္ႏုာသစ္ေနသည့္ကေလးမ၊ဖုန္႔ေၾကာင့္ညစ္တစ္တစ္ျဖစ္ေနေသာမ်က္ႏုာေလးဝင္သြားသည္၊
'မ်က္ႏုာသစ္ခ်င္ရင္အန္တီကိုေျပာေလ၊´
'ရပါတယ္၊ေကလုပ္တတ္တယ္၊ေကကလူႀကီး´
'ဟုတ္ပါၿပီ၊လာေၾကာင္ေလးကေၾကာက္ေနေလာက္ၿပီ´
ေကသြယ္လင္းႏုင့္နရီေထြးေၾကာင္ကိုေဆးထည့္ေပးၿပီးထိုင္လိုက္ၾကသည္၊
'အန္တီသၾကားလံုး´
'ဒီေန႔ေတာ့မရဘူးေက´
'ဘာလို႔လဲ၊ေကေနတိုင္းဝယ္စားရေနတာကိုေစ်းမဆစ္နဲ႔ေနာ္၊အန္တီ´
'မင္းဖ်ားခ်င္ေနတယ္၊ႏုာတရႈံရႈံနဲ႔အခ်ိဳေတြစားလိုက္ရင္မင္းေခ်ာင္းဆိုးလိမ့္မယ္၊ေနာင္ေန႔မွစားဟုတ္ၿပီလား´
'ေကကိုမခ်ဳပ္ခ်ယ္ပါနဲ႔ေနာ္၊ေကကလူႀကီးျဖစ္ေနၿပီ၊ဖ်ားရင္ပါရာစီတေမာ့ေသာက္ရတာသိတယ္´
'ေကအန္တီစကားနားမေထာင္ရင္ေၾကာင္ေလးကိုအန္တီေခၚမထားဘူး´
'ဟြန္း....အင္းပါ´
ဆူလိုက္ရင္နႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကေရွ႕ကိုမသိမသာဆူထြက္လာတတ္သည္မွာေကရဲ႕အလွတမ်ိဳးပင္
'ေကသြယ္လင္း!´
ေဘးအိမ္ကအေမအိမ္ေရွ႕ကေနေအာ္ေခၚေန၍သူမေလးေျပးထြက္သြားသည္၊
'ညည္းသူမ်ားအိမ္မွာဘာသြားလုပ္ေနတာလဲ၊ေက!´
'ေကဒီတိုင္းအန္တီနဲ႔ေဆာ့ေနတာ´
'မႀကီးမငယ္၊ေကသြယ္လင္းရယ္လာစမ္းပါ´
နရီထြက္သြားကာၿခံတံခါးလိုက္ဖြင့္ေပးသည္၊
'အားနာလိုက္တာရွင္၊သမီးကအဲ့လိုပဲစပ္စုတယ္ကေလးဆိုေတာ့ေလ´
'ေကကေလးမဟုတ္ဘူး´
မိခင္ျဖစ္သူတိတ္တိ္ေနစမ္းဟုေျပာကာေခါင္းကိုခြက္ခနဲျမည္ေအာင္ေခါက္လိုက္သည္၊ကေလးမေလးငိုမဲ့မဲ့နင္အိမ္ထဲဝင္သြားသည္၊
ေနာက္ရက္က်နရီအျပင္ထြက္လာသည္၊ေဆးရံုကသူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ႀကီးကိုအိမ္ေျပာင္းသည္ကိုအေၾကာင္းမ
ၾကားထား၍စိတ္ဆိုးေနၿပီ၊ဒါေၾကာင့္ေခ်ာ့ေသာမာအေနျဖင့္သြားေရာက္ရသည္၊
'နရီစုတ္!ငါကုိမေျပာဘူး၊လာေတြ႕ေတာ့လည္းဂ်ဳတီခ်ိန္အၿပီးႀကီး´
'ဟယ္နင္ကလည္းငါကနင္မအားမွာစိုးလို႔ေလ၊ဘာလဲနင္ခ်ိန္းထားတာရွိလို႔လား´
'ခ်ိန္းထားရယ္တယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး´
'ဘာလဲေဆးရံုအုပ္ႀကီးရံုးခန္းနဲ႔သြားမလိုလား၊ေမာင္အလင္းေရာင္´
