don't cry | taekook

oflaya oflaya

çok erken yb attım gene😙👍

NEYSE İYİ OKUMALAR BB ÖPTÜM

bizde geri vites yok gerekirse ileriden döneriz 😎

•••••

|Taehyung|

Dediği kalbime inmişti o an.Beynimin içinde yankılanıp durmuştu o söz.
"Rain bizim oğlumuz."Madem bizim oğlumuzdu,neden dönüp açıklama yapmamıştı?Herşeye rağmen onu affedeceğimi biliyordu.B'uydum ben,
ona hala deli gibi aşık olan aptalın tekiydim,benden hep beklenildiği gibiydim.

Senden sonra beni, bir tek geceler anladı

Bir de sigaramın, boynu bükük dumanı

Ceylan gözleri korkuyla bakıyordu,hiç bir şey demeden koşarak Rain'in yanına gittim.Suratını dikkatlice inceledim,benim ben olan yerlerimde onunda beni vardı.Dudağında, burnunda ve gözünde.Milimi milimine aynı yerdeydi.Ellerim titriyordu,minik elleriyle,tek parmağımı sıkıca tutmuştu uzattığım gibi.Ufak bir öpücük kondurdum hemen.

"Geleceğim bebeğim,appanla konuşmamız gereken çok şey var sanırım."

Odasından çıktığımda,zaten Jeongguk beni kapının önünde bekliyordu. Çocuğumun diğer babasıydı ve gene
de kalbini kırmak istemiyordum.

"Dışarıda konuşalım."dedim,çıkışa doğru ilerlerken.O da beni arkamdan takip etti.

Hastanenin önü çok kalabalık değildi,
bu sebepten dolayı hemen durup cebimden sigaramı çıkarmıştım.Biraz rahatlamak istiyordum.Muhtelemen başladığımı bilmediği için şaşırmıştı içtiğime.Bunlar önemsiz detaydı,tek önemli olan şey oğlumuzdu.

"Benden bunu nasıl saklarsın Jeongguk?Bir oğlum olduğunu benden nasıl gizlersin?Onu benden habersiz nasıl doğurursun?Sana inanmıyorum,herşeyi beklerdim ama bu kadarını beklemezdim."

Harbiden bu kadarını beklemezdim ondan.Kafasını eğmiş,ağlıyordu sadece.Diyeceği hiç bir şey yoktu tabi,
bunca şeyin üstüne ne denirdi ki?

"Taehyung,Londra'ya gittikten 15 gün sonra öğrendim hamile olduğumu.
Sen benden nefret ederken,nasıl söylerdim bunu?"

Senden sonra beni, bir tek geceler anladı

Bir de sigaramın,boynu bükük dumanı

Sigaradan bir nefes daha alıp,sinirle dumanını dışarı verdim.Gerçekten tepemin tası atmıştı.

"Benim senden nefret edemeyeceğimi,
en sonunda sana geleceğimi adın gibi biliyordun Jeongguk!Şimdi daha iyi mi oldu?Baksana halimize,kendinden iyice nefret ettirdin."

Gözyaşları boncuk gözlerinden benim laflarım ile daha çok akmıştı.Onu ağlatmak hiç isteyeceğim bir şey değildi ama beni buna zorlamıştı.
Gidişiyle,çocuğumuzu saklamasıyla,
üstüne bunu için defalarca yalan söylemesi ile.

"Böyle söyleme lütfen,biliyorum yaptığım affedilmez ama oğlumuz hasta.Şu an ona iyi gelmemiz gerekiyor."

Dediği kelime kalbime dokunmuştu o an.Bir anlığına herşeyi kenara atıp,
kalbimin en derinine dokunmuştu.

Oğlumuz.

"Oğlumuz olduğu şimdi mi aklına geldi Jeongguk?Tanrı aşkına tek başına orada nasıl doğum yaptın?Hiç bilmediğin,kimseyi tanımadığın bir ülke.Üstelik çalışmaya gittin ama seni işe almamışlar bile.Ne içtin ne yedin?Delireceğim yakında."