លោកផាកបើកឡានចេញដោយខ្លួនអែង មានភរិយាអង្គុយនៅក្បែរ ចំណែកខាងក្រោយជីមីនអ្នកអង្គុយ។ គាត់ថាទៅគឺទៅហើយ ទៅអោយវាដឹងស៎ខ្មៅម្ដងមើល យីហី ឃើញកូនគេស្អាតបន្ដិចមិនបានទេឬយ៉ាងមិច?អាងតែចាប់មែន អាក្រក់ណាស់។
<<ប៉ាត្រឡប់ទៅវិញទៅ យើងមិនបាច់ទៅទេ ណាប៉ាណា>>
<<កូនអាសម្លាញ់មិត្តភក្ដិប៉ាវាហ៑ានលូកថ្លើមប្រម៉ាត់ប៉ា ប៉ាមិនព្រម ប៉ាទៅរករឿងវា កូនស្ងាត់ទៅ ហើយអង្គុយនៅអោយស្ងៀម>>លោកផាកឆ្លើយទាំងខឹង។
<<តែគេមិនបានខុសទេប៉ា>>
<<ថី?>>
<<ខ្ញុំស្រវឹងចូលខុសបន្ទប់ដោយខ្លួនអែង>>ជីមីននិយាយ អោនមុខជ្រប់...ងាប់ហើយ..ស្រវឹងរហូតដល់មើលលេខបន្ទប់ខុស។ ហេងវិន ជួបប្រុសសង្ហារ បើប៉ះតាកាប៉ោង ចប់និងចប់។
<<វានៅខុសដដែល បើមនុស្សល្អមិនបានគិតអី គេអូសកូនចេញក្រៅបាត់ហើយ មិនអោយនៅសាសងទេ កុំឆោតពេក>>លោកផាកស្ដីអោយ ហុឺស...មនុស្សខុសគឺនៅតែខុស ចាំមើលគាត់លេង និងលេងៗ អោយចាស់ដៃម្ដង ម្យ៉ាងទៀត សងការឈឺចាប់ ប៉ាស៑ូហ្គាទាត់របស់សំខាន់គាត់ កាលសម័យនៅក្មេង គាត់និងសងសឹកសម័យកូនវិញម្ដង ចាំមើល...
<<តែប៉ា...>>
<<ជីមីនស្ងាត់ទៅកូន ចាំប៉ាកូនរាយមុខចាប់ការ>>អ្នកស្រីលូ ងាកមុខមកនិយាយជាមួយកូនប្រុស ហើយងាកទៅមុខវិញ អង្គុយគិតថាត្រូវធ្វើយ៉ាងមិចបន្ដ។
ងឺត!!!
សម្លេងជាន់ហ្វ្រាំងឮខ្លាំងៗ អូសចង់កន្លះម៉ែត្រ មកឈប់នៅភូមគ្រិះដូរ៉ារៀ ដោយស្នាដៃលោកផាកនិងហើយ ឃើញចាស់ៗចិងទេ តែកុំចង់ហក់ជាមួយ សេរីជើងចាស់ប៉ែនរ៉នអាវ៉ា។
លោកផាក សម្លឹងមើលទៅភូមិគ្រិះធំស្គឹមស្គៃ ញញឹមចុងមាត់ រួចចុចសុីផ្លេ ទីតៗ មិនខ្ចីដកដៃ ដើម្បីអោយគេបើករបងអោយ គាត់ចូល។
<<យូ៑សុី ទៅមើលបន្ដិចទៅ ថាអ្នកណាគេមក>>អ្នកស្រីជិនដែលអង្គុយអានកាសែតក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ ពេលឮសម្លេងនៅខាងក្រៅ ក៏បញ្ជាអ្នកបម្រើក្បែរដៃ អោយទៅមើល។
<<ចាស អ្នកស្រី>>យូសុីក្រោកឈរ រួចរហ័សរត់ចេញទៅក្រៅ បើកទ្វារបងអោយ។
ទ្វាមិនទាន់និងបើកផុតស្រួលបួលផង លោកផាកបើកឡានចូលភ្លាម ធ្វើអោយយូសុីចំហរមាត់ ហួសចិត្ត ប្រញាប់អីក៏ប្រញាប់យ៉ាងនេះលោកព្រះ។