'ဟဲ့၊ေပါက္ကရမေျပာနဲ႔၊´
ေဆးေက်ာင္းတုန္းကအလင္းေရာင္crushခဲ့တဲ့စီနီယာအကိုကအခုေတာ့သူ၏ေဆးရံုအုပ္ျဖစ္ေနတာမို႔ခဏခဏသြားေခ်ာင္းတတ္သည္၊ဒါကိုနရီကိုျပန္ျပန္ေျပာျပတတ္၍သိေနသည္၊
ေဆးရံုကကန္တင္းမွာညအိပ္ဝတ္စံုနဲ႔ထိုကေလးမကိုျမင္လိုက္ေတာ့
'ဟဲ့နင္ခဏေနခဲ့ဦး၊´
'ေၾသာ္ေအး´
ကေလးေတြဝတ္ေသာညအိပ္ဝတ္စံုလိုယုန္ပံုစံေခါင္းစြပ္ေလးကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္ေတာ့
'ေက?´
'အန္တီ´
'ဒီလိုဘယ္လို....ေနမေကာင္းဘူးလား´
နရီလက္ဖ်ားေလးနဲ႔ေကနဖူးကိုစမ္ူလိုက္သည္၊ပူက်စ္ေနတာေၾကာင့္အလြန္ပင္ထိ္တ္လန္႔စိုး႐ြံသြားသည္၊
'ေက၊ေနမေကာင္းပဲေဆးခန္းလာတာလား´
'အင္း´
'ေကအခုဘာလာဝယ္တာလဲ´
အိတ္ကပ္ထဲအျမန္ထိုးထည့္ေနတာေၾကာင့္နရီမသၤကာျဖစ္မိသည္၊
'ေက!အိတ္ကပ္ထဲကဘာေတြလဲ´
'ဘာမွဟုတ္ဘူး´
'ေက...အန္တီကိုသၾကားလံုးေတြေပး´
အိတ္ကပ္ထဲကသၾကားလံုးေတြကိုလက္ေသးေသးေလးနဲ႔နႈိက္ကာထုတ္ေပးသည္၊
'တသ္လံုးက်န္ေသးတယ္မလား၊ေက´
'အန္တီကလည္းေနာ္´
'ေမေမေကာ´
'ေဆးထိုးခ်င္ဘူး´
'ေဆးထိုးတာမနာပါဘူး၊ေကရဲ႕´
'ေကသြယ္လင္း!´
ခ်က္ခ်င္းေရာက္ခ်လာသည့္သူမမိခင္ကိုျမင္သည္ႏုင့္ကေလးမနရီေနာက္တြင္ပုန္းေနသည္၊
'ညီမရယ္၊ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြယ္၊ဒီေကာင္မေလးကမလြယ္ဘူး၊ေသာက္ေဆးစာဆရာဝန္ေရးေနတုန္းေျပးထြက္သြားတာ´
'ေၾသာ္ရပါတယ္၊ေကကေဆးထိုးရမွာေၾကာက္ရင္အန္တီသူငယ္ခ်င္းကေဆးထိုးအရမ္းေတာ္တာ၊မနာေအာင္ထိုးေပးလိမ့္မယ္ေနာ္၊´
'ဟုတ္အန္တီ´
နရီလက္ေမာင္းကိုအတင္းဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ဒီကေလးကိုသေဘာက်ႏုစ္ၿခိဳက္ေနသည္၊
'ကဲ၊သမီးနာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ´
'ေကသြယ္လင္းပါ´
'သမီးအခုဘယ္ႏုတန္းရွိၿပီလဲ´
အာရံုလြဲကာအလင္းေရာင္ေဆးထိုးရန္ျပင္ေနသည္၊
'၁၀တန္းေျဖထားပါတယ္၊အန္တီ´
'အင္းေျပာေက´
'ေကေၾကာက္တယ္´
'မေၾကာက္ပါနဲ႔၊ဟဲ့ပါအလင္းေရာင္ကေလးကိုနာေအာင္မလုပ္နဲ႔ေနာ္မယုတ္ရင္နင့္ကိုငါရိုက္မယ္´
