Chapter 9

147 22 37
                                    

ඊයේ සෝල් ඉදන් ආපු ගමන් මහන්සියටත් එක්ක නිදාගත්ත නිසා මම අද නැගිටිද්දි හොදටම දවල් වෙලා. අද මට ලෙක්චර්ස් නැති නිසා මම යුනි යන්නෙත් නෑ. ඔන්නිත් මම නැගිටිනකොට ගිහිල්ලා.

මම එලියට යන්න ලෑස්ති වෙලා පහලට ගියේ කෑම කන්න. මම යනකොට ඔම්මයි අප්පයි දෙන්නත් කෑම කනවා.

ඔම්මා - හොදයි මේ ලමයා නැගිටින වෙලාව

මිනූ - ටිකක් නින්ද ගියා අනේ බනින්න එපා 😙

මම ඔම්මටයි අප්පටයි ඉස්සරහින් තිබුන පුටුවෙන් වාඩි වෙන ගමන් කිව්වා.

මිනූ - අප්පා මට දෙයක් ගැන අහන්න ඕනි

මම කන ගමන් අහනකොට අප්පයි ඔම්මයි මූනින් මූන බලාගත්තේ මම මේ විදිහට පිලිවෙලකට අහන දේවල් ගැන එයාලා හොදටම දන්න නිසා.

අප්පා - මොනා ගැනද

මිනූ - අර රීනා ගැන

මම ටිකක් හිමින් ඒක කියද්දි ඔම්මගෙයි අප්පගෙයි මූනුවල තිබුන හිනාව නම් නැති වෙලා ගියා.

ඔම්මා - ඒ ලමයා ගැන මොනාද මිනූ... අනික මම කියලා තියනවා ඔයාට මේ දේවල් ගැන හොයන් නැතුන් ඉන්න කියලා.

මිනූ - අනෙ ඔම්මා.. ඒ ලමයා පව් ඔම්මා. මම දන්නවා එයාට වැඩි කාලයක් නෑ කියලා. ඒකයි මම එයාව ඒ ටික කාලෙදි හරි සතුටින් තියන්න හදන්නේ

මම කන එකත් පැත්තකට දාලා කිව්වේ මට එවෙලේ හිතට දැනුන වදකාරී දෙයක් නිසා.

අප්පා - දැන් මොනාද දැනගන්න ඕන

මිනූ - එයාට තව හරියටම කොච්චර කාලයක් තියෙනවද.. එයාව බේරෙගන්න කරන්න කිසිම දෙයක් නැද්ද ඔයාලට??

මම එක දිගට අහගෙන යද්දි ඔම්මයි අප්පයි මූනින් මූන බලාගත්තා.

අප්පා - ඔයා දන්නවා මිනූ බේරගන්න පුලුවන් නම් අපි ඒ කෙනාව එයාගේ උපරිමය ජීවත් කරවන්න උදව් කරනවා මිසක් අත හරින් නෑ කියලා...

ඇත්ත.. ඔම්මයි අප්පයි ගොඩක් ඒ ලෙඩ්ඩු වෙනුවෙන් මහන්සි වෙනවා.. කොටින්ම කියනවා නම් එයාලා දෙන්නා මායි ඔන්නියි එක්ක ඉන්නවට වඩා එයාලගේ කාලේ ගෙවන්නේ ලෙඩ්ඩු වෙනුවෙන්.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Feb 10, 2022 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Love Me Too || JJKWhere stories live. Discover now