[T.I], czyli dziewczyna z przykrą przeszłością. Kiedy jej życie powoli wydaje się układać okazuje się że zostaje sprzedana przez swojego chłopaka, koreańskim handlarzom ludzi. Dziewczyna trafia do burdelu, gdzie następnie kupuje ją jeden z najbardzi...
Jak dobrze już wiecie (albo i nie) pracuję nad Try To Love Me 2 |Bang Chan| Nigdy nie myślałam że będę pisać drugą część. Ogólnie, nie myślałam że komuś może spodobać się to co piszę! Prawda jest taka, że w prawdziwym życiu jestem bohaterką drugoplanową. Jestem typem radosnej, zawsze uśmiechniętej przyjaciółki na którą zawsze można liczyć. Jednak czasem czuję że jestem w cieniu osób z ciekawszym życiem od mojego. Demony przeszłości, czasami zżerają mnie od środka. Nie musicie się, martwić. Jestem w dobrym środowisku, mam ludzi na których mogę liczyć. Niech nazwa "Depressio" was nie zmyli. Moim jedynym zmaganiem są zaburzenia lękowe.
Jednak dlaczego tu jestem? Opowiadanie, opowiadaniem. Chciałabym jednak przybliżyć wam proces pisania. Co, jak, z czym oraz dlaczego.
Doskonale pamiętam ten dzień. 10 Stycznia 2020 r. Właśnie tego dnia pojawił się pierwszy rozdział Try to Love Me |Lee Jong Suk| Zaczęłam pisać to opowiadanie, dla siebie. Po prostu. Nie obchodziły mnie wyświetlenia i gwiazdki. Muszę przyznać że byłam zauroczona (nie mylić z zakochana, to nie jest to samo uczucie) osobą jaką jest Lee Jong Suk. Jest on moim ulubionym aktorem i bardzo go doceniam! Szanuję go, za równo jako aktora, jak i człowieka.
Moje doświadczenie w miłości wynosi okrągłe zero.
Lee Jong Suk jakiego stworzyłam w tym opowiadaniu był wzorowany na Kim Gwang Il'u (postać grana przez Jong Suk'a w filmie V.I.P). Jak ktoś z was oglądał ten film, mógł się dopatrzeć kilka podobieństw. Cały plan polegał na stworzeniu psychopaty. Czy się udało? Oceńcie sami.
Ważną rzeczą do zaznaczenia jest to że relacja między głównymi bohaterami NIE JEST zdrową relacją. Powinnam to napisać wcześniej
"Why? Czemu? To chyba wie każdy?"
W prawdziwe, byłam bardzo młodą osobą, kiedy pobrałam Wattpad na telefon. Nie jestem głupia. Jest tu pełno młodych osób. Pełno fanfiction o toksycznych związkach które są idealizowane.
Wattpadowe związki od tych rzeczywistych, różnią się. Nie zapominajcie o tym.
Niektórzy mogliby zapytać mnie, ile tak właściwie miałam lat pisząc ten ff?
Napiszę tyle... Kojarzycie ten żart z Leksiem i czternastolatkami?
No właśnie.
Dodajcie teraz plus 2 lata i o to mój obecny wiek ;)
Jako szesnastolatka zastanawiam się co ja miałam w głowie pisząc to opowiadanie. Jednak niczego nie żałuję.
Fanfiction, nie jest idealne. Gdybym miała je pisać teraz, zapewne zmieniłabym mnóstwo rzeczy i rozwinęła wątek porwania.
Nie miałam konkretnego planu pisząc opowiadanie. Raczej płynęłam pod prąd. Wiecie jak wyglądała pierwsza okładka? Właśnie tak:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Pisanie o rzeczach, o których nie ma się zielonego pojęcia, stanowiło wyzwanie. Bo jak osoba bez doświadczenia w miłości mogła napisać erotyka? Miałam kilka zauroczeń w realnym życiu, ale nie były one istotne. Dwa razy natrafiłam na chłopaków których zauroczenia podchodziły pod obsesję. Jeden z nich był moim przyjacielem, z którym byliśmy jak papużki nierozłączki. Na początku naszej znajomości darzyłam go pewnym uczuciem. Było to zauroczenie, które szybko minęło. Po kilku miesiącach okazało się że on też mnie polubił i chciał abyśmy byli razem. Jednak ja już nic nie czułam i odmówiłam. Wtedy zaczął się ten cały koszmar. Wypisywał do mnie codziennie, kazał mi wybierać albo będę z nim, albo to koniec naszej przyjaźni. Nie chciałam stracić przyjaciela. To było moje pierwsze doświadczenie toksycznej miłości.
Syndrom Sztokholmski. Tak mogłabym określić stan w którym znalazła się główna bohaterka. Lee Jong Suk też nie wiedział czym jest miłość. Wychowywał się w domu gdzie tej miłości nie było. Nie chcę usprawiedliwiać tej postaci, ale to toksyczne środowisko wpłynęło na to jakim człowiekiem się stał.
Wyzwaniem było również pisanie o środowisku przestępczym. Bo przecież nie wiem jak faktycznie tam jest! Nie mam doświadczenia ( i wolę nie mieć) z takim środowiskiem. Zagadki kryminalne są jednym z wielu moich zainteresowań. Moja wyobraźnia też mnie nie zawiodła.
Try To Love Me |Lee Jong Suk| Rozdział 4
W tym rozdziale dochodzi do sceny 18+ bez zgody jednej osoby. Nie opisywałam tego, nie mając jakiejś konkretnej przyczyny. Wiele osób jednak chciało abym opisała tą scenę szczegółowo. Szczerze? Wacham się. Gwałt to jest realny problem. Nie chciałabym aby był on w moim ff, romantyzowany. Napisanie tak emocjonalnej sceny to wyzwanie. Mogłabym się podjąć próby napisania tego, ale nie jestem pewna czy aby na pewno było to okey. Dajcie znać, co o tym sądzicie?
Cieszę się, że mogłam tutaj przelać swoje przemyślenia. Tego typu rozdział, również pojawi się na końcu w Try To Love Me |Bang Chan|
Mogłabym na tym zakończyć, pisanie moich mądrości, ale mam jedno istotne pytanie...
Co sprawiło że chcieliście przeczytać to opowiadanie?
Jestem tego ciekawa.
~ Depressio
Ps. KOCHAM KOMENTARZE POD TYM FF I TO DOSŁOWNIE 🤣
Chciałabym jeszcze zaprosić was na mojego tt depressio_.and._caffe, staram się tam wstawiać w miarę ciekawe rzeczy ,•.•,
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