លោកផាក បើកឡានមកឈប់នៅមុខទ្វាធំ ហើយចុះពីឡាន ក្រឡេកមើលប្រពន្ធម្ចាស់ផ្ទះបន្ដិច ទើបដើរទៅបើកទ្វាអោយប្រពន្ធគាត់។
<<ចុះមកកូន>>លោកផាក បើកទ្វាខាងជីមីនម្ដង ហៅអោយចេញក្រៅ តែជីមីនក្រវីក្បាល។
<<មិនចុះទេប៉ា>>
<<ខ្លាចខ្លាចាប់សុីឬយ៉ាងមិច ឆាប់ចុះមក>>
<<អត់ទេ>>ជីមីនក្រវីក្បាលតត៉ាត់។
<<ចុះមក.....>>លោកផាក ទាញដៃអោយចុះ។
ជីមីនធ្វើមុខជូក្រុញ ក្រោកចេញតិចៗ ចុះពីលើឡាន ដើរអូសជើង តាមពីក្រោយ ព្រោះឈឺចង្កេះនិងប្រលោះជើង។
<<អាមីននៅអត់>>លោកផាកសួ អ្នកស្រីជីន។
<<នៅខាងក្នុង អញ្ជើញមកមានការអីមែនទេ>>
<<មានការ>>
<<អញ្ចើញចូលខាងក្នុង>>
លោកផាកងក់ក្បាល រួចដើរចូលខាងក្នុង តាមពីក្រោយម្ចាស់ភូមិគ្រិះ និងពេលដើរទៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ ក៏ឃើញសម្លាញ់អង្គុយអានសៀវភៅនៅទីនោះ។
<<ខ្យល់អីបក់មកអោយអែង បើងមកដល់ទីនេះ>>លោកមីនដាក់សៀវភៅចុះពីដៃ និងដោះវែនតាជាបន្ទាប់ ដាក់ពីលើសៀវភៅ និយាយដៀមដាមលោកផាកចំៗ។
<<ខ្យល់កូនប្រុសអែង>>លោកផាកនិយាយ ដាក់ខ្លួនអង្គុយនៅសាឡុង ម្ចាស់ផ្ទះគេមិនហៅក៏អង្គុយដែល។
<<ទើបដឹងថាកូនយើងមានខ្យល់>>
<<យើងក៏ទើបតែដឹងថាកូនអែងជាមនុស្សពាល>>
<<ស្អី កូនយើងពាលអីគេ>>លោកមីនចងចិញ្ចើម មិនយល់ពីមិត្តសម្លាញ់និយាយសូម្បីតែបន្ដិច។
<<កូនអែងវាអត់សីលធម៍ លូកលាន់ជីមីន កូនប្រុសយើង យ៉ាងមិចច្បាស់ត្រចៀកទេ>>
លោកមីនឆ្ងល់លើសដើម ទើបរេខ្លួនបន្ដិច សម្លឹងមើលទៅជីមីន ដែលអង្គុយបៀតនិងម្ដាយ។
<<កូនអែងតូចមួយនិង អាយុមិនទាន់18ផង កុំចេះតែមកប្រូ>>លោកមីនពេបមាត់មិនជឿ កូនគាត់ស្ដេចត្រឹមត្រូវហើយ មេចនិងអាចទៅលូកលាន់ក្មេងដូចជីមីនបានទៅ។
<<ចុះអែងមិនមើលសភាពកូនយើងទេ?>>
<<ពិបាកយល់>>
<<និងហើយកូនអែងអ្នកបង្ក បើមិនជឿសួរកូនយើងទៅ>>
<<ពិតមែនទេ ជីមីន>>លោកមីន ងាកមុខសួរជីមីន ព្រោះគាត់មិនសូវជឿប៉ុន្មាន។
<<បា..បាទ...>>ទម្រាំតែគ្រលាស់អណ្ដាតឆ្លើយចេញ ប្រើពេលឡើងយូ ព្រោះខ្មាសអៀន។
<<ឃើញទេ...>>
<<ចុះអោយយើងធ្វើយ៉ាងមិចអីឡូវ បើវាជ្រុលជាកើតរឿងទៅហើយ>>
<<ទទួលខុសត្រូវទៅ>>
