Wrong Love

hoofdstuk 4

Mirthe POV

Ik staar doeloos voor me uit. Ik kijk voor de zesde keer in de tien minuten dat ik hier al zit op mijn horloge. 13:47. Hier hebben we ook niks aan. Ik ben bezorgd om mijn vader. Wat als er iets is gebeurd. Ik tel de bakstenen in de muur. Ineens bedenk ik me dat ik dat al drie keer heb gedaan. Ik laat mijn ogen de zaal rond dwalen. Ik zie Tommy gekke bekken trekken terwijl Noortje krom ligt van het lachen. Ik grijns.

Ik hoor het zachte gepiep en draai me om naar de deur. Ik sta in een ruk op en ren zo snel als mijn benen me kunnen houden naar de man in de deuropening.

'We kunnen naar boven.' Zegt papa terwijl ik hem omhels. Ik laat hem los en loop achter hem aan naar boven. Ik kijk achterom en zie de mensen allemaal een andere deur in lopen en de mensenmassa verdwijnt langzaam. Ik speur de zaal af naar Merel ik zie haar nog net de deur achter zich sluiten.

Ik kijk met grote ogen om me heen. Alles is anders. Het valt wel mee net de schade. Maar overal licht stof en puin op de grond. Ik loop naar de woonkamer. Ik kijk hulpeloos naar wat ee van over is.

'Mirthe! Kijk uit!' Verschrikt draai ik me om. In struikel naar voren en beland met mijn hoofd op de grond. De zwarte vlekken dansen voor mijn ogen ik zie mijn vader mijn kant op rennen. En dan slokt de diepte me op.

'Mirthe schatje.' Hoor ik mijn moeder zeggen. Ik knipper net mijn ogen en staar in fel licht. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. Langzaam komt alles een beetje tot vorm. Ik kijk om me heen en merk dat ik in het bed van mijn ouders lig. Bezorgt kijkt mijn moeder me aan.

'Hoe gaat het? Je moet nog wel even blijven liggen hoor. De dokter denkt een weekje .....' 'Wacht even moet ik een week blijven liggen.' Zeg ik. Met een ruk ga ik overeind zitten. De bonk in mijn achterhoofd begint harder te kloppen. Ik probeer niet te laten merken dat ik pijn heb en gooi mijn benen over de rand van het bed. 'Doe nou voorzichtig.' Dringt mijn moeder aan. Ik negeer haar woorden en loop langzaam naar de trap. Ik loop naar ee keuken e blijf abrupt staan.....