Malawak ang mga ngiti ko ng hindi man lang kumontra si Kuya sa'kin. Sa wakas mag haharap na kami for real!
"Bakit ngiting ngiti ka riyan?" Napatingin ako kay Fhea ng marinig ang boses niya. Nakahiga siya sa kama na parang bored na bored habang hawak ang cellphone.
"Secret," I chuckled. Umirap naman siya at hindi na muling nag tanong pa. Hindi ko ba alam sa kaniya halata namang mahal niya pa rin 'yong ex niya nag kukunwari lang na hindi marupok, psh.
Mas napangiti ako ng malawak ng mag vibrate ang cellphone ko at nakita ko ang chat ni Preston.
Preston:
Hey, where are you? Nandito ako sa Veranda.
"Fhea, labas muna ako ah." Sabi ko at tumayo na sa kama. Tumingin naman sa akin si Fhea na halatang nag tataka.
"Kuya Vince's calling me," Ayon na lang ang sinabi ko. Mamaya na lang siguro ako mag ku-kwento sa kaniya pag balik ko.
"Ahh," She nodded. "Dala ka na lang ng foods pag balik, tinatamad akong bumaba." She smiled a bit.
Hayy! pasalamat siya at good mood ako. Hahah!
"Copy," Mabilis na sagot ko at sinuot na rin ang sandals ko tsaka mabilis na lumabas.
Marami ang tao nang bumaba ako isa rin ito sa rason kung bakit hindi na kami pinababa ni Kuya kanina. Narito ang mga kaibigan at ka-trabaho niya.
Mabilis akong nag lakad para makarating agad sa Veranda pero nang malapit na ako at natanaw ko na ang lalaking nag hihintay doon habang nakatalikod sa akin, bumagal ang pag lalakad ko. Kinakabahan ako! ang bilis heartbeat ko!
Nag dadalawang isip tuloy ako kung mag papakita pa ako o wag na lang? Pero nandyan ka na, Saff! Huminga ako at unti-unting nag lakad palapit sa kaniya.
"P-preston," I called him.
Parang nag slowmo pa ang pag harap niya sa akin. OMYGOSH ang gwapo niya talaga, matangkad siya at maputi, clean haircut at maayos manamit. Gosh lord, kung hindi siya ang para sa akin, hindi ako papayag! Ipilit natin lord!
"Saff," He smiled. Hindi ko na rin tuloy maiwasan ang hindi mapangiti, nakakahawa naman ang ngiti niya. Ganito rin nung una ko siyang nakita eh ang kaibahan lang mas malapit kami sa isa't isa ngayon.
"Ang layo mo," Mahina siyang tumawa at lumapit sa akin. Hindi ko tuloy alam ang gagawin, ganito pala ang feeling kapag sa personal na at hindi lang sa chat!
"Kumain ka na?" Nahihiyang tanong ko. Ngayon ay tabi na kaming nakatayo sa Veranda at malayang nakikita kung ano ang meron sa taas at ang kalamgitan.
"Yup, kanina pa." Sagot niya. Tumango ako.
OMG paano ko ba bubuhayin itong usapan na 'to baka sabihin niya—
"Nahihiya ka ba?" At tumawa siya. "Come on, akala ko pa naman kung gaano ka kadaldal sa chat gano'n ka rin sa personal," Sabi na eh. Muli siyang tumawa. Napanguso ako.
"Grade 11 ka right?" he asked. I smiled and nod.
"Yup, grade 11, ABM" Tumango-tango ako.
"ABM?" Parang gulat na tanong niya. I nod again.
"I thought you hate math?" He asked amazed, mahina akong natawa.
"Medyo, nakakahilo kaya ang numbers." Nakangusong sabi ko. He chuckled again at napangiti ako dahil don, ang sarap pakinggan ng mga mahihinang tawa na iyon.
"Pero hindi naman kasi mababago na kahit saang strand ka pumunta, may Math, essay, may research defense. Kaya bakit ka pa iiwas sa totoong strand na gusto mo 'di ba?" Seryosong sabi ko at napatingin sa kaniya. He smiled and nodded.
"Yeah, you're right." Ngiti ulit niya.
Nag kwentuhan lang kami tungkol kung saan saan. Nasanay tuloy agad ako sa kaniya, ang komportable niyang kasama at magaling siyang makipag usap. Kapag napapansin niya ang pag tahimik ko mag sisimula ulit siya ng panibagong topic na talaga namang pinag kakasunduan namin. Baliktad na baliktad pag mag kausap kami sa chat.He also shared about himself, he's 1st year college at sa law school siya nag aaral. Mahilig din siyang makinig ng music, favorite banda niya raw ang lany.
"Dalawa lang kami ni Kuya Peter," He shrugged.
I smiled.
"Kami rin ni Kuya Vince, pero ang sabi ni mama noon dapat may kapatid pa kaming isa bago ako pero nakunan siya." Nag kibit balikat din ako ng maalala iyon.
Hindi siya nag salita kaya napatingin ako sa kaniya.
"I'm sorry about that," Ngumiti ako at umiling.
"Ano ka ba, it's okay. Naniniwala ako na hindi nangyayari ang mga bagay kung walang dahilan. Everything happens for a reason." Ngumiti siya at ginulo ang buhok ko. Natigilan ako dahil doon pero parang wala lang naman iyon sa kaniya.
"You amazed me," I froze for a sec pero maya-maya ay napangiti rin ako.
Doon lang kami tuluyang natahimik na dalawa. Hanggang sa maalala ko ang sinabi niya kanina.
"Preston," tawag ko sa kaniya tumingin naman siya sa akin, nag tatanong.
"Ano pala iyong ibibigay mo?" Natigilan siya pero maya-maya ay napangiti rin at tumango.
"I forgot about that, buti pinaalala mo. Naaliw ako masyado habang kakwentuhan ka." He chuckled. May kinuha siya sa bulsa niya at nanlaki ang mata konng makitang maliit na kahon iyon.
"I bought this earlier, ikaw agad ang naisip ko nung nakita ko ito eh, I don't know too." Ngiti niya at binuksan ang maliit na kahon.
Lalong nanlaki ang mata ko ng makita ang magandang kwintas! OMG! ang ganda, swan ang pendant noon.
"Maybe because even if its simple it's cute and beautiful at the same time," Kinuha niya ang kwintas at nag lakad papunta sa likuran ko. Maya-maya ay naramdaman ko ang malamig na bagay na dumampi sa balat ko. Hindi ko mapigilan ang hindi mapangiti ng bongga ng maikabit niya sa akin ang kwintas. Nakangiti ko siyang hinarap.
"Thank you, Preston. I love it." I smiled sweetly.
He smiled back.
"Bagay sa'yo."