'ေအးပါဟ´
နရီအျဖစ္ကိုပါအလင္းေရာင္ရယ္ေနသည္၊
'သမီးကသၾကားလံုးစားရတာႀကိဳက္တာလား´
'ဟုတ္´
'ဦးကေခ်ာကလက္ႀကိဳက္တယ္´
'သမီးလည္းႀကိဳက္တယ္၊ေဖႀကီးသေဘၤာကျပန္လာရင္ေခ်ာကလက္ေတြအမ်ားႀကီးစားရတယ္´
'ဟုတ္လား၊ၿပီးသြာပါၿပီဗ်´
'ဟင္....ၿပီးၿပီလား´
'အင္းၿပီးသြားၿပီ´
'နာလည္းနာဘူး´
'ဦးကမနာေအာင္ထိုးတာေလ´
'ေတြ႕လားေက၊မနာေတာ့ဘူးမလား´
'အင္း၊အန္တီဦးကိုမရိုက္နဲ႔ေနာ္၊ဦးကေကကိုနာေအာင္လို႔မလုပ္ဘူးသိလား´
´ဟုတ္လား၊ဟုတ္ၿပီမရိုက္ေတာ့ဘူးေနာ္၊ေကေနေကာင္ူရင္အနတီသၾကားလံုးေတြျပန္ေပးမယ္ေနာ္´
'ဟုတ္´
ေကသြယ္လင္းတို႔သားအမိျပန္သြားမွ
'နင္ကေလးထိန္းေျပာင္းလုပ္ေနတာလား၊နရီ´
'ဘယ္ကသာ´
'ကေလးမေလးကခ်စ္စရာေလးဟ၊တကယ္ကေလးေလးလိုပဲ၊ေျပာလိုက္ရင္ေကကေလ၊ေကကေလနဲ႔ငါသူနဲ႔သိတာတစ္ပတ္ေလာင္ပဲရွိေသးတယ္၊တအားခင္ေနၿပီ´
'နင္ကေလးမုန္႔ေပးႀကိဳက္ေတာ့မယ္ေပါ့´
'ငါအဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူးဟ၊ခင္တာပါ´
'အလင္းေရာင္!´
'ဗ်ာ!´
'ငါရံုးခန္းထဲလာခဲ့´
'ဟ...ဟုတ္´
'ဘာလား၊ဒဲ့ႀကီးေနာ္´
'နင္ကလည္းတမ်ိဳး၊နင္ျပန္ေတာ့၊ငါလည္းသြားေတာ့မယ္´
နရီကိုနႈတ္ဆက္ကာအလင္းေရာင္ရံုးခန္းထဲလိုက္သြားသည္၊
'မင္းတာဝန္ခ်ိန္ဘာလုပ္ေနလဲ´
'ဗ်ာ!´
'မင္းတာဝန္ခ်ိန္မွာလူနာတစ္ေယာက္အသည္းအသန္ျဖစ္တယ္ေလ၊ၿပီးေတာ့မင္းroundလွည့္တဲ့အနားမွာပဲ၊´
'အဲ့တာေလကြၽန္ေတာ္....´
'အရိုးအေၾကာဆရာဝန္သာေရာက္မလာရင္လူနာေသသြားနိုင္တယ္၊မင္းသိလား!´
'ဒီမွာအဲ့အရိုးအေၾကာဆရာဝန္မွာကိုကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ေျပးေခၚတာခင္ဗ်ားဘုမသိဘမသိနဲ႔လာမေအာ္နဲ႔၊ဂုဏ္ရွိန္ဝါ၊က်ဳပ္အလုပ္က်ဳပ္သိတယ္´
အသားျဖဴျဖဴလူေကာင္ညက္တဲ့အလင္းေရာင္ေဒါသျဖစ္ျဖစ္ႏုင့္ဂုဏ္ရွိန္ဝါကိုေအာ္လိုက္သည္၊အသားျဖဴေတာ့ေဒါသေၾကာင့္မ်က္ႏုာတခုလံုးနီရဲတြက္ေနသည္၊
'sry´
'ဒါပဲလား၊ကြၽန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္´
'အင္း´
Unicode
ဘေးအိမ်ကအန်တီ....
