don't cry | taekook

Sahiden.

Selaaam,Tolga geldi.

Biraz hüzünlü olacak bu fic arkadaşlar..

Taehyung'un,günden güne bittiğini göreceğiz.İyleşecek tabi,ama çok zaman alacak.

Ve,her bölümde bir şarkı olacak,ve genelde Buray'ın şarkıları olacak.

Bu bölümde,Buray-Sahiden.Şarkıyı açarak okumanızı tavsiye ederim.
Çok uzattım,iyi okumalar<31.

----

|Taehyung|

"Miniğim,ben geldim!Davetiyeler hazır,üstünde bizim resmimiz var,tam istediğimiz gibi!"

Koliyi girişte bulunan küçük pufa bırakıp,ceketimi çıkardım.Ama Jeongguk'um hala ses çıkarmamıştı.
İlk salona baktım,orada yoktu.
Muhtemelen yatağımızda uyuya kalmıştı.

Koliden aldığım davetiye ile yatak odamıza,yüzümde oluşturduğum belli belirsiz güzel bir gülümseme ile girdim.

Fakat,karşılaştığım bir boşluk oldu.
Sürgülü dolabın kapağı açıktı,ve Jeongguk'a ait olan tarafta hiç eşya yoktu.Sanki kapak,bilerek açık bırakılmış gibiydi."Ben gittim"
diyordu.

Ve dolap açık olduğu için başka bir şeye ihitmal verme durumum ortadan kalkmıştı.Yatağın tam ortasına bırakılmış not bunu sonuna kadar kanıtlıyordu zaten.

Gözümden akan yaşlar ile,parmağının ucu ile tuttuğum düğün davetiyemiz yere düştü.Gücümün son damlalarındaydım artık,bacakları hissetmiyordum.Zar zor kendimi yatağımıza atmıştım.Derin bir nefes aldım ve görüş alanımı daraltan göz yaşlarımı temizledim.

Korkak bir tavırla,yanımda duran beyazkağıda uzandım.Ellerim titriyordu.Ama beni titreten şey içinde bulunan şeyin gerçekliğiydi.
Belki de sadece eşyalarını yeni evimize taşımıştı,ve bu not ile bana ufak bir şaka yapacaktı.Kendi kendimi kandırmıştım.

Kağıdı açana kadar.

Sahiden,sevmemiş beni meğerse.

Ama nota,üzgünüm aşkım diye başlayınca;iki dakikalık rüyadan hemen uyanmıştım.

"Üzgünüm aşkım.Bunu sana
yaşattığım için çok üzgünüm.Fakat zannetiğinin aksine,ben bana gelen teklifi aklımdan çabuk silemedim.
Ben öğretmen olarak kalmak istemiyorum.Bir idealim var.
Biliyorsun,öğretmenlik okumadım aslında.İş bulamadığım için bu mesleği,yaptım,asla hedefim bu değildi.Evet nefret etmiyordum işimden ama,asıl mesleğim bana cazip geldi her zaman.Şimdi,
İngiltere'de,en iyi yerde tercüman olacağım.Senin ülkeni çok sevdiğini,bırakmak istemediğini,
mesleğini çok sevdiğini biliyorum.

Benimle gelsen bile,burada kolay iş bulamazsın,ve uzaktan ilişki yürütemeyiz.Gerçekten çok özür dilerim.Kariyerim herşeyden önce geldi.Kendine iyi bak,seni çok seviyorum,hala sana çok aşığım.
Hep mutlu ol olur mu?Gidiyorum,
ve dönmeyeceğim.Beni sakın aramaya çalışma,ait olduğum yere,işimi yapmaya gidiyorum."

Notu buruşturup bir kenara attım sinirle,göz yaşlarım daha çok akıyordu artık.Benim ait olduğum yer,senin yerindi.Sen bana ait değilmişsin.

Bilmeden,geçmişim hayatından.

Bir iz bırakmadan,bir söz
bırakmadan.

İşimi tamamen bahane ediyordu.
Onunla her yere giderdim.Fakat sonunda dönmek isteyeceğim için,sırf o iş teklifi için beni,bırakıp gitmişti.
Ben onunla herşeye razı olurdum,en sevmediğim işi yapardım,kuru ekmek yerdim ama onu asla bırakmazdım.