BEYAZ ÖLÜM

Sarılınca Anladım

Tam odaya doğru heyecanla yönelmişken bide ne göriyim iki tane uzun boylu ellerinde kağıtlarla polisler Ali'nin odasına giriyordu. Bir an duraksadım elim ayağım boşalmıştı gözlerim o an Yasin ile Ömer'i arıyordu. Doktor hanım acaba kardeşlerimi teslim mi edecekti polislere?
   Nefesim daralıyor kardeşlerimi kaybetmenin aklıma gelmesi bile benim içimi parçalıyordu. Rahatlamak ve derin bir nefes almak için penreyi açtığım da Yasin ile Ömer'i birbirleriyle aşağıda şakalaşırken gördüm. İçim biraz rahatlamıştı ama polisler hala içimde bir şüphe bırakmıştı.

  Doktor hanımında günahını almıştım. Ön yargılı olmamalıydım yada üşüyen bedenim bir süreliğine sıcak bir yer buldu bir rahatlık hissettiğim için nefsime mi yenilmiştim veya kardeşlerimi koruma iç güdüsüyle mi aklımdan geçirmiştim. Belki yüzüne karşı söyliyemem ama iyi insanlar kalpleriylede anlaşır. " Affet beni doktor abla."

 
  Kendi kendime içten,içten konuşuyor uzaklara dalan gözlerimi kendimden geçmiş halimden kapı çarpmasıyla irkildim biran. Polisler odadan çıkıyorlardı. Pencereden hemen Ömer'e bağırarak "Ömer'im Yasin abinide al hemen diğer taraftan yanıma gelin." Tamam dermiş gibi kafa sallıyordu bizim ufaklık.

  Kardeşlerim yanıma geldiğinde hem polislerin neden geldiğini öğrenmek için en önemliside Ali'me bana göre uzun bir süre sonra kavuşmanın heycanıyla elimizde ki hediye paketleriyle odaya doğru gidiyorduk. Kapıya yaklaştığımda kalbim yerinden fırlıcak gibiydi. Odanın kapısını açtığımda ise Ali'm yatağından hemen doğrulmuş yüksek ve ağlamaklı bir sesle "Abimmm" diye bağrıyordu. Ali'me hemen sarılmıştım ikimizin omzuda ıslanmıştı ağlamaktan.Özlemişim kardeşimi kokusunu özlemişim,sesini,o zeytin gibi gözlerini özlemişim. Sarılınca anladım ne kadar özlediği mi ?

Şükürler olsun bizi tekrar kavuşturana.......