အန်တီချောချော
အရပ်က၆ပေလောက်ရှိမယ်၊
ဝတ်လိုက်ရင်ထဘီ
အဲ့လောက်ကြီးအိုစာတာမဟုတ်ပေ့မဲ့
လူကြီးတစ်ယောက်ပါပဲ၊
ကေမျက်လုံးထဲမှာစိတ်ဝင်စားစေတဲ့အန်တီတစ်ယောက်ပေါ့
ကျောင်းကမဖွင့်သေးတာမို့နရီထွေးတို့အေးဆေးလှသည်၊
'အန်တီရေ!´
ကလေးမအသံကြား၍ထွက်ကြည့်တော့ဖုန်တွေသဲတွေသစ်ရွက်တွေနုင့်ပေလို့ခေါင်းကလည်းဖုန်ကြောင့်ဖြူလို့မျက်နုာမှာလည်းဘာတွေပေလာမှန်းမသိပေ
'ကေ၊ဘယ်ချောင်ထဲတိုးလာတာလဲ´
နုာစေးနေသည်ထင်ပ့ရဲ့နုာခေါင်းကတရံှုရှုံ
'ဘယ်ချောင်ထဲတိုးလာတာလဲလို့´
'ဟိုးအပင်ပေါ်ကကြောင်လေးလေအောက်ပြုတ်ကျပြီးခြေထောက်နာနေတာချုံထဲမှာအော်နေလို့ဝင်ကောက်တာ´
'အဲ့တော့´
'အန်တီခဏခေါ်ထားပေး´
'အန်တီကြောင်မချစ်ဘူးကေ´
'ကြောင်လေးကခြေထောက်နာနေတာ၊ချစ်စရာလေးကြည့်ဦး´
အတင်းလိုရာခရီးရောက်ရန်ကြောင်ခြေထောက်နာနေတာကိုထည့်ထည့်ပြောနေသည်၊
'နေမကောင်းဘူးလားကေ´
'ကေနုာစေးရုံပါ၊ဘာမှဖြစ်ဘူးအေးဆေး´
'ကေ၊နုာစေးနေရင်အိမ်မှာနေလေ၊ဘာလို့အပြင်လျှောက်သွားနေတာလဲ၊´
'ကေသိတာပေါ့၊ဒါပေမဲ့အိမ်မှာမနေချင်လို့´
'ဘာလို့လဲ´
'ကေအိမ်မှာမနေချင်လို့လေ´
လည်သည်၊သူမမပြောချင်လျှင်မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာနေတတ်သည်၊
'ကဲ၊အထဲဝင်လာ´
'အန်တီတစ်ယောက်တည်းနေတာလား´
'အင်းထိုင်ချေ၊´
ကြောင်ခြေထောက်ကိုဆေးထည့်ရန်နရီထွေးလက်စွဲတော်ဆရာခိုကိုယူလာသည်၊ကလေးမရှိတော့ပြန်
'ကေ!ကေ!´
နေညက်ဖေးမီးဖိုချောင်ထဲကဘေစင်မှာမျက်နုာသစ်နေသည့်ကလေးမ၊ဖုန့်ကြောင့်ညစ်တစ်တစ်ဖြစ်နေသောမျက်နုာလေးဝင်သွားသည်၊
'မျက်နုာသစ်ချင်ရင်အန်တီကိုပြောလေ၊´
'ရပါတယ်၊ကေလုပ်တတ်တယ်၊ကေကလူကြီး´
'ဟုတ်ပါပြီ၊လာကြောင်လေးကကြောက်နေလောက်ပြီ´
ကေသွယ်လင်းနုင့်နရီထွေးကြောင်ကိုဆေးထည့်ပေးပြီးထိုင်လိုက်ကြသည်၊
'အန်တီသကြားလုံး´
'ဒီနေ့တော့မရဘူးကေ´
