don't cry | taekook

Kayıp.

PÜÜĞ YENİ BÖLÜM geldii

şarkıyı açıp,okuyun>3

●●●●●

|Taehyung|

Yorucu ama güzel bir gün geçmişti benim için.Uzun süre ardından,
Jeongguk'un yanında uzun bir sure bulunmak bana iyi gelmişti ve ben bu histen nefret ediyordum.Sürekli arkadaşının çocuğuyla ilgilenmesi,
Jimin'den önce Rain'e koşması içimi ısıtmıştı.

Hazin bir siyaha,boyandı bulutlar
İkimize ağlar,bu nazlı yağmurlar

Pişman olduğunu hissediyordum fakat,artık onunla alakalı hiç bir şey beni ilgilendirmiyordu.Göğsümde koca bir acı bıraktı,çok derindi boşluğunun yeri.Benim değil kalbimin yarısı sökmek,tamamını çöpe atsan fayda etmezdi artık.
Pişman olmak için çok geç kalmıştı.

Ağlarken kendine vurduğunu duyup,
yanına gidememek zulümdü.Elim varmıyordu,çok özlemiştim aslında.
Aklım dur diyordu bana.Eğer aynısı yaşasa sağ kalmazsın diyordu.Neler olduğunu unutturmuyordu bana,
geceler boyunca gözüme uyku girmediğini,hatırla diyordu.

"Günaydın."

Umudum azaldı, geçiyor zamanlar
Ayrılık efendi,kulu biz aşıklar

Gözümü daldığım yerden kaldırıp,
sade güzelliğiyle beni kalbimden vuran Jeon'uma baktım.Göz altları muhtemelen ağlamaktan şişmişti.O an oralara öpücük kondurarak iyileştirmek istedim.

"Günaydın. "

dedim bende,aynı ses tonunda. Elleriyle oynayarak yanıma doğru geldi.Avuç içlerini oyalayıp duruyordu.

"Biz gidebilir miyiz?Güvenli mi artık evimiz?"

Ayağa kalkıp,yanına doğru ilerledim.
Avuç içine bastırdığı tırnaklarını ellerinden ayırdım.Uzun zaman sonra tatlı ellerine değmek kalbimi hızlandırıyor olsa da o an umursamadım.Hemen yanından geçip,masada duran telefonu aldım.

"Oynama ellerinle,ayrıca abime arayıp soracağım.Bekle biraz."

Ellerin avcumda soldu;
Yaralı bir ürkek kuştu.

Kafasını sallayarak onayladı beni,
gözümü ekrana çevirip abimin numarasını tuşlayıp telefonu kulağıma götürdüm.Bir kaç saniye sonra açtı hyungum.Bana tutuklanan adamım,evin tesisatına zarar vererek kaçtığını söyleyerek beklememizide ekledi.Aramayı kapatıp,beni mazlum bir şekilde bekleyen Jeongguk'a döndüm.

"Adam kaçmış,Yoongi hyung şimdilik dursunlar dedi."

Minik bir mırıltı ile hiç bir şey demeden kaldığı odaya doğru
ilerledi.Onunla böyle olmak kalbimi
kırk yerinden bıçaklasa da geçmişte yaşadıklarımı hatırlayıp susuyordum.
Aynı evde kalmak zor olacaktı ama canları bundan çok daha kıymetliydi.
Arkasından öylece bakakalmıştım,
bende etkisi zerre azalmamıştı.

Biten bir aşktan çırpınıp uçtu.

Telefonu koltuğa fırlattım,tam yanına oturdum.Elimi enseme attım,
sakinleşmek için derin bir nefes aldım.Tam gözümü yere dikmişken,
görüş açıma minik eller girmişti.
Ellerime uzandı ve gülümseyerek parmaklarımla oynamaya başladı Rain.

"Günaydın güzel oğlan."dedim,
kucağıma alarak."Sen nasıl geldin bakalım buraya?Emekleyerek mi?"

Başını hiç bir şey demeden omzuna yaslayıvetmişti.Bu tatlı bebek bana inanılmaz bir huzur veriyordu nedense.Tam uykuya dalıyorken,
Jeongguk'u Rain'i aramaya başlamasıyla uyandı.