<<តែកូនយើងមានអ្នកស្រឡាញ់ហើយ>>លោកមីននិយាយ រឿងសម្រេចចិត្តគាត់មិនហ៑ាន សំខាន់លើស៑ូហ្គា ថាគេព្រមឬក៏អត់ មិនមែនគាត់ហ៑ាននិយាយ អឺអើអ្វីតែខ្លួនអែងបានទេ។
<<មិនដឹងទេ បើមិនទទួលខុសត្រូវស្រេចតែអែង ប៉ុន្តែយើងនិងផ្ដឹង ពីបទរំលោភបំពាន និងថែមមួយច្បាប់ទៀត គឺរំលោភក្មេងទាំងដែលមិនគ្រប់អាយុពេញវ័យ សាកគិតមើលទៅ>> ថាធ្វើគឺធ្វើ និយាយហើយតើថាមិនអោយកូនគាត់ខូចខាតទទេៗនោះឡើយ នេះរាប់ចាប់ទុកថាមិត្តភក្ដិទើបលើកទោស បើគេមិនគិតចង់ទទួលហើយ គាត់ក៏សម្រេចទៅតាមផ្លូវច្បាប់ដែល។
<<អូនខលហៅកូនមក>>លោកមីនងាកទៅនិយាយជាមួយភរិយា និងបែរមកវិញ ចំណែកអ្នកស្រីជីនក៏ក្រោកដើរចេញពីបន្ទប់ខលទៅហៅកូនប្រុស អោយមកដោះស្រាយ។
(ហាឡូម៉ាក់)
<<សូហ្គា កូននៅទីណា>>
(នៅក្រុមហ៑ុន មានអ្វីមែនទេ)
<<មកផ្ទះអីឡូវនេះមកកូន លោកផាកគាត់មកលេង>>
(លោកផាក?)សូហ្គាសួរ ឮឈ្មោះហើយ ស្រាប់តែនឹកឃើញដល់ជីមីនភ្លាម។
<<កើតមានរឿងធំ ស្រូតៗមកកូន>>
(បាទ ខ្ញុំនិងទៅអីឡូវនេះ)
អ្នកស្រីដាក់ទូរស័ព្ទចុះ ដោយចិត្តកង្វល់ ខ្វល់ខ្វាយ បើសិនជាសូហ្គាមិនទទួលខុសត្រូវ គឺស្មើនិងចប់ ព្រោះច្បាប់ទោសរំលោភបំពានផ្លូវភេទ មិនមែនធម្មតា ស្មើរនិងជាប់គុកច្រើនឆ្នាំ ឬអាចមួយជីវីតក៏ថាបាន។
<<នឹកឃើញអី បានទៅធ្វើបាបកូនគេ>>គាត់រអ៑ូ តែក៏មិនឆ្ងល់ច្រើន ព្រោះជីមីនស្អាតសឹងទៅស្លាប់ហើយ។
គាត់ឈរនៅខាងក្រៅមួយសន្ទុះ ទើបដើរចូលទៅខាងក្នុងវិញ និងដាក់ខ្លួនអង្គុយជិតស្វាមី។
<<យ៉ាងមិចហើយ មកឬអត់>>
<<មកដល់អីឡូវហើយ>>
លោកមីនងក់ក្បាល អង្គុយនិយាយសម្របសម្រួលគ្នាមួយសន្ទុះ ទើបសូហ្គាមកដល់ និងចូលមកអង្គុយនៅសាឡុងម្ខាងទៀត សម្លឹងមើលទៅជីមីនមិនដាក់ភ្នែក។
<<មានរឿងអីលោកប៉ា>>គេដកក្រសែភ្នែកចេញ និយាយជាមួយលោកមីន។
<<រឿងកូននិងហើយ>>
<<មែនហើយ លោកផាក ចង់អោយអែង ទទួលខុសត្រូវជីមីន ដែលអែងបំផ្លាយកិត្ដិយសយប់មិញ>>
សូហ្គាងាកទៅមើលមុខលោកផាក គាំងទ្រឹងបន្ដិច ទទួលខុសត្រូវឬ?មិចនិងអាចទៅ។
<<គិតយ៉ាងមិច>>លោកផាកសួរ ពេបមាត់ មិនជឿថាអាកំលោះសង្ហារនេះ ទទួលខុសត្រូវទេ។
<<ចង់អោយខ្ញុំទទួលខុសត្រូវដោយអ្វី?>>
<<រៀបការ>>
<<ចុះបើខ្ញុំថាមិនព្រម>>