'ဘာလို့လဲ၊ကေနေတိုင်းဝယ်စားရနေတာကိုဈေးမဆစ်နဲ့နော်၊အန်တီ´
'မင်းဖျားချင်နေတယ်၊နုာတရှုံရှုံနဲ့အချိုတွေစားလိုက်ရင်မင်းချောင်းဆိုးလိမ့်မယ်၊နောင်နေ့မှစားဟုတ်ပြီလား´
'ကေကိုမချုပ်ချယ်ပါနဲ့နော်၊ကေကလူကြီးဖြစ်နေပြီ၊ဖျားရင်ပါရာစီတမော့သောက်ရတာသိတယ်´
'ကေအန်တီစကားနားမထောင်ရင်ကြောင်လေးကိုအန်တီခေါ်မထားဘူး´
'ဟွန်း....အင်းပါ´
ဆူလိုက်ရင်နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကရှေ့ကိုမသိမသာဆူထွက်လာတတ်သည်မှာကေရဲ့အလှတမျိုးပင်
'ကေသွယ်လင်း!´
ဘေးအိမ်ကအမေအိမ်ရှေ့ကနေအော်ခေါ်နေ၍သူမလေးပြေးထွက်သွားသည်၊
'ညည်းသူများအိမ်မှာဘာသွားလုပ်နေတာလဲ၊ကေ!´
'ကေဒီတိုင်းအန်တီနဲ့ဆော့နေတာ´
'မကြီးမငယ်၊ကေသွယ်လင်းရယ်လာစမ်းပါ´
နရီထွက်သွားကာခြံတံခါးလိုက်ဖွင့်ပေးသည်၊
'အားနာလိုက်တာရှင်၊သမီးကအဲ့လိုပဲစပ်စုတယ်ကလေးဆိုတော့လေ´
'ကေကလေးမဟုတ်ဘူး´
မိခင်ဖြစ်သူတိတ်တိ်နေစမ်းဟုပြောကာခေါင်းကိုခွက်ခနဲမြည်အောင်ခေါက်လိုက်သည်၊ကလေးမလေးငိုမဲ့မဲ့နင်အိမ်ထဲဝင်သွားသည်၊
နောက်ရက်ကျနရီအပြင်ထွက်လာသည်၊ဆေးရုံကသူငယ်ချင်းအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကိုအိမ်ပြောင်းသည်ကိုအကြောင်းမ
ကြားထား၍စိတ်ဆိုးနေပြီ၊ဒါကြောင့်ချော့သောမာအနေဖြင့်သွားရောက်ရသည်၊
'နရီစုတ်!ငါကိုမပြောဘူး၊လာတွေ့တော့လည်းဂျုတီချိန်အပြီးကြီး´
'ဟယ်နင်ကလည်းငါကနင်မအားမှာစိုးလို့လေ၊ဘာလဲနင်ချိန်းထားတာရှိလို့လား´
'ချိန်းထားရယ်တယ်တော့မဟုတ်ပါဘူး´
'ဘာလဲဆေးရုံအုပ်ကြီးရုံးခန်းနဲ့သွားမလိုလား၊မောင်အလင်းရောင်´
'ဟဲ့၊ပေါက်ကရမပြောနဲ့၊´
ဆေးကျောင်းတုန်းကအလင်းရောင်crushခဲ့တဲ့စီနီယာအကိုကအခုတော့သူ၏ဆေးရုံအုပ်ဖြစ်နေတာမို့ခဏခဏသွားချောင်းတတ်သည်၊ဒါကိုနရီကိုပြန်ပြန်ပြောပြတတ်၍သိနေသည်၊
