Break Your Walls || Ryeji AU

17

YEJI'S POV

I heard that Ryujin got discharge early in the morning today. Parents daw ang sumundo sakaniya at hindi man lang ako nakapag paalam sakaniya because I was sleeping and kuya didn't even bother on waking me up! Argh!

Dumaan naman daw si Ryujin sa room ko bago siya umalis but still I want to give her a proper goodbye.

After hearing that Ryujin already got discharge I suddenly felt jealous. Gusto ko na din lumabas ayoko na dito. Nalaro ko na ata lahat ng games sa switch ni kuya ang boring na.

Now my kuya is talking to mom on the phone. Lumabas muna siya saglit para kausapin ito. Sinabihan ko kasi siya na kausapin na si mommy na gusto ko na lumabas. Gusto ko na makalanghap ng sariwang hangin puro rubbing alcohol na lang naaamoy ko dito.

Please kuya pilitin mo si mommy, ayoko na talaga dito huhuhu!

Nakatingin lang ako sa door habang hinihintay si kuya makabalik uli. Sana naman good news dala niya pagbalik. I badly wanted to go out na and visit Yeonjun. For sure malungkot yun ngayun at gulong gulo na ang isip. I need to see him para sabihing okay lang ako at hindi na niya kailangang mag-alala.

After a few more minutes bumukas na ulit ang pinto at pumasok na si kuya. Wala man lang ka ekspre-ekspresyon sa mukha nito kaya hindi ko alam kung good news or bad news ba ang dala niya.

"So kuya, how was it?" Kabadong tanong ko dito.

"As expected ayaw ni mom," mahinang sabi nito kaya bumagsak na ang balikat ko.

Hays ano pa nga ba eexpect ko kay mom.

"Pero dahil malakas ka sakin napapayag ko siya," nakangiting sabi nito sakin kaya abot tenga ang ngiti ko.

I was about to jump out of bed para i-hug si kuya ngunit agad niya akong nilapitan at pinigilan.

"Yeddeong ano ba. Dahan dahan," saway nito ngunit hinila ko lang siya at hinug.

"Kuya thank you so much!" Masayang sabi ko dito. Naramdaman ko naman ang paghaplos niya sa likod ko kaya lalo akong napangiti.

The best brother indeed.

"Basta ipangako mo sakin na huling ospital mo na to. Wag na wag ka nang makikipag kita sa lalaking yon ng mag-isa," striktong sabi nito sakin sabay putol ng hug namin.

"Yes kuya, I promise. And about that,"

Tumaas ang kanang kilay nito sakin. I think he already knows what I'm about to say.

"Can we visit Yeonjun after I got discharge? Kailan nga pala ako makakalabas?"

"It's fine with me pero huwag dapat makarating kila mommy na sinamahan kita. Sabihin nila kinokunsinti kita," sabi nito sakin at tumango naman ako.

Pinagbawalan na kasi ako ni mommy kitain si Yeonjun for my safety daw. But since I have the best brother in the world makikita ko padin siya.

"Sa thursday after lunch labas natin. Mommy wants to check on you first in the morning bago ka lumabas. Daddy will come too kaya pakitaan mo ng gilas para alam nila na okay ka na,"

"Opo!"

"Ay nako Yeddeong ayusin mo. Pag tumayo ka wag ka palambot lambot kapag ikaw natumba yari tayo niyan,"

"No kuya, don't worry kaya ko na," i said as I look down at my knees.

Okay na kayo diba? Makakatayo nako ng ayos.

"Just make sure," sabi pa nito sakin.

Naalala ko naman bigla yung battle of the bands sa sinabi ni kuya kanina. Sa gabi pa naman ang laban at sure na makakanood ako. I can't wait to see Ryujin play up on stage.