លោកផាកជ្រឹមភ្នែក ប៉ាន់ស្មានខាងក្នុងចិត្ត ប្រុសកំលោះមិនត្រូវ។
<<ប៉ាបានហើយ...>>ជីមីនកេះដៃលោកផាក បើខាងនោះគេបដិសេដទៅហើយ យើងនៅធ្វើអញ្ចឹងធ្វើអីទៀត។
<<ស្ងាត់ទៅកូន....>>គាត់ងាកទៅនិយាយជាមួយជីមីន រួចងាកមកមើលសូហ្គាទៀត ចំណែកអ្នកផ្សេងស្ងាត់ជ្រៀម។
<<បើអែងមិនព្រម ក៏មិនអី តែយើងប្រាប់អោយហើយ កុំថាយើងចិត្តអាក្រក់ ព្រោះយើងនិងដាក់ពាក្យផ្ដឹងទៅតុលាការអោយកាត់ទោសអែង តាមផ្លូវច្បាប់ នឹកឃើញថាអ្នកស្គាល់គ្នា ទើបមកប្រាប់>>
<<អីយ៉ា...គ្នាអែងតើ សម្រួលៗគ្នាទៅ>>លោកមីននិយាយកាត់ គួរយល់ បើរឿងនេះលេចទៅដល់តុលាការ ដំណឹងក៏បានបែកខ្ចាយ លទ្ធផលបានសុតតែអាក្រក់ទាំងសងខាង ក្រៅពីស៊ូហ្គាជាប់ទោសហើយ ក្រុមហ៑ុនក៏រលំ ដែល គាត់ស្មានថាបែបនិង ព្រោះគ្មានអ្នកណាមកចូលហ៑ុនជាមួយ ក្រុមហ៑ុនឈ្អុយឈ្មោះឡើង។ ចំណែកខាងលោកផាក ក៏ដូចគ្នាដែល ជីមីននិងត្រូវគេរើសអើង មើលងាយកិត្ដិយសមិនខាន គ្រួសារត្រូវខូចកេរ្ដិ៍ឈ្មោះ តែទឹកចិត្តឪពុក ទោះយ៉ាងណា អោយតែកូនមានក្ដីសុខ មិនត្រូវគេបៀតបៀនទៀត គាត់សុខចិត្តធ្វើបែបនេះ។
<<សម្រួលយ៉ាងមិច បើកូនអែងមិនព្រមផង>>
<<សូហ្គាកូន....>>អ្នកស្រីជិន ហៅកូនប្រុសតិចៗ ចង់អោយគេនិយាយអ្វីខ្លះ មិនមែនស្ងៀមស្ងាត់អញ្ចឹងទេ វាមិនមែនជាទំនួសចិត្តសមជាកូនប្រុស។
<<កូនពូ អាយុតែ17ឆ្នាំ ចំណែកខ្ញុំអាយុ28ឆ្នាំ មិនសមគ្នាទេ ម្យ៉ាងទៀត ជីមីនមិនទាន់ចេះគិតអ្វី ខ្ញុំមិនអាចទទួលយកបាន>>ស៊ូហ្គាស្រដីឡើង ទេ...បើថាជីមីនអាចចូល20ឆ្នាំអីទៅ គេអាចគិតបានខ្លះៗ តែជីមីនក្មេងពេក រៀនមិនទាន់ចប់វិឡាល័យផង អោយរៀបការជាមួយគេ ជាអ្នកធុរះកិច្ចធំ ស្លាប់មិនខាន.....គេត្រូវការអ្នកដែលពូកែ និងចាំនៅក្បែរគ្នា មិនមែនក្មេងល្អិត មិនទាន់បាត់ក្លិនទឹកដោះ ហើយយកមកអោយរត់លេងក្នុងផ្ទះតើមែនទេ?មិនយកទេ។
<<ចុះអាពេលប្រព្រឹត្តនិងមិនគិតផង ថាក្មេងឬមិនក្មេង>>លោកផាកចាប់ផ្ដើមសម្លេងធំ ក្ដៅតើបើនិយាយអញ្ចឹង ថាកូនគាត់សុតតែក្មេង មិនអាចយកបាន ហុឺស...ជ្រេញត្រចៀក។