ဆေးရုံကကန်တင်းမှာညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ထိုကလေးမကိုမြင်လိုက်တော့
'ဟဲ့နင်ခဏနေခဲ့ဦး၊´
'သြော်အေး´
ကလေးတွေဝတ်သောညအိပ်ဝတ်စုံလိုယုန်ပုံစံခေါင်းစွပ်လေးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တော့
'ကေ?´
'အန်တီ´
'ဒီလိုဘယ်လို....နေမကောင်းဘူးလား´
နရီလက်ဖျားလေးနဲ့ကေနဖူးကိုစမ်ူလိုက်သည်၊ပူကျစ်နေတာကြောင့်အလွန်ပင်ထိ်တ်လန့်စိုးရွံသွားသည်၊
'ကေ၊နေမကောင်းပဲဆေးခန်းလာတာလား´
'အင်း´
'ကေအခုဘာလာဝယ်တာလဲ´
အိတ်ကပ်ထဲအမြန်ထိုးထည့်နေတာကြောင့်နရီမင်္သကာဖြစ်မိသည်၊
'ကေ!အိတ်ကပ်ထဲကဘာတွေလဲ´
'ဘာမှဟုတ်ဘူး´
'ကေ...အန်တီကိုသကြားလုံးတွေပေး´
အိတ်ကပ်ထဲကသကြားလုံးတွေကိုလက်သေးသေးလေးနဲ့နှိုက်ကာထုတ်ပေးသည်၊
'တသ်လုံးကျန်သေးတယ်မလား၊ကေ´
'အန်တီကလည်းနော်´
'မေမေကော´
'ဆေးထိုးချင်ဘူး´
'ဆေးထိုးတာမနာပါဘူး၊ကေရဲ့´
'ကေသွယ်လင်း!´
ချက်ချင်းရောက်ချလာသည့်သူမမိခင်ကိုမြင်သည်နုင့်ကလေးမနရီနောက်တွင်ပုန်းနေသည်၊
'ညီမရယ်၊တောင်းပန်ပါတယ်ကွယ်၊ဒီကောင်မလေးကမလွယ်ဘူး၊သောက်ဆေးစာဆရာဝန်ရေးနေတုန်းပြေးထွက်သွားတာ´
'သြော်ရပါတယ်၊ကေကဆေးထိုးရမှာကြောက်ရင်အန်တီသူငယ်ချင်းကဆေးထိုးအရမ်းတော်တာ၊မနာအောင်ထိုးပေးလိမ့်မယ်နော်၊´
'ဟုတ်အန်တီ´
နရီလက်မောင်းကိုအတင်းဆုပ်ကိုင်ထားသည့်ဒီကလေးကိုသဘောကျနုစ်ခြိုက်နေသည်၊
'ကဲ၊သမီးနာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ´
'ကေသွယ်လင်းပါ´
'သမီးအခုဘယ်နုတန်းရှိပြီလဲ´
အာရုံလွဲကာအလင်းရောင်ဆေးထိုးရန်ပြင်နေသည်၊
'၁၀တန်းဖြေထားပါတယ်၊အန်တီ´
'အင်းပြောကေ´
'ကေကြောက်တယ်´
'မကြောက်ပါနဲ့၊ဟဲ့ပါအလင်းရောင်ကလေးကိုနာအောင်မလုပ်နဲ့နော်မယုတ်ရင်နင့်ကိုငါရိုက်မယ်´
'အေးပါဟ´
နရီအဖြစ်ကိုပါအလင်းရောင်ရယ်နေသည်၊
