Tinignan ko ang bulaklak na hawak ko, galing ulit ito sa kaniya ngayong umaga. Ilang araw na niyang ginagawa ito minsan pa ay may kasamang pagkain at kung ano-ano pa pero hindi ko pa rin magawang harapin siya kahit alam kong nariyan lang siya sa labas. I did replying to him and I know kulang iyon knowing na nariyan lang naman siya parati. Nag tataka na nga rin sila Mama.
"Ilang araw na iyang pabalik balik ah? Wala kang balak kausapin?" Tumingin ako kay kuya ng umupo siya sa tabi ko. Hindi ako nakasagot, isinandal ko ang ulo ko sa balikat niya at huminga ng malalim.
"Alam mo pala," Sabi ko, madalas kasi wala siya rito sa bahay paano niya nalaman iyon? Psh pero sabagay siya pa ba.
"Of course," he chuckled.
"Come on, Saff. Mas walang mangyayari kung hindi mo siya kakausapin, alam din naman nating lahat na matagal mong hinintay ang pag balik niya," Nakanguso akong tumingin kay kuya at mahinang dinanggil ang balikt niya.
"Alam mo ang gulo mo talaga, last time you're forcing me to date your friend friend's, Harren. Sabi mo pa it's time to move on tapos ngayon ito ka ulit at pinapayuhan ako tungkol kay Preston," Umirap ako at tumawa naman siya tsaka ginulo ang buhok ko.
"Bakit? Wala rin naman akong magagawa kung alam kong kay Preston ka talaga sasaya," Gulat na tumingin ako sa kaniya, he smiled and nod at me.
"Go on, tama ang kaartehan niyong dalawa." Natatawang inirapan ko siya bago niyakap.
"Pero hindi pa rin mababago ang isip ko," Tumingin ako sa kaniya, naguguluhan.
"Mag hintay pa rin siya hanggang nay 18 ka, ano siya." Natawa na lang ako sa sinabi niya.
"Thanks, Kuya." He just nod and pat my head.
Tumayo ako pagkatapos noon at huminga ng malalim. Nag lakad ako palabas at nakita ko siyang nag lalakad na patalikod.
"Preston!" Sigaw ko sa pangalan niya.
Lumingon naman siya sa akin at gulat na nag lakad pabalik. Gano'n din ang ginawa ko, nag lakad ako para salubungin siya.
"Saff," He called me softly.
Niyakap niya agad ako ng magkalapit na kami. Ilang sandali pa akong natigilan tsaka yumakap pabalik. Gosh, I miss him so much.
"I miss you so damn much, I'm sorry." Hinawakan niya pisgi ko at deretsong nag katinginan kami. I smiled and hugged him again.
This, ito ang kulang. Hindi na kailangan ng mahaba pang explanation, he already explained everything.
"Ilang buwan kang nawala..Akala ko wala na lang talaga lahat sa'yo lalo pa nung bumalik ka at hindi mo man lang ako chinat," mahinang sabi ko, mas humigpit ang yakap niya sa akin.
"Sshh, hindi puwede iyon." Tumingala ako sa kaniya habang mag kayakap pa rin kami. Tumungin din siya sa akin at ngumiti. I closed my eyes when he kissed my forehead.
Hindi pa rin kami bumitaw sa isa't isa pero wala ring nag saslaita nabalot kami ng katahimikan. Wala na rin akong paki kung dito pa kami sa harapan ng bahay mag yakapan o makita pa nila mama. Bahala na.
"Preston," Tawag ko sa kaniya.
"Mmm?"
"Alam mo na ngayon?" Humiwalay ako sa kaniya at hinawakan ang mag kabilang pisgi niya. Kumunot ang noo niya na para bang hindi nakuha ang sinabi ko.
"What?" he asked.
"You're not belong to anyone...sa'kin lang," Npangiti siya sa sinabi ko at pinisil ang ilong ko.
"You're right, sweetie." he smiled and kissed my forehead again.
