Wrong Love

hoofdstuk 3

'Tommy kom op.' Roep ik. Ik kan het niet meer aan ik loop door de grote ruimte. 'Mirt!' Hoor ik een bekende stem roepen. 'Merel!' Ik ren naar mij  beste vriendin en buurmeisje toe en bespring haar. Voor de zoveelste keer hoor ik een knal en de grond trilt lichtjes. 'Is het goed gegaan bij jou?' Vraag ik langzaam. 'Ja gelukkig wel.' Zegt ze opgelucht. 'Bij jou?' Vraagt ze voorzichtig. Ik kijk naar de grond. 'Ah kom hier.' Merel drukt me tegen haar aan. 'Het komt goed.' Sust ze me. Samen lopen we naar mijn familie. Tommy is inmiddels bijgekomen en zit tegen de muur. De dokter is onderzoekjes met hem gaan doen. Ik loop naar Noortje toe die in slaap is gevallen. Ik til haar op en leg haar op mijn schoot. Ze speelt met mijn haar ter wijl ze nog steeds haar oogjes dicht heefg. Merel komt naast me zitten.

'Attentie Attentie, iedereen luisteren.' Wordt door Merels vader geroepen. 'We weten niet wat er buiten gebeurt we blijven hier een nachtje slapen. De mannen die een opleiding soldaat hebben gevolgd mogen met mij mee. In die kast daar liggen slaapzakken.' Zegt de vader van Merel wijzend. 'We vertrekken over 5 minuten dus jullie kunnen nog even afscheid nemen.' Dan loopt hij naar Merels moeder en breekt er een rumoer los. 'Ik ga... uuhm..' stameld Merel. 'Ja is goed.' zeg ik begrijpend. 'Oo Pete' hoor ik mijn moeder snikken. Ze omhelst mijn vader en ik ren naar ze toe. 'Wat gaan jullie daar boven doen dan?' Vraag ik zachtjes. Papa knielt voor me neer. 'Mirthe geloof me ik heb geen idee maar ik kom gauw terug ik beloof het je.' Hij pakt me vast en drukt me tegen zijn borst. Ik begraaf mijn gezicht in zijn shirt. 'Mannen we gaan..' hoor ik Merels vader roepen. Ik laat papa los en zwaai hem uit. Ik pak een slaapzak uit de kast en loop naar Merel toe. Als ik hier een nacht moet door brengen doe ik dat wel met mijn beste vriendin. Na een tijdje dommel ik in en sluit mijn ogen weg van deze ellende.

Langzaam open ik mijn ogen en kijk op mijn horloge. 04:13. Ik hoor een meisje huilen. Ik kijk om me heen en zie Noortje recht op in haar veel te grotes laapzak zitten. Ik kruip uit de mijne en loop stilletjes naar Noortje toe. 'Heey sweetie, wat is er?' Fluister ik naar haar toe.  'Noortje bang.' Huilt Noortje. 'Wil je bij mij slapen dan?' Vraag ik. Ze knikt hevig ja. Ik neem haar mee en stap weer in mijn slaapzak. Na een tijdje hoor ik de stabiele ademhaling van Noortje en weet ik dat ze slaapt. De vermoeidheod neemt bezit van me en ik val in slaap.