'သမီးကသကြားလုံးစားရတာကြိုက်တာလား´
'ဟုတ်´
'ဦးကချောကလက်ကြိုက်တယ်´
'သမီးလည်းကြိုက်တယ်၊ဖေကြီးသငေ်္ဘာကပြန်လာရင်ချောကလက်တွေအများကြီးစားရတယ်´
'ဟုတ်လား၊ပြီးသွာပါပြီဗျ´
'ဟင်....ပြီးပြီလား´
'အင်းပြီးသွားပြီ´
'နာလည်းနာဘူး´
'ဦးကမနာအောင်ထိုးတာလေ´
'တွေ့လားကေ၊မနာတော့ဘူးမလား´
'အင်း၊အန်တီဦးကိုမရိုက်နဲ့နော်၊ဦးကကေကိုနာအောင်လို့မလုပ်ဘူးသိလား´
´ဟုတ်လား၊ဟုတ်ပြီမရိုက်တော့ဘူးနော်၊ကေနေကောင်ူရင်အနတီသကြားလုံးတွေပြန်ပေးမယ်နော်´
'ဟုတ်´
ကေသွယ်လင်းတို့သားအမိပြန်သွားမှ
'နင်ကလေးထိန်းပြောင်းလုပ်နေတာလား၊နရီ´
'ဘယ်ကသာ´
'ကလေးမလေးကချစ်စရာလေးဟ၊တကယ်ကလေးလေးလိုပဲ၊ပြောလိုက်ရင်ကေကလေ၊ကေကလေနဲ့ငါသူနဲ့သိတာတစ်ပတ်လောင်ပဲရှိသေးတယ်၊တအားခင်နေပြီ´
'နင်ကလေးမုန့်ပေးကြိုက်တော့မယ်ပေါ့´
'ငါအဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူးဟ၊ခင်တာပါ´
'အလင်းရောင်!´
'ဗျာ!´
'ငါရုံးခန်းထဲလာခဲ့´
'ဟ...ဟုတ်´
'ဘာလား၊ဒဲ့ကြီးနော်´
'နင်ကလည်းတမျိုး၊နင်ပြန်တော့၊ငါလည်းသွားတော့မယ်´
နရီကိုနှုတ်ဆက်ကာအလင်းရောင်ရုံးခန်းထဲလိုက်သွားသည်၊
'မင်းတာဝန်ချိန်ဘာလုပ်နေလဲ´
'ဗျာ!´
'မင်းတာဝန်ချိန်မှာလူနာတစ်ယောက်အသည်းအသန်ဖြစ်တယ်လေ၊ပြီးတော့မင်းroundလှည့်တဲ့အနားမှာပဲ၊´
'အဲ့တာလေကျွန်တော်....´
'အရိုးအကြောဆရာဝန်သာရောက်မလာရင်လူနာသေသွားနိုင်တယ်၊မင်းသိလား!´
'ဒီမှာအဲ့အရိုးအကြောဆရာဝန်မှာကိုကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ပြေးခေါ်တာခင်ဗျားဘုမသိဘမသိနဲ့လာမအော်နဲ့၊ဂုဏ်ရှိန်ဝါ၊ကျုပ်အလုပ်ကျုပ်သိတယ်´
အသားဖြူဖြူလူကောင်ညက်တဲ့အလင်းရောင်ဒေါသဖြစ်ဖြစ်နုင့်ဂုဏ်ရှိန်ဝါကိုအော်လိုက်သည်၊အသားဖြူတော့ဒေါသကြောင့်မျက်နုာတခုလုံးနီရဲတွက်နေသည်၊
'sry´
'ဒါပဲလား၊ကျွန်တော်အိမ်ပြန်တော့မယ်´
'အင်း´