Ruhum ruhundu.
Tuttuğun eller ise yüreğim.
Bir bakışınla ne ateşler yaktım.
Bir gülüşünle ne ışıklar söndü yüreğimde.
Seni her andığımda dilim söyler sessizce,
Sus ve sabret.
Sabrettik.
Sabırların büyüğünü gösterdik.
Çocuktuk belki ama erdemliydik.
Bir çok engeli yıktık geçtik .
Engellerdi aslında seni bana getiren.
Engellerdi bizi birbirimize bağlayıp gecelerimizi düşleten.
Bir film sahnesiydi hayatımız.
Bir dizi gibiydi yaşadıklarımız.
Bu oyunun başrolü sen ve bendik.
Bir acıydı bizim yaşadıklarımız.
Bir hasretti duygularımız.
Deldi geçti yüreğimizi ama biz kanamadık.
Biz hep ayaktaydık.
Yenildik yıkıldık.
Vurulduk düştük.
Yılmadan kalktık devam ettik.
Yorgun ayaklarım pes etmek istedi,
Ama ruhum buna izin vermedi.
İzinsiz girdiğin gibi çıkamadın da o gönül bahçemden.
Çıkma zaten!
Sensizlik korkutur oldu beni.
Sensiz nasıl yaşanır bilmem ben.
Senin olmadığın bir dünya boğar nefesimi.
Acizlik bağlılık değil bence bu.
Seni bu kadar sevmek acıysa eğer acısın yüreğim.
Bir bakışınla her şeyini feda edecek sevgim,
Hiçbir şeyden korkmazdı artık.
Tek korkum sensin sevgili.
Bir ateşin ortasındayız şimdi.
Çalkalanıyor bedenim.
Korkuyor sensizlikten.
🍀Tuğba Yazıcı Arslan
ŞİMDİ OKUDUĞUN
'DEN BERİ ( RIMPROVERARE )
PoesíaBir ummandı hayat, dalgalar içinde kalan. Sızım sızım işledi benliğe. Bir yoksunluktu sebepsiz aşk, Pervane oldum yandım ateşinde. Kül oldum savruldum köhnelere. Vuruldum kaldım düştüm yerlere. Yâr dedim aman gönlüme, Ses verme sessizce uyur derd...
