Merhaba!
Bu bölümü çok seviyorum.
Umarım okuyan olur.
İyi okumalar^^
Etraftaki insanların sesi artık sadece kuru bir gürültüye dönüşmüştü.
Önümdeki kadehten bir yudum daha aldım.Artık biraz bulanık görüyordum.
Kalabalığın arasından birinin direkt bana doğru geldiğini fark ettiğimde emin olamadım.Önündeki insanları hiç umursamadan gelmeye devam edince ise benim yanıma geldiğinden emin oldum.
Kafasına geçirdiği siyah kapüşonu yüzünden yüzünü net olarak göremiyordum.İyice yanıma yaklaşana kadar tepkisiz kaldım o ise masaya vardığında direkt olarak önümdeki kadehi eline aldı.
"Ne yapıyorsunuz?"
Ancak kafasını kaldırıp gözlerini bana diktiğinde kim olduğunu anlayabildim.Miraç Asaf.
"Benimle gelmelisin."
"Neden buradasın?"
Elindeki kadehi bırakmadan diğer eliyle nazikçe bileğimden tuttu.Daha sonra etrafına göz gezdirdi.
"Abin seni buradan almamı söyledi."
"Onu ilgilendirmez ve seni de."
Kaşlarını çattı ve biraz daha yaklaşarak yüzümü incelemeye başladı.Bileğimdeki elini çekerek önce alnıma sonra yanağıma dokunarak kafasını hafifçe salladı.
"Ayıksın değil mi?"
Cevap vermedim.Sadece gözlerimi kısıp öylece yüzüne baktım.
"Değil mi?"
"Öyleyimdir."
Hafifçe gülümseyerek kafasını salladığında gamzesi kendini belli etti.
Gamzeni çalmak istiyorum.İzin verir miydin?
Hafifçe öksürerek kendini toparladı ve "Her neyse gidelim,"diyerek elimden tuttuğu gibi geldiği yöne doğru yöneldi.
Karşı çıkmadan onu takip ettim ta ki ev sahibi kapının önünde bizi karşılayana kadar.Yaslandığı duvardan ayrılarak Miraç'ın önüne doğru birkaç adım attı.
Ama elimi tutarak hiç kimseyi umursamadan yürüyen kişi onu da görmemezlikten geldi.
"Buraya kadar gelip ev sahibini görmemezlikten geliyorsun,öyle mi?"
Miraç olduğu yerde durdu ama kafasını çevirip arkasındaki adama bakmadı.Adam ise ufak adımlarla dibimizde bitti.
"Misafirimi de götüyorsun,ayıp oluyor.Hem soruşturma aşamasındaki bir polis olarak evime bu şekilde girmek için ya aptal olmalısın ya da sorumsuzun teki."
Bu sefer tepkisiz kalmak yerine ev sahibine döndü,Miraç.Tek kaşını kaldırarak her zamanki yüz ifadesine döndü.Sürekli bu ikili arasında kalıyordum.
"Ben zaten gidiyordum."
Söylediğim şey ile karşımdaki adamın bakışları beni buldu.Sonra ise elimi tutan Miraç'a ve son olarak hâlâ elinden bırakmamış olduğu kadehe.
"Risk alıp buraya kadar gelmişsin bir kadeh içmeden bir yere gidemezsin."
Miraç hiçbir şey demeden elindeki kadehi kafasına dikti ve sonrasında önce kadehi hafifçe yukarı kaldırarak tüm gücüyle yere fırlattı.Kadeh yere değer değmez paramparça olmuştu.
"Oldu mu?"
Karşımızdaki adam kocaman açtığı gözleriyle ona bakarken Miraç kadehi attıktan sonra soğuk bir şekilde sormuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Belki Sonsuza Kadar
Narrativa generale(Bölümleri düzenleyip tekrar atıyorum) "Operasyona gidiyorum,"dedi yeşil gözlerini gözüme dikerek. "Ne zaman döneceksin?"dedim dolan gözlerimle. "Bir hafta belki de bir ay,"dedi emin olamayarak.Sonra ekledi." Beni bekleme,belki de dönemem." "Bekleme...