<<អុឺណា...ទុកពេលអោយខ្លះមក ណាមួយកូនយើងវាមានអ្នកចាប់ចិត្តហើយ បើអោយគិតភ្លាមៗ គិតមិនចេញ អញ្ចេះទៅ បើអែងមិនទុកចិត្ត អាចយកមេធីវីមកធ្វើសាក្សីសិនក៏បាន ពេលបានចម្លើយ សឹមដំណើរការ តាមច្បាប់>>
<<យើងទុកពេលអោយមួយយប់>>លោកផាកនិយាយមឺនម៉ាត់ ទឹកមុខមាំ គាត់មិនអធ្យាស្រ័យអោយទេទៀតទេ បើមួយយប់និងគិតមិនចេញក៏ហីទៅ។
<<អញ្ចឹងក៏បាន>>លោកមីនងក់ក្បាល ចំណែកស៊ូហ្គាស្ងាត់ជ្រាប ហាក់ដូចកំពុងគិតអ្វី។
<<តោះយើងទៅវិញ>>លោកផាកក្រោកឈរ ហើយចាប់ដៃកូនប្រុស ប្រុងដើរចេញទៅវិញ តែចង់និយាយពាក្យមួយឃ្លាទៀត ទើបបែរមកវិញ<<ហើយអែង ត្រៀមដេកគុក បើសិនជាមើលរំលងកូនយើង>>គាត់និយាយហើយ ក៏ដើរចេញទៅវិញ ជាមួយគ្រួសារ ឡើងឡានត្រឡប់ទៅផ្ទះ។
<<អែងចាប់កូនគេមែនហេស>>ក្រោយពេលលោកផាកចេញទៅផុស លោកមីនក៏សួកូនប្រុស ត្បិតថាដឹងពីចម្លើយពីអ្នកខាងនោះហើយ តែចង់ឮពីមាត់កូនដោយផ្ទាល់ម្ដងទៀត។
<<បាទ...>>សូហ្គាឆ្លើយខ្សាវៗ ដាក់ខ្លួនបង្អែកនិងសាឡុង ជ្រោងសក់ អោយខូចផ្លីខ្ចីច<<គេចូលចំពេលខ្ញុំត្រូវថ្នាំសម្រើប ថែមទាំងស្រវឹងទៀត>>
<<មានន័យថាអែងមិនបានតាំងចិត្ត>>លោកមីនចងចិញ្ចើមសួរ។
សូហ្គាស្ងាត់មួយសន្ទុះ ទើបខ្ជាក់សំដីចេញ។
<<ខ្ញុំតាំងចិត្ត>> គេនិយាយ ព្រោះអាពេលអស់ជាតិថ្នាំហើយនិង គេនៅតែបន្ដធ្វើទៀត ធ្វើទាល់តែអស់កម្លាំងទាំងខ្លួនអែងដែល ទើបឈប់ បើប្រាប់ថាមិនបានតាំងចិត្ត វាមិនកើត កុហកគេបាន តែកុហកខ្លួនអែងមិនបានទេ។
<<ចុះមិចមិនរកស្រីខាងក្រៅ>>
<<ប៉ាគួយល់>>
<<មិនយល់មិច បើជីមីនស្អាតម្លឹងៗ>>គាត់និយាយ ដកដង្ហើមធំ<<អីឡូវអែង គិតយ៉ាងមិច គេទុកពេលអោយគិតតែមួយយប់ទេ បើអែងមិនព្រម គេដំណើរការក្ដី ប៉ាមិនអាចជួយអោយរួចបានទេ ព្រោះជាមិត្ដរបស់ប៉ា ម្យ៉ាងទៀតចង់បិទដោយលុយ ក៏មិនកើតដែល>>
<<ខ្ញុំគិតអីមិនចេញទេ ជីមីននៅក្មេងពេក ខ្ញុំមិនហ៑ានធានា គេទន់ទ្រាយណាស់ មិនអាចឈរទន្ទឹមស្មើរខ្ញុំបានទេ ប៉ានិងម៉ាក់ក៏ដឹងស្រាប់ហើយ>>
<<ហុឹម...ប៉ាជឿលើអែង>>
<<សាកគិតជាថ្មីទៅកូន កុំអោយដើរផ្លូវខុស>>អ្នកស្រីជីននិយាយម្ដង សូហ្គាក៏ខាំមាត់ អង្គុយស្ងប់ស្ងាត់ មួយសន្ទុះធំ ទើបក្រោកដើរឡើងជណ្ដើរ ទៅបន្ទប់ខ្លួន។
វ៉ាន់ តី🌻